-
Artykuły
Czy przemoc ma płeć? Jakie są rodzaje przemocy?
Czym jest przemoc? Co nią nie jest? Czy przemoc ma płeć? Jakie są rodzaje przemocy? Jak jej zapobiegać? Co robić, gdy doświadcza się przemocy? Odpowiedzi udziela psycholog w podcaście:
Częste skargi żon i mężów
Terapia par to bardzo trudne rzemiosło. Zwłaszcza dlatego, że ludzie często zgłaszają się na nią zbyt późno, gdy już niemal doszło do rozkładu pożycia. Nierzadko jest to wręcz przeciwwskazaniem do rozpoczęcia terapii. Kiedy kwiat usechł, nawet woda z najlepszą odżywką może nie pomóc. Gdy pytam ludzi, dlaczego zgłosili się, gdy sprawy mają się już tak źle, często słyszę, że po prostu się wstydzili. Nie ma się czego wstydzić, to ludzkie, że zdarzają się problemy, nieporozumienia. Załączam najczęstsze skargi zgłaszane przez panów i panie. Podejrzewam, że sporo osób przerabiało przynajmniej niektóre z tych problemów, co pokazuje, że nie są niczym nadzwyczajnym. To tematy do przepracowania. Co ciekawe, często są to jakby lustrzane odbicia lub nawet te same zagadnienia, tyle że widziane z odmiennych perspektyw.
Samopomoc przeciwko depresji
Program Autoterapia czyli samopomoc przeciwko depresji to darmowy instruktaż radzenia sobie z depresją. Składa się on z: materiałów wideo, w których psycholog kliniczny, psychoterapeuta Rafał Olszak omawia poszczególne zagadnienia, lektury - artykułów, kwestionariuszy do samodzielnego wypełnienia, ćwiczeń do wykonywania na co dzień. Uwaga, program nie jest ekwiwalentem psychoterapii indywidualnej pod okiem wykwalifikowanego specjalisty, lecz jest źródłem praktycznych wskazówek, jak sobie radzić dodatkowo na własną rękę. Korzystanie z programu oznacza akceptację postanowień regulaminu serwisu, Gabinetu Ocal Siebie. CZĘŚĆ 1
wstęp, zastrzeżenia, autodiagnoza depresji Odcinek pierwszy poświęcony jest autodiagnozie. Przydatne narzędzia do samodzielnej oceny swojego stanu można znaleźć tutaj: Więcej informacji o kryteriach diagnostycznych depresji według ICD-10 oraz DSM-5 można znaleźć tutaj: Niektóre telefony zaufania, numery alarmowe, telefony informacyjne można znaleźć tutaj. CZĘŚĆ 2
myśli a emocje, depresyjne myśli automatyczne, dialog wewnętrzny CZĘŚĆ 3
zniekształcenia poznawcze Więcej informacji o zniekształceniach poznawczych można znaleźć tutaj: CZĘŚĆ 4
przepracowywanie sposobów myślenia, zapis myśli Tabelka w wersji PDF: ZAPIS_MYSLI.pdf
Tabelka w wersji DOCX: ZAPIS_MYSLI.docx Alternatywne narzędzie do zmiany sposobu myślenia wraz z przykładami oraz instrukcją: CZĘŚĆ 5
Okrutny Krytyk Wewnętrzny a życzliwa i wspierająca mowa wewnętrzna oraz autokorekta Więcej informacji o Okrutnym Krytyku Wewnętrznym oraz ćwiczenia do samodzielnego wykonywania: CZĘŚĆ 6
aktywacja behawioralna, poszukiwanie pozytywnych emocji Więcej informacji o aktywacji behawioralnej: CZEŚĆ 7
widzenie tunelowe w depresji, przekonania pożyteczne a przekonania depresyjne Odcinek ekstra
radzenie sobie z poczuciem winy i nie tylko CZĘŚĆ 8
poczucie braku sensu życia, poczucie beznadziejności, dialektyczny sens życia, ludzkie istnienie jako potencjał wpływu na los Co dalej? W razie dodatkowych pytań możesz skorzystać z darmowej porady, której reguły opisane są w tym miejscu. Aby się odwdzięczyć bądź przyśpieszyć rozwój programu, wesprzyj autora na platformie Patronite: https://patronite.pl/Olszak
Dorosły z ADHD?
