Forum psychologiczne i obyczajowe

Dzień dobry, opisujesz stan mocno obniżonego nastroju oraz lęki przed kontaktem z ludźmi. Dobrze, że nie lekceważysz tych objawów i szukasz dla siebie pomocy. Powinnaś bezwzględnie udać się na wizytę lekarza psychiatry, który oceni Twój stan i pomoże Ci ustabilizować nastrój a także zleci psychoterapię. Pozdrawiam, Katarzyna

Dodam, że jeszcze nie do końca nauczyłam się wyrażać emocję. Czasami reaguję zupełnie inaczej niż grupa, a jak tłumaczę z kąt u mnie np. wystąpił smutek, a u innych radość to nikt mnie nie rozumie i zapada cisza.... po chwili ktoś zmienia temat. Często mam takie sytuacje..., że nikt nie chcę mnie zrozumieć i nagle zmiana tematu, bo to jest nie ważne.

Cześć wszystkim, Jestem 25 letnią kobietą, Jestem DDA. Moim problemem jest długotrwałe utrzymanie relacji ze znajomymi. Zawsze jak kogoś poznam to pytają się o różne sprawy z przeszłości... z początku zawsze nie chce na takie tematy rozmawiać, a z czasem jak zacznę im ufać to coś tam mówię jak ktoś mnie spyta, opowiadam w jakich ciężkich warunkach kiedyś mieszkałam..., czasem coś wspomnę o ojcu alkoholiku... itd. W każdym razie chodzi o to, że jak opowiadam o takich sytuacjach z przeszłości to albo te osoby nagle zaczynają mnie unikać i już nie mają czasu żebyś się spotkać, albo widujemy się jeszcze przez jakiś czas, ale ciągle słyszę, że kłamie o mojej przeszłości. Bo w zasadzie już nie widać po mnie tego wszystkiego co przeszłam. Pogodziłam się z przeszłością, już potrafię o niej rozmawiać. Żyję czasem teraźniejszym. Ciągle jestem oskarżana o kłamstwo... A jak nie opowiadam o sobie to słyszę, że niby jestem, ale jak by mnie nie było bo za dużo nie mówię, czasami nawet słyszę że po co przyszłam jak siedzę cicho, choć z drugiej strony jak zaczynam więcej mówić to słyszę, że nie jestem tu sama i mam mniej mówić... Jestem osobą która woli słuchać wypowiedzi innych.  Wiem, że wcześniej miałam toksycznych znajomych... aktualnie od dłuższego czasu nie mam żadnych. Nie stać mnie żeby zapisać się na jakieś zajęcia nie chodzę na imprezy, nie wiem gdzie mogę poznać nowych ludzi...? Dodam, że chyba nikt z moich byłych znajomych nie miał podobnych problemów w dzieciństwie, więc mogą mnie po prostu nie rozumieć... Często też przeszkadza innym , że rzadko piję alkohol i jak już to w małych ilościach... Nie wiem co robię nie tak w relacjach z innymi...

Witam.  Potrzebuje pomocy, mam dziewiętnaście lat. Odkąd pamiętam miałam ogromne problemy z kontaktem z ludźmi,bałam się pójść do pracy. Uciekałam wręcz od tego,ponieważ bałam się że obarczy mnie natłok ludzi. Poszłam do pracy z moim chłopakiem na sezon letni. Przetrwałam tam pół roku, mimo wszystkich negatywnych myśli sądziłam,że może w końcu minął ten lęk. Myliłam się,trwa to nadal. Wszyscy podnoszą na mnie głos,że powinnam podjąć się pracy,lecz nikt nie zapyta dlaczego tak zwlekam. Wstydzę się do tego przyznać.. ale to nie wszystko,to tylko początek.  Popadłam w błędne koło,nie potrafię znaleźć sobie zajęcia,hobby lub czegokolwiek. Moim jedynym zajęciem,które chętnie robie jest leżenie w łożku i myślenie o tym jak okropnym człowiekiem jestem i jak żałuje ze w ogole istnieje.  Nie akceptuje sie w najmniejszym stopniu. Ubieram się tak by zakryć wszystko co możliwe. Wychodząc z domu zakładam maskę, rozmawiając z rodzicami bądź bliskimi również to robie. Nie mogę się nad niczym skoncentrować. Kiedyś często nie mialam apetytu,wręcz potrafiłam nic nie jeść,lecz teraz jakbym podczas zjedzenia chciala uciec od wszystkiego. Potrafię spędzać cale dnie w lozku,przykryta cała i płakać. Nie wiem co bym chciala robic w przyszlosci,boje sie pójść do pracy bo mam lek przed praca z ludźmi. Nie wiem co się dzieje,nie wiem co mam robić..

