psycholog Rafał Marcin Olszak

@NalatiaWitam serdecznie na forum, dlaczego konkretnie zakończyła Pani swój związek, tzn. pod jakim względem się różniliście, czego dotyczyły kłótnie i jakie poglądy mieliście różne? Ile czasu trwała relacja i czy była z mężczyzną?

Szanowna Pani, dolegliwości, które Pani opisuje, zdają się na tyle poważnym problemem, że wskazana jest konsultacja z lekarzem psychiatrą (można udać się do niego bez skierowania; ona zaś może skierować na psychoterapię na NFZ). Może Pani także skonsultować się z psychoterapeutą (także online, przez Skype), by przeprowadzono diagnozę i ustalono formy pomocy. Pomocy online mogą udzielić Pani w ramach konsultacji odpłatnych na przykład te specjalistki w naszej poradni: https://ocalsiebie.pl/profile/215-psycholog-katarzyna-tuszyńska/?tab=field_core_pfield_1 https://ocalsiebie.pl/profile/688-psycholog-aleksandra-pastor/?tab=field_core_pfield_1

Szanowny Panie, na pytanie postawione w tytule wątku można by odpowiedzieć dopiero po przeprowadzeniu diagnostyki. Tego rodzaju kłopoty psychologiczne rozpoznaje się o wnikliwym wywiadzie z osobą badaną oraz po pewnej obserwacji. Jeśli trapi Pana styl funkcjonowania w relacji lub ma Pan poczucie, że nie radzi sobie efektywnie ze swoimi emocjami, warto rozważyć konsultację psychologiczną / psychoterapeutyczną. Specjalista przeprowadzi diagnozę i podsunie możliwe rozwiązania.

@k_ami Szanowna Pani, warto by małżonek omówił te wątpliwości i zastrzeżenia z psychoterapeutką. Być może ten konkretny nurt terapeutyczny, w którym ta specjalistka pracuje, nieszczególnie małżonkowi odpowiada. Istnieją różne formy psychoterapii; jeśli chodzi o zaburzenia lękowe dobrze udokumentowane wyniki skuteczności posiada na przykład psychoterapia poznawczo-behawioralna, która odbywa się nieco inaczej niż ta, opisana przez Panią. Kluczowym jest aby Pani partner szczerze i otwarcie omówił swoje rozterki i potrzeby oraz oczekiwania ze specjalistą. Dopytał o różne formy pomocy i czy może ta terapeutka może też zaproponować inny styl prowadzenia sesji.

@ogfgjfno15 Szanowna Pani, może Pani skorzystać z konsultacji psychologicznych bądź psychoterapii w ramach refundacji przez NFZ. Skierowanie do psychoterapeuty może dać lekarz psychiatra. Do niego natomiast nie jest potrzebne skierowanie. Jeżeli coś Panią tak bardzo trapi, proszę skorzystać ze wspomnianych przeze mnie możliwości. Wydaje się to dobrym pomysłem, skoro ma Pani takie poczucie własnej wartości, jak to Pani opisuje pod koniec wypowiedzi.

@GabrielM Witam serdecznie na forum i życzę udanego, owocnego użytkowania strony.

Szanowna Pani, proszę sobie rozpisać bilans zysków i strat dla obu wariantów: dla tworzenie nowej relacji oraz kontynuowania poprzedniej. Taką decyzję należy podjąć samodzielnie - psycholog nie doradza jak żyć. Jeśli będzie Pani miała trudność z rozpisaniem sobie bilansów, może Pani skontaktować się z psychologiem, który w tym pomoże, jednak nie powie co miałaby Pani robić.

Szanowna Pani, nie podała Pani informacji niezbędnych do udzielenia porady. Proszę ponownie zapoznać się z instrukcją.