Gdy słyszymy o ADHD najczęściej przychodzi nam na myśl kilkulatek, który nie potrafi usiedzieć na miejscu, wszędzie go pełno, trudno mu skupić uwagę na jednej czynności i zazwyczaj odpowiada zanim pytający zdąży zadać pytanie. A co się dzieje z kilkuletnim Jasiem, gdy staje się dorosłym Janem? Otóż często zapomina się, że objawy ADHD utrzymują się u 2/3 osób w życiu dorosłym i wpływają znacząco na funkcjonowanie. Częstość występowania ADHD u osób dorosłych waha się w przedziale 2% do 5%. Ogólne objawy występujące u dorosłych są podobne do tych występujących u dzieci, tak więc obejmują zaburzenia uwagi, hamowania i samoregulacji. Osoby dotknięte ADHD często zgłaszają poczucie bycia „jak nakręcony“ oraz odczuwanie ciągłego niepokoju ruchowego. Zaburzenia uwagi natomiast wpływają na trudności z organizacją, charakteryzują się szybkim nudzeniem wykonywaną czynnością oraz trudnościami z przechodzeniem z jednego zadania do drugiego. Dodatkowo życia nie ułatwia tym osobom impulsywność, która sprawia , że często zdarza im się przerywać innym oraz robić pewne czynności, których chwilę później żałują (podejmowanie zachowań ryzykownych). Symptomom ADHD towarzyszy pogorszenie funkcjonowania w różnych dziedzinach dorosłego życia takie jak: słabsze wyniki w szkole czy w pracy (wynikające z kłopotów z organizacją, szybkiego znudzenia wykonywaną czynnością, odkładania spraw na później, impulsywnego podejmowanie decyzji); niskie umiejętności społeczne (trudności z dotrzymywaniem zobowiązań, brak umiejętności słuchania); niższy poziom wykształcenia w stosunku do możliwości; choć wydaje się, że osoba ciągle zajęta, w istocie jest mało efektywna; zdarza się nadużywanie nikotyny lub alkoholu, zbyt szybka jazda samochodem; impulsywna zmiana pracy czy impulsywne wydatki. ADHD jest rzadko jedyną diagnozą osoby trafiającej do gabinetu psychologicznego.
Ok. 75% pacjentów ma co najmniej jedno dodatkowe rozpoznanie i zazwyczaj dzieje się tak, że to trudności współwystępujące motywują osobę do szukania pomocy. Przykładowo pacjent boryka się z depresją, która staje się bezpośrednią przyczyną wizyty w gabinecie psychoterapeuty, a w trakcie pracy z tą osobą można zauważyć, że od dzieciństwa cechowała ją nadruchliwość, trudności z koncentracją uwagi czy problemy z samoregulacją. Osiąganie wyników poniżej oczekiwań oraz częste poczucie porażki staje się podłożem rozwoju depresji. Wsparcie psychologiczne dorosłych osób z ADHD polega przede wszystkim na nauce organizacji i planowania, osłabianiu skłonności do rozpraszania się oraz ćwiczeniu myślenia adaptacyjnego w celu radzenia sobie z problemami z nastrojem oraz lękiem. Istotną rolę odgrywają bliscy osoby uczestniczącej w terapii, którzy również mają możliwość uczestniczenia w spotkaniach. Największą skuteczność w terapii ADHD u dorosłych wykazuje połączenie psychoterapii z farmakoterapią. Źródło:
Safren S.A., Sprich S., Perlman C., Otto M. Poskromić ADHD, GWP Sopot 2015
Young S., Bramhan J., Psychoterapia poznawczo-behawioralna ADHD nastolatków i dorosłych – praktyczny przewodnik po terapii, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2013
Neurotyczna potrzeba miłości (podcast)
Materiał można odsłuchać odtwarzając poniższy film z YouTube: Psycholog online, psychoterapeuta przez Skype omawia zagadnienie: neurotyczna potrzeba miłości.