Dzień dobry, Od paru lat zmagam się ze swoim kompleksem, a w ostatnich miesiącach dużo bardziej. Mam 23 lata i bardzo słabe zęby. Od dziecka jestem zapatrzona w idealne, piękne uśmiechy, którego sama nigdy nie będę mieć. Wszystkie moje zęby są połatane, brakuje połowy każdego. Dodatkowo słyszę tylko "na pewno kłamiesz, nikt w dzisiejszych czasach nie ma takich problemów już.." albo "daj spokój, przecież przednie zęby sie nie psuja!" a jednak... Dałabym sobie radę z samym kompleksem jednak chodzi o coś innego.. Nie potrafię zrozumieć dlaczego moi rodzice nie zadbali o tak podstawową rzecz jak zdrowie swojego dziecka? Z dzieciństwa pamiętam tylko szarpanie, krzyki i mówienie, że jestem zerem. Dobija mnie fakt, że wystarczyło wystarczająco wcześnie zaprowadzić swoje dziecko do dentysty żeby oszczędzić mu problemów przez całe życie.. Wystarczyło zaglądnąć od czasu do czasu do buzi.. i nauczyć myć dokładnie zęby. Tylko tyle. Dlaczego teraz mam przez to cierpieć. Bo nie miał kto o mnie zadbać... Jestem atrakcyjną dziewczyną.. wysportowaną.. zdrowo się odżywiam i dbam o siebie. Jednak moje zęby powodują, że czuję się brzydka. Nie lubię wychodzić do ludzi i najchętniej nie wychodziłabym spod kołdry. Nie wiem jak mam zaakceptować swoje wady, których nie da się naprawić i nie oszukujmy się.. są nieestetyczne, niezdrowe i brzydkie. 

Dzien dobry/ Dobry wieczor, Mam 33 lata. Jestem po kilku bardzo ciezkich zwiazkach, ktore konczyly sie zdrada ze strony partnerki. Zawsze staram sie jak moge w zwiazku, ale jestem przez moja przeszlosc bardzo zazdrosny. Moja obecna partnerka jest na prawde wspaniala i chce spedzic z Nia reszte zycia, jednak nie stety bardzo bolaly mnie kilka sytuacji, ktorych doswiadczylem. Podczas pewnej imprezy firmowej bardzo duzo wypila i dala sie dotykac po dekolcie zonatemu , ktory byl tez w stanie bardzo wskazujacym. Oczywiscie od razu zareagowalem i odciagalem moja partnerke od tego mezszczyzny jednak Ona wracala do niego. Na drugi dzien porozmawialem z tym mezszczyzna, ktory wyrazil skruche oraz obiecal, iz ta sytuacja sie nie powtorzy. Porozmawialem z moja partnerka, ktora nie wierzyla o zaistnialej sytuacji, kiedy Jej mowilem o tym co sie stalo na drugi dzien. Dopiero osoba z Jej zespolu potwierdzila moje slowa i dopiero wtedy Uwierzyla mi. Kilka miesiecy dusilem w tym czasie wszystko w sobie i wczoraj jak sie napilem alkocholu zadzwonilem w nocy do tego mezszczyzny- telefon odebrala zona, ktorej wszystko w nerwach powiedzialem. Poszedlem pozniej sie przejsc i podczas spaceru spotkalem nasza wspolna znajoma, ktora wtedy byla zapalic. Moja partnerka zadzwonila do mnie w tym czasie a ja nie wiem dlaczego dalem moj telefon kolezance. Moja partnerka na drugi dzien bardzo sie na mnie zdenerwowala i powiedziala, iz ja upokorzylem. Na domiar zlego zona mezszczyzny, ktory ja obmacywal skontaktowala sie z moja partnerka i powiedziala wszystko co jej powiedzialem. Teraz moja partnerka chce mnie zostawic przez to, ze powiedzialem zonie tego mezszczyzny, gdyz maja dzieci o ktore sie martwi, ze nie beda miec ojca. Prosze o porade....