Szanowny Panie, nie należy lekceważyć myśli samobójczych. Ich występowanie zawsze wskazuje, że zalecana jest konsultacja z lekarzem psychiatrą, który zarekomenduje odpowiednie formy leczenia lub hospitalizację (właściwie wydaje się to wskazane sądząc po tym, co Pan pisze). Proszę pamiętać, że doświadczając tak mocno tego typu myśli można zadzwonić pod numer alarmowy 112 by niezwłocznie uzyskać ratunek, pomoc medyczną - karetka z załogą medyczną "odeskortuje" Pana pod stałą opiekę lekarską w odpowiedniej placówce ochrony zdrowia psychicznego i leczenia dolegliwości psychicznych. Na miejscu pod obserwacją specjalistyczną uzyska Pan możliwie najodpowiedniejsze wsparcie farmakologiczne i terapeutyczne dostosowane do bieżącego Pana stanu zdrowia. Zalecałbym skorzystanie z tej możliwości. Proszę też zauważyć, że można uzyskać wsparcie oraz informacje telefonując pod numery telefonów zaufania i pomocowe – niektóre z nich wymienione są na stronie: https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/

Szanowna Pani, ekstremalne doświadczenia mogą wpłynąć na ludzką psychikę oraz na seksualność człowieka. Nie mamy pełnej kontroli nad myślami, które przychodzą nam do głowy. Fantazje niejednokrotnie wymykają się normom społecznym i osobistym wartościom, ale to o niczym nie przesądza ani nie czyni człowieka gorszym. Jeśli czuje Pani potrzebę zgłębienia tego tematu i ustalenia, co z tym fantem zrobić, najodpowiedniejszym specjalistą będzie psychoterapeuta będący seksuologiem. Co do ostatnich słów o rozterkach na temat własnego istnienia, prawdopodobnie są one wyrazem problemów z poczuciem własnej wartości. Można nad tym pracować m.in. podczas psychoterapii. Podsumowując, zalecam kontakt ze specjalistą, aby rozpoznać przyczyny doskwierających myśli i ustalić, co można z tym zrobić, aby doświadczyła Pani ulgi, doszła do siebie.

Szanowna Pani, czasem człowiek przeżywa tak silny stres i jest w takim szoku, że reaguje w sposób, który wydaje się zaskakujący. Na ten temat może Pani porozmawiać z psychoterapeutą. Sądzę, że nawet warto, aby Pani to omówiła ze specjalistą, który określi czy wskazana byłaby pomoc psychologiczna.

Witam serdecznie na forum, nasuwa mi się pytanie, czy rozmawiała Pani o swoich potrzebach, preferencjach ze swoim partnerem i o możliwościach, które by on dopuszczał?

Szanowna Pani, skoro doświadcza Pani przemocy ze strony partnera zalecam kontakt ze specjalistami z Niebieskiej Linii, którzy udzielą Pani wyczerpujących informacji, jak postępować w takiej sytuacji. Strona: http://www.niebieskalinia.pl/

Szanowna Pani, w tej sprawie proszę skontaktować się ze specjalistami z Niebieskiej Linii, którzy udzielą Pani wyczerpujących informacji. Strona: http://www.niebieskalinia.pl/

Szanowna Pani, skoro nie radzi Pani sobie z opanowaniem impulsów do stalkowania tego mężczyzny z racji tego, jakie on przejawia tendencje, sugeruję kontakt z wykwalifikowanym specjalistą. Może to być psychoterapeuta, a najlepiej aby był to seksuolog. Fakt, że postawa tego mężczyzny i jego upodobania robią na Pani takie wrażenie (czy też wywołują taką wewnętrzną niezgodę a zarazem obsesyjną ciekawość) może sugerować, iż jest coś do przepracowania, co Panią trapi a ma związek z własną seksualnością. Jeśli natomiast dysponuje Pani dowodami, które obciążają tego mężczyznę w sensie kryminalnym, należy to zgłosić Policji.

Szanowna Pani, wydaje się Pani u kresu sił i prawdopodobnie przeżywa kryzys psychiczny albo epizod depresji. Szczególnie przejęło mnie, iż napomknęła o zrobieniu sobie i dziecku krzywdy oraz o stosowaniu przemocy wobec partnera, co może sprowokować jego groźną reakcję i nakręcać spiralę wzajemnej agresji. Zdecydowanie w tej sytuacji sugerowałbym szukać specjalistycznej pomocy. Od czego należy to zacząć? Warto skontaktować się z lekarzem psychiatrą (nie jest potrzebne do niego skierowanie); przeprowadzi on diagnostykę, zaleci ewentualnie dodatkowe badania, może zarekomendować leczenie, dać skierowanie na psychoterapię na NFZ. Proszę także pamiętać, że doraźnie może Pani dodatkowo poszukać wsparcia kontaktując się z instytucjami takimi jak telefony zaufania i inne. Niektóre numery podane są tutaj: https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/ W przypadku poważnych problemów ze złością zalecana jest pomoc stacjonarna, a nie online.