Psycholog online: odkrywaj siebie
W czym najbardziej spełnia się twój potencjał, urzeczywistnia się twoje jestestwo? Prawdopodobnie część osób, które słyszy takie pytanie byłoby w stanie na nie odpowiedzieć jednym tchem. Z pewnością istnieją jednak także ludzie, którzy na danym etapie życia są trochę pogubieni, albo w ogóle są w pewnej mierze odcięci od swoich potrzeb, ewentualnie mają niski poziom samowiedzy. Każdy, kto chce odzyskać dobry kontakt ze sobą może użyć poniższej listy różnych wartości. Angażowanie się w ich realizację pozwala na wyrażanie siebie, bycie w zgodzie ze sobą, a zatem spełnianie osobistego potencjału w możliwie najbardziej kompletny sposób. Realizując jakie wartości spełniasz się najbardziej? Przejrzyj poniższą listę ludzkich wartości i oceń, realizacja których z nich przynosi ci najwięcej satysfakcji, spełnienia bądź daje poczucie, iż postępujesz zgodnie ze swoim powołaniem. Ta lista jest dość długa, ale z pewnością nie wyczerpuje tematu. Nic zatem nie stoi na przeszkodzie, byś dodał do niej także jakąś własną pozycję, jeśli poczujesz taką potrzebę. Jak ocenić poszczególne wartości? Przyznaj ocenę 0, gdy dana wartość nie ma dla ciebie żadnego znaczenia.
Przyznaj 1, gdy ma małe znaczenie.
Przyznaj 2, jeśli ma umiarkowane znaczenie.
Przyznaj 3, jeśli ma duże znaczenie.
Przyznaj ocenę 4, jeśli jest absolutnym priorytetem.
AKCEPTACJA – budowanie takich relacji z ludźmi, w których czujesz się w pełni akceptowany; pragnienie otaczania się ludźmi, których akceptujesz na głębokim poziomie
ATRAKCYJNOŚĆ – budowanie interpersonalnej i fizycznej atrakcyjności, by wzbudzać podziw w oczach innych ludzi i samemu czuć się pięknym
AUTENTYCZNOŚĆ – funkcjonowanie w taki sposób, by pozostawać w zgodzie ze sobą, własnym sumieniem, swoimi opiniami
AUTONOMIA – funkcjonowanie w taki sposób, który zapewnia niezależność, samodzielność, suwerenność, możliwość swobodnego działania, wolność
BEZPIECZEŃSTWO – poczucie pewności, zabezpieczenia, ochrony, braku zagrożeń
BIEGŁOŚĆ – zwiększanie kwalifikacji, rozwój kariery bądź określonych umiejętności, zdobywanie kolejnych szczebli wtajemniczenia
BOGACTWO – materializm, posiadanie dużej ilości pieniędzy i dóbr oraz prowadzenie wystawnego życia, opływanie w dostatki
BYCIE KOCHANYM – pragnienie doświadczania miłości lub uwielbienia
CIEKAWOŚĆ – dociekliwość, zgłębianie tajemnic, uczenie się lub odkrywanie nowych rzeczy, zwiedzanie, badanie, poznawanie nowości
CNOTA – egzystowanie ściśle według określonych norm, moralne, czyste i jak najdoskonalsze życie
DUCHOWOŚĆ – duchowy rozwój, być może religijność lub kontemplacja, medytacja, uduchowienie
EKOLOGIA – życie w zgodzie ze środowiskiem, troska o harmonię z naturalnym otoczeniem
EKSCYTACJA – doświadczanie silnych emocji, egzystencja pełna mocnych wrażeń
INTELIGENCJA – troska o bystrość umysłu, biegłość intelektualną, sprawność i przejrzystość myślenia, przywiązanie do logiki
MUZYKA – taniec, słuchanie lub tworzenie muzyki
ODPOWIEDZIALNOŚĆ – pełnienie odpowiedzialnych funkcji
OSIĄGNIĘCIA – odnoszenie sukcesów, zdobywanie wyróżnień, triumfowanie
PASJE – silne przywiązanie do hobby, zamiłowań, przedmiotów lub grup ludzi
