psycholog Rafał Marcin Olszak

Szanowny Panie, jeśli wykonuje Pan powtarzające się czynności, pracuję niemal sam, z nikim nie rozmawia, obsesyjne myśli są bardziej prawdopodobne, bo umysł sam szuka jakiejś stymulacji. Może warto urozmaicić pracę kontaktami z ludźmi? Jeśli ten problem będzie się nasilał, powodował większy dyskomfort, warto o tym porozmawiać z psychoterapeutą albo z lekarzem psychiatrą, aby wykluczyć niefajne przyczyny tego stanu rzeczy. Lepiej dmuchać na zimne.

Szanowna Pani, sytuacja zdaje się wymagać indywidualnej, bardziej rozległej i wnikliwej analizy specjalisty. Proszę skorzystać z odpowiednich telefonów zaufania zw. m.in. z przemocą; niektóre numery podane są tutaj https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/

Szanowny Panie, zauroczenie w osobie psychoterapeuty nie jest rzadkim zjawiskiem. Może to wynikać z różnych czynników zewnętrznych, choćby z tego powodu, że przez cały czas terapeuta jest nieosądzający, otwarty, cierpliwy, empatyczny i stanowi dobrego słuchacza a czasami bywa to pierwsza i jedyna osoba w życiu klienta, która tak go traktuje. Można więc rozmiłować się w tym położeniu. Istotne mogą być też kłopotliwe czynniki wewnętrzne – coś sprawiło, że takie odczucia zaistniały u Pana w relacji z kimś, kogo Pan w zasadzie nie zna lub co najwyżej zna w dalece ograniczonym stopniu, bo przecież psychoterapeuci są autentyczni, ale o sobie na spotkanie niewiele mówią (czas jest dla klienta). Skoro taka sytuacja zaistniała, to bardzo ważny materiał do terapii, który z pewnością warto dogłębnie omówić, by w przyszłości w innych relacjach także był Pan zdolny bardziej dojrzale i inteligentnie emocjonalnie sobie radzić i gasić w zarodku symptomy zakochiwania się, gdy zjawiają się zupełnie nie w porę i w nieodpowiednim kontekście. Radzenie sobie z zauroczeniami to kompetencja, która może okazać się bardzo przydatna, kiedy nawiąże Pan partnerską relację. Wtrącę, że moim zdaniem współcześnie taka kompetencja bywa niezmiernie ważna zwłaszcza dla mężczyzn. Przytoczona uwaga terapeutki nie przesądza o braku możliwości dalszej owocnej współpracy; możliwe że nadał Pan jej zbyt duże znaczenie z uwagi na Pana zauroczenie jej osobą. Temat należy poruszyć z terapeutką, wyraźnie sygnalizując, że stało się to dla Pana problematyczne. Wskazaniem do przerwania terapii może być sytuacja, gdy ewidentnie dostrzeże Pan, iż terapeutka unika tematu, nie chce wprost o tym rozmawiać, boi się przepracować to zagadnienie, robi z tego temat tabu. Temat może nie być łatwy, ale to przecież podczas terapii nie pierwszyzna ani dla Pana, ani z definicji dla terapeuty. Terapeuta jednak też człowiek i jeśli specjalistka przyzna, że to przerasta jej doświadczenie, przekieruje Pana do kogoś innego. Co do płci terapeuty odsyłam do tekstu na ten temat:

Szanowna Pani, proszę rozważyć kontakt z odpowiednimi telefonami zaufania które podane są tutaj: http://telefonzaufania.org/telefony-zaufania-w-polsce-i-za-granica/ W ramach rozmowy na forum nie zdołamy raczej ogarnąć kłopotów, które Pani opisuje. Jest tam też numer dla osób zmagających się z problemem bezdomności. Jeśli natomiast we znaki dają się myśli samobójcze, ma Pani prawo zatelefonować na 112 by niezwłocznie otrzymać pomoc medyczną. Proszę nie wyrządzać sobie krzywdy. Problemy, które obecnie jawią się jako nie do zniesienie lub nie do rozwiązania prawdopodobnie przynajmniej w pewnym stopniu da się rozwiązać lub nauczyć z nimi sobie radzić.