@Dusia2311 Witam serdecznie na forum. Opisuje Pani wrażenia, które mogą być m.in. efektem niskiego poczucia własnej wartości. Na tyle, na ile jest to możliwe w oparciu o różne lektury, materiały w Internecie warto pracować nad tym we własnym zakresie. Dobrze byłoby jednak skontaktować się z psychoterapeutą, by wykluczyć inne przyczyny tego rodzaju problemów i ustalić formy specjalistycznej pomocy. Nad poczuciem własnej wartości można pracować pod okiem fachowca - w ramach psychoterapii.

Szanowny Panie, do udzielenia Panu wskazówek niezbędna jest rzetelna diagnostyka. Tylko rozpoznawszy przyczyny można proponować rozwiązania. Zdecydowanie zalecam kontakt ze specjalistą. Jeśli Pan nie pracuje, to pewnie kontakt prywatnie nie wchodzi w grę. W takiej sytuacji proszę udać się do lekarza psychiatry w swojej przychodni (do lekarza takiego nie jest potrzebne skierowanie). On przeprowadzi diagnostykę i zleci ewentualnie dalsze badania bądź skieruje Pana na psychoterapię (na NFZ). Wówczas otrzyma Pan niezbędne wsparcie.

@Abra Witam serdecznie na forum, z przejęciem zapoznałem się z Pani wpisem. Opisuje Pani szereg dolegliwości, które ze względu na swoją dokuczliwość, czas trwania i okres od kiedy się utrzymują mogą budzić uzasadnione obawy. Rzeczywiście dolegliwości tych nie należy lekceważyć i warto skontaktować się ze specjalistą. Zalecam kontakt z lekarzem psychiatrą (do którego nie jest potrzebne skierowanie), który ewentualnie zaleci dodatkowe badania bądź zarekomenduje określone leczenie czy skieruje na psychoterapię (na NFZ). Może Pani również skontaktować się z psychoterapeutą prywatnie. Po rozpoznaniu przyczyn zgłaszanych problemów zaproponowane zostaną odpowiednie formy skutecznej terapii. Proszę nie odwlekać konsultacji w czasie, by problem się nie pogłębił, nie utrwalił, bo potem może być ciężej się z nim uporać.

@mefedra Szanowna Pani, oczywiście ma Pani prawo nie wykonywać pewnych czynności jeśli nie ma na to ochoty; może Pani być asertywna i mówić nie swojemu partnerowi w razie potrzeby stosując technikę zdartej płyty - wówczas innymi słowami powtarza się swoją odmowę, np. "znasz już moje stanowisko w tej sprawie", "wiesz już, że tego nie zrobię", "znając moją opinię znowu prosisz, wolałabym żebyś już tego nie robił". Warto jednak zauważyć, że seks oralny jest jedną z najczęstszych praktyk erotycznych. Jeśli porozmawia Pani z seksuologiem może ustali źródło swoich obaw czy ewentualnych uprzedzeń i podda refleksji całą sprawę przyglądając się jej pod innym kątem. Wcale nie oznacza to automatycznie, że Pani zmieni zdanie – może być inaczej, utwierdzi się w swoim stanowisku. Być może seksuolog poinstruuje Panią jak przetłumaczyć partnerowi, iż ta praktyka nie wchodzi w grę; specjalista zasugeruje także jak uporać się z tą sporną kwestią w Państwa związku. Z konsultacji może zatem wyniknąć coś konstruktywnego i pozytywnego; jak rozumiem będzie to także gest wobec partnera, wyrażający, iż nie są Pani całkiem obojętne jego potrzeby. Jednocześnie informuję, że u psychologa, seksuologa czy psychiatry nie musi Pani odpowiadać na wszystkie pytania – to nie przesłuchanie. Mówi się tylko to, co chce się powiedzieć. Rozmawia się w atmosferze życzliwości, serdecznie i dyskretnie, bo specjalistę obowiązuje tajemnica zawodowa.

Szanowna Pani, zgodnie z instrukcją darmowej porady należy podać wiek, ponieważ dla psychologa nie jest to bez znaczenia. Ile ma Pani lat i ile lat ma chłopak?