PATRIOTYZM – działanie na rzecz ojczyzny i służba dla państwa, celebrowanie narodowych świat
PIĘKNO – obcowanie z tym, co piękne, docenianie estetyki, czynienie swojego otoczenia ładniejszym, kontemplacja sztuki bądź jej tworzenie
POCZUCIE HUMORU – radość, rozbawianie, upodobanie do tego, co zabawne
POKORA – skromność, niechęć do wyróżniania się z tłumu, pragnienie pozostawania w cieniu, niechęć do zwracania na siebie uwagi
POPULARNOŚĆ – pragnienie bycia lubianym przez wielu ludzi i rozpoznawalnym, bycia gwiazdą, celebrytą
PROSTOTA – docenienie prostego życia i braku zbędnych komplikacji, minimalizm lub ascetyczne życie
PRZYJEMNOŚĆ – hedonizm, dążenie do przyjemnych doświadczeń
PRZYNALEŻNOŚĆ – chęć bycia częścią większej zbiorowości
PRZYWÓDZTWO – stawanie na czele, zarządzanie, bycie liderem, szefem, kierownikiem lub przywódcą duchowym
RODZINA – posiadanie wspaniałej rodziny, troska o więzi krwi, dbałość o więzi rodzinne i bliskie związki
ROMANTYZM – przeżywanie pięknej miłości i romantycznych chwil, pielęgnowanie wspomnień, zbieranie pamiątek i zdjęć upamiętniających chwile, do których ma się sentyment
RYZYKO – bycie na krawędzi, przeżywanie ekstremalnych doświadczeń, podejmowanie ryzykownych decyzji
SAMOWIEDZA – dążenie do głębokiego rozumienia siebie
SEKSUALNOŚĆ – prowadzenie aktywnego i satysfakcjonującego życia seksualnego
SPRAWIEDLIWOŚĆ – praworządność, równość, równe prawa, bycie uczciwym, dążenie do sprawiedliwego traktowania ludzi
SPRAWNOŚĆ FIZYCZNA – bycie krzepkim, silnym, zwinnym, sprawnym
SZCZODROŚĆ – praca na rzecz innych, dzielenie się z innymi, działalność charytatywna
TOLERANCJA – działania na rzecz poszanowania różnorodności ludzi, ich postaw i poglądów
TRADYCJA – przywiązanie do wzorców, które mają długą historię
TROSKLIWOŚĆ – niesienie pomocy innym, dodawanie otuchy, wspieranie
UMIARKOWANIE – szukanie kompromisów, drogi środka, równowagi, oraz unikanie skrajności
WŁADZA – kontrolowanie otoczenia i innych ludzi
WSPÓŁPRACA – chęć uczestniczenia w zespole, grach zespołowych, wspólnych przedsięwzięciach z udziałem innych
WYGODA – pragnienie komfortowego, lekkiego życia
WYZWANIA – podejmowanie trudnych zadań, duże aspiracje w zakresie mierzenie się z poważnymi problemami
ZAANGAŻOWANIE – realizowanie długoterminowych planów i branie na siebie odpowiedzialności na długi czas
ZABAWA – rozrywka, oddawanie się rozrywkom i czerpanie z tego przyjemności
ZACIEKŁOŚĆ – mściwość, dążenie do karania za złe uczynki, destrukcyjność, chęć upokarzania i niszczenia innych
ZASŁUGI – chęć czynienia rzeczy, które są znaczącym wkładem w dobro ogólne, pragnienie zapisania się na kartach historii
ZDROWIE – pragnienie prowadzenia zdrowego trybu życia, promocja zdrowia, praca na rzecz uzdrawiania
Efekty powyższego ćwiczenia możesz przedyskutować ze swoim psychologiem. Te zadanie może zlecić psycholog online lub psychoterapeuta przez Skype bądź specjalista przyjmując w gabinecie – w ramach pogłębiania samowiedzy lub ustalania priorytetów. Ten rodzaj ćwiczenia zwykle stanowi element większej całości programu, którego cele to na przykład poprawa samooceny czy wzmacnianie poczucia własnej wartości.