Cieszę się, że okazał się użyteczny.

Jest to prawdopodobne, ale w późniejszym terminie, który aktualnie nie jest jeszcze znany.

Szanowny Panie, pyta Pan o coś, co jest podane na stronie, do której Pana odesłałem. W związku z tym nie udzielę Panu odpowiedzi. Co do Pana ogólniejszego zapytania, ujmę to tak, ma Pan uzasadnione powody do zatroskania. Pana funkcjonowanie wydaje się wymagać uwagi specjalisty. W trakcie kontaktu z lekarzem psychiatrą lub psychoterapeutą postawiona zostanie diagnoza. Dopiero na jej podstawie można sugerować rozwiązania. Rzetelna diagnostyka pozwoli odpowiedzieć na pytanie, czy cierpi Pan na osobowość unikającą czy zmaga się Pan z inną dolegliwością o podobnym charakterze. Problemy lękowe niejednokrotnie współwystępują z innymi - takimi jak zaburzenia nastroju. Podsumowując, zalecany jest kontakt z lekarzem psychiatrą oraz psychoterapeutą. W przypadku tego rodzaju trudności, które Pan opisuje, zdecydowanie zalecałbym kontakt na żywo, w gabinecie, a nie np. przez Skype.

Szanowna Pani, wskazany jest kontakt z psychoterapeutą (np. poznawczo-behawioralnym), ponieważ prawdopodobnie doskwierają Pani dolegliwości lękowe i trzeba by nad tym popracować w trakcie terapii. Kontakt ze specjalistą pozwoli też wykluczyć inne potencjalne przyczyny gorszego nastroju.

Aby uzyskać poradę należy uwzględnić wskazówki zawarte w instrukcji, która jest na stronie z ofertą darmowej pomocy https://ocalsiebie.pl/darmowa-porada-psychologa/

A jednak mówi Pan o sięganiu po specyfiki. Lekarz może Panu dać nie tylko receptę, ale również skierowanie na psychoterapię fundowaną przez NFZ. Oczywiście może Pan też prywatnie skorzystać z usług psychoterapeuty. Z mojej strony to tyle. Trzymam kciuki.

Szanowny Panie, po pierwsze, zamiast eksperymentować ze specyfikami na własną rękę, proszę ponownie porozmawiać z lekarzem. Po drugie, jeśli chodzi o poczucie własnej wartości warto nad nim pracować we własnym zakresie oraz uczestnicząc w psychoterapii pod tym kątem.

Szanowna Pani, proszę skontaktować się z lekarzem psychiatrą, by ustalić przyczyny dolegliwości i dowiedzieć się, jakie są możliwości poprawy tego stanu rzeczy. Psychiatra może dać Pani skierowanie na psychoterapię na koszt NFZ (może Pani też skorzystać prywatnie z psychoterapii). Biorąc pod uwagę, że nie pierwszy raz pisze Pani na naszym forum zgłaszając dokuczliwe objawy, więc najwyraźniej one nie ustępują, a wręcz zdają się pogłębiać, należy udać się do specjalisty niezwłocznie, by uzyskać adekwatną pomoc.

Szanowna Pani, zapomniała chyba Pani zadać pytanie... W każdym razie nie widzę ani jednego znaku zapytania. Proszę napisać wprost, o co Pani prosi.