-
Forum psychologa online
Witam i prosze o porade (dziwne objawy nie pasujace do niczego w 100proc)
Mam 37 lat i nastepujace problemy/objawy: - bardzo mocno fizycznie odczuwam stres. Przykra uwaga otrzymana przez kogos lub nawet przeczytanie wiadomosci na internecie, ktore sa bardzo zle np o czyims cierpieniu, skutkuje kolataniem serca, speciem do takiego stopnia, ze odczuwac silny bol barkow, nog, plecow. smutkiem, duzymi problememi w zasnieciu przez min tydzien i silnymi problemami w koncentracji - wydaje mi sie, ze mam pewne objawy fobii spolecznej i 'anxiety' np. 'uciekam po czesci oficjalnej spotkania, kiedy uczestnicy maja sie poznac, porozmawiac, wymienic doswiadczeniami itp. Jakakolwiek sytuacja w ktorej nie mam jakby dokladnych instrukcji albo planu co mam robic i o czym rozmawiac wywoluje u mnie niepokoj i unikam takiej sytuacji ale np nie boje sie publicznych wystapien, prezentacji i przemowien przed spora grupa ludzi, i nie boje sie odpowiadac na pytania zadawane z tlumu ad hoc. Czesto po rozmowie z kims kogo dobrze nie znam wpadam jakby w obsesje analizowania tego co i jak powiedzialam bojac sie jak zostalam odebrana. Boje sie tez przyjmowac ludzi w swoim domu, nie jestem pewna co i jak przygotowac zeby wszystko dobrze wyszlo. Z drugiej strony zdaje sobie sprawe z tego i poniewac czasem czuje sie samotna to staram sie nawiazywac znajomosci (be cheerful) i zapraszac ludzi do domu. Jest to jednak okupione duzym stresem - jestem placzliwa ale w dziwnych sytuacjach. Sytuacje smutne czy stresowe nigdy nie wywoluja placzu. Jednak jak np tlumacze corce historie Polski i mowie np o bohaterach Powstania Warszawskiego, wtedy lzy mi sie strasznie cisna do oczu. Potrafie mowic o WTC bez placzu ale jak mam opowiedziec o bohaterskiej postawie zalogi ostatniego samolotu to wtedy placze. Placze tez czesto ze wzruszenia na wiesc o dobrych wiadomosciach, sukcesach, nawet obcych ludzi (bardzo dziwne moim zdaniem) - zdecydowanie gorzej czuje sie wieczorem anizeli rano, co nie pasuje do standardowego profilu depresji - nie mam mysli samobojczych, nie mam problemu ze wstawaniem rano ale np obrocz podstawowej higieny osobistej (codziennie myje wlosy, biore prysznic, nakladam make up i zakladam czyste, wyprasowane ubrania 'nie chce mi sie' dbac o siebie bardziej. Nie chce mi sie wyjsc pobiegac, choc wiem, ze zdecydowanie lepiej sie czuje po bieganiu. Nie chce mi sie isc do fryzjera czy do kosmetyczki. U kosmetyczki bylam 6 lat temu a u fryzjera bywam raz do roku...Chcialabym ladnie wygladac ale nie chce mi sie umawiac wizyt, pamietac o nich i sie wybrac do gabinetu. - potrafie odwolac spotkanie ze znajomymi, bo mi sie nie chce albo 'boje sie isc' - mam niska samoocene (w tzw gorsze dni mysle po prostu, ze jestem zerem) i nie potrafie robic rzeczy tylko dla siebie. Dla innych jestem zdolna do duzych poswiecen, zeby im np pomoc; mam tez tendencje do obwiniania sie i zalowania wielu rzeczy, tak jakbym nie potrafila sobie wybaczyc i isc delej. Mam glebokie poczucie, ze nikt mnie nie kocha. Mowilam o tym mezowi i chyba bylo to dla niego bardzo bolesne. On czesto zapewnia mnie, ze mnie kocha, kupuje kwiaty itp. - czasemi boje sie i odczuwam stres bez evidentnej przyczyny - bardzo lubie rutyne i strukture dnia ale tez wydaje mi sie, ze moje zycie jest troche nudne i chcialabym czesciej wychodzic, poznawac wiecej ludzi - zdarza mi sie oceniac ludzi zbyt ostro, pohopnie ich oceniac i byc za nadto krytyczna w stosunku do ludzi. Na poziomie intelektualnym wydaje mi sie to bezpodstawne i po prostu zle, ale jednak takie mysli czesto przychodza mi do glowy - przezylam kilka ciezkich, naglych i stresujacych wydazen w zyciu, mysle, ze przez ok 3 lata mialam objawy PSTD - mam pewne objawy APD i ADHD (np problem z dokonczeniem zadania, ktore spoczywa tylko na mnie, i tzw rozmienianie sie na drobne w pracy i problem z podejmowaniem decyzji oraz szybkie nudzenie sie danym typem pracy) I choc zdaje sobie z tego sprawe to trudno jest mi to zmienic . Z drugiej strony jestem nastawiona 'zadaniowo' i nie potrafie sie zrelaksowac kompletnie czy cieszyc zyciem. Ciagle jest cos do zrobienia czy cos do zamartwiania sie. - zdaje sobie sprawe, ze nie potrafie sie do konca cieszyc zyciem i to powoduje wyrzuty sumienia u mnie, poniewac mam dobra sytuacje finansowa, meza i superfajne dzieci. - stosunkowo czesto mam cos takiego jak backflash ze zlych wydarzen w moim zyciu, przykrych sytuacji, ktore przezywam na nowo Staram sie walczyc z negatywnymi myslami i nastrajac pozytywnie ale to jakos nie dziala i wydaje mi sie, ze z kazdym negatywnych nawet drobnym wydarzeniem/przykroscia raze sobie coraz gorzej (nie mam tzw thick skin). Maz jest wyrozumialy i nie ocenia mnie ale rownoczesnie zaprzecza, ze cos moze byc ze mna nie tak. Dwa razy w dyciu sama poszlam do lekarza rodzinnego i poprosilam o leki antydepresyjne (za pierwszym razem podzialaly fantastycznie, za drugim nie widzialam za bardzo poprawy). Nie chce wracac do lekow bo wydaje mi sie ze podswiadomie szukam czegos na czym moglabym sie oprzec a tak naprawde to mysle, ze mysze sie wreszcie z tym zmierzyc, zeby poprawic jakosc swojego zycia. Boje sie, ze moja nerwica, depresja czy cokolwiek to jest zle odbije sie na zdrowiu psychicznym moich dzieci . Ja tez nie czuje sie z tym komfortowo
Mitomania??