Szanowny Panie, wygląda na to, że przeżywa Pan zawód miłosny. Wiąże się z tym naturalnie obniżony nastrój, roztrząsanie przeszłości, wzmożona tęsknota i nasilone poczucie większej więzi z daną osobą. Stan ten będzie stopniowo przemijał, więc proszę dać sobie trochę czasu. Jeśli Pana samopoczucie jest tak złe, iż miewa Pan myśli samobójcze bądź rozważa zrobienie sobie krzywdy, radziłbym kontakt z telefonem zaufania dla osób w depresji, kontakt z lekarzem psychiatrą (nie jest potrzebne do niego skierowanie; specjalista zaproponuje rozwiązania). W razie nasilenia się takich myśli może Pan zadzwonić na 112 by niezwłocznie uzyskać ratunek. Co do kwestii seksualnych, warto porozmawiać w tej sprawie z seksuologiem. Niektóre numery telefonów zaufania i alarmowych https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/ Proszę nie kopiować żywcem treści publikowanych w innych miejscach Internetu bo moderacja może Pana wpis usunąć a Pana zablokować, gdyż jest to działalność szkodliwa dla strony.

Przede wszystkim witam serdecznie na forum! Ponadto sugerowałbym konsultację psychoterapeutyczną m.in. w celu wykluczenia dolegliwości opisanej tutaj.

Szanowna Pani, tego rodzaju problemy trapiące parę można próbować rozwiązać w trakcie psychoterapii małżeńskiej (zwanej także terapią par). Zalecam kontakt z terapeutą, który przeprowadzi diagnostykę i zaproponuje metody pomocy.

Witam na forum. W razie tego rodzaju rozterek warto porozmawiać z psychologiem, by ustalić, skąd może być motywacja do wiązania się z partnerem o tyle lat starszym w takim wieku, w jakim Pani jest. Rozmowa ze specjalistą pozwoli ustalić plusy i minusy tej sytuacji oraz przeprowadzić bilans zysków i strat z różnych wariantów rozwoju wydarzeń. Warto też poddać refleksji kryteria doboru partnera, swoje potrzeby z tym związane i dlaczego nie znalazła Pani kogoś dla siebie w podobnym wieku. Niepostrzeżenie wiążąc się na tym etapie ze sporo starszym partnerem może Pani przeoczyć (przeskoczyć) ważną fazę swojego życia.

Wtrącę tylko, że w razie tego rodzaju wątpliwości można porozmawiać z doradcą zawodowym albo z sensownym job-coachem.

@blakhart, @DeMello, @Vivianne, @Kamikaze witam serdecznie na forum. Miłego użytkowania.

Witam, dziękuję za podsunięcie pomysłu. A czy osoba umieszczająca tam swoje nagrania musi uiszczać jakieś opłaty? Na YouTube twórca ich nie ponosi i to jest fajne.

Całkowicie się z Panem zgadzam. Te zestawienie to kwintesencja manipulacji. Mężczyzna po lewej jest sfotografowany z bliska i obiektywem szerokokątnym (pewnie smartfonem). Mężczyzna po prawej jest sfotografowany zapewne obiektywem portretowym, o ogniskowe np. 85 mm lub większej.

Jak dla mnie mężczyzna po lewej wygląda jak swój chłop. Co więcej, razem z nim na zdjęciu są chyba jakieś kobiety. Wzbudza więcej zaufania, ale to moje odczucie.

Szanowna Pani, z przejęciem zapoznałem się z Pani wiadomością; czuję się poruszony tym, co Panią spotkało. To zrozumiałe, że po takich przejściach może Pani mieć problem z dojściem do siebie. Aby uporać się z tego rodzaju dolegliwością wskazany jest kontakt z psychoterapeutą, który najprawdopodobniej zaproponuje leczenie w formie psychoterapii. Do specjalisty może Pani udać się po uprzednim otrzymaniu skierowania od psychiatry, by korzystać z usług psychologicznych refundowanych przez NFZ. Może Pani też udać się do psychoterapeuty (bądź psychoterapeutki) prywatnie.

Po pierwsze, proszę nie wysyłać niepotrzebnych zgłoszeń treści do moderacji. Po drugie, oczywiście ma Pani wybór. Moje zalecenia Pani zna.