Cześć, Jestem studentką, mam 22 lata. Od czterech lat jestem w zwiazku z Mikołajem. Od dwóch miesięcy mieszkamy razem. Wszystko było okej, aż do czasu kiedy mój szwagier nie zaczął pracować w dawnej firmie Mikołaja. Jego współpracownik zaczął mu opowiadać o historiach usłyszanych od mojego chłopaka. A to Mikołaj kupił sobie nowy samochód ( nie ma żadnego samochodu), nawet pokazywal zdjęcia jak wygląda ( zdjęcia owszem były, ale samochodu mojego taty), twierdził że nim nie jeździ bo coś musi w nim poprawić. Kolejną rzeczą było np. to, że naszą świnkę znalazł na śmietniku z całą klatką( świnke kupiliśmy najzwyczajnie w sklepie zoologicznym), opowiedział o tym jak ktoś wybił mu szybę we wcześniejszym mieszkaniu bo ktoś z sąsiadów z góry sie awanturował ( szyba został wybita ale podczas jego urodzin, kiedy to jakiś pijany meżczyzna szedł chodnikiem i nie spodobało mu się, że się na niego patrzymy z balkonu więc rzucił butelką po piwie w okno) i mogła bym tak wymieniać godzinami. Na początku nie chciałam w to wierzyć. Ale zapytalam mojego partnera o to. Wszystkiemu zaprzeczył i powiedział, że ten kolega jest zazdrosny, że on wyjechał z rodzinnego miasta a ten całe życie w jednej firmie. Przemilczałam bo nie wiedziałam komu wierzyć. Kiedy zaczęliśmy się spotykać tez opowiadał mi niezwykłe historie o tym jak mial wypadek z wujkiem ( wypadek był ale on wcale nie brał w nim udziału), że ma super drogi samochód ( nigdy go nie widzialam bo nagle musial go sprzedac i spłcić jakiś dług), ma odłożoną dużą sumę pieniędzy, ale zgubił karte i musi czekać na nową( karte dostał, ale była w takimdomu stanie jaby korzystał z niej przez pare lat a pieniądze-musiał spłacić dług). Tłumaczyłam sobie, że chciał mi zainponować, więc nie wnikałam. Dodam, że wszystkiego dowiedziałam sie po ok dwóch latach. Ale w grudniu tamtego roku zobaczyłam sms Mikołaja do dziewczyny. Same słodkie słówka. Zapytałam, powiedział, że to jego koleżanka z pracy Patrycja. Sprawdziłam, żadna taka osoba nigdy nie pracowała w jego firmie. Kiedy mu to powiedziałam powiedział, że tego dnia jak dzwoniłam ją zwolnili. Minoł prawie rok. Znowu znałazłam podobnego sms, z tego samego numeru. Kontakt nie był zapisany, ale ja sobie go zapisałam po poprzedniej "akcji". Dowiedziałam się, że numer należy do jego byłej dziewczyny. Zaczełam z nim rozmawiać. Przedstawiłam mu wszystkie argumanty i prosiłam o wyjśnienia. Jedyne co usłyszałam, że nie zna tego numeru, że rózne numery do niego dzwonią, nie mam czego się czepiać. Od czterech dni próbuje z nie go wyciągnąć prawde, ale cały czas się wypiera. Opowiada wymówki bez żadnego zająknięcia. Dowody są zbyt mocne żebym mogła mu uwierzyć. Czy Mikołaj może być mitomanem? Proszę o pomoc.
Czy to depresja
Witam, od dłuższego czasu zauważyłam że dzieje sie u mnie coś niepokojącego. Mianowicie straciłam dobry humor, porzuciłam zainteresowania, stałam sie bardziej nerwowa, mam problemy z snem i z odżywianiem, co jakiś czas mam myśli samobójcze ponieważ uważam ze życie jest pasmem problemów. Najgorzej jest kiedy zostaje sama i mam mętlik w głowie, o wszystko sie obwiniam i czuje smutek któremu towarzyszy płacz. Przez jakis czas uważałam że mi przejdzie, potem pomyślałam o wizycie u psychologa jednak caly czas nie jestem pewna tego rozwiązania ponieważ wiem ze nie potrafiłabym opisac swojego problemu patrząc komuś obcemu w oczy. Chciałabym podkreślić że rok temu byłam uzależniona od narkotyków, na szczęście wyszłam z tego. Wydaje mi sie ze od tego czasu zaczełam miec problemy z sama sobą.
Myśli samobójcze
Cześć, jeśli jest ktoś w stanie mi pomóc albo przynajmniej przeczytałeś i chcesz mnie wesprzeć miłym słowami.. To z góry dziękuję.. Do rzeczy.. Od 3 tygodni nie radzę sobie kompletnie z samą sobą. Jestem na studiach, mój pierwszy rok - wiadomo, nowe otoczenie, ludzie nowe doświadczenia i inne podejście do nauki. Tylko że właśnie jest problem że gdy nie radzę sobie to po ciężkim dniu wystarczy że mnie coś wytrąci z równowagi i od razu w płacz. Może i wychodzę teraz jako beksa ale cóż. Chciałabym mieć tylko ten jeden problem.. mieszkam 200 km od mojego rodzinnego domu gdzie.. Dzieje się naprawdę źle. W sumie, to działo się źle już od kilku dobrych lat. Mój ojciec jest cholerykiem. Gdy mu coś nie wychodzi albo ktoś z naszej rodziny coś zrobi głupiego - tak jak ja ostatnio spaliłam czajnik to od razu zaczyna krzyczeć, wyzywać nas od szmat, nieudaczników i pasożytów. Za każdym razem robi mi się coraz bardziej przykro gdy to słyszę ale zawsze wtedy odzywałam się i wdawałam się w awanturę nieraz dostając po "pysku". Moja mama i siostra zostały w domu bo ktoś musi domem się opiekować. Dzisiaj rozmawiając przez telefon z mamą nagle usłyszałam wielkie krzyki ojca.okazalo się że nie można było wyłączyc telewizora a siostra to zrobiła bo po co marnownać prąd. Była wielka awantura oczywiście gdzie ojciec zwyzywał siostrę. Wszystko to słyszałam więc zaczęłam podnosić głos i mu przemawiać do rozsądku. Nawet mama próbowała go uspokoić ale nie wychodziło. Rozłaczyłam się I zaczęłam płakać bo nie mogłam wytrzymać presji. Gdy ponownie po czasie zadzwoniłam do mamy to okazało się że ona takze płakała. Boję się, że one nie wytrzymają psychicznie razem z nim jak tak dalej będzie. Boję się kolejnych dni i z każdym dniem mam coraz większą ochotę na to by opuścić ten świat.. Nie mam się komu wygadać bo nikomu nie potrafię zaufać.. Jestem dosyć samotna więc jestem w kropce.. Chciałabym się cieszyć studiami bo każdy mówi że to najpiękniejszy okres w życiu ale nie potrafię gdy pomyślę, że w domu może być kolejna awantura o byle pierdołe.. Mój ojciec jest naprawdę spoko gościem tylko te napady złości robią z niego złego człowieka. Nie potrafię nic z tym zrobić a chciałabym.. Już kilkakrotnie myślałam o tym by otworzyć okno w pokoju i że skoczyć z niego i się zabić. Albo wpaść pod auto albo się utopić w Wiśle.. Nie wiem co mam zrobić, potrzebuję pomocy.. Nienawidzę siebie i wszystkiego dookola..
Nerwica lękowa
Witam. Jestem kobietą w wieku 23 lat . Zawsze byłam niesmiala wstydliwa i nigdzie nie lubiłam wychodzić najlepiej to w domu . Wszystkim sie stresowalam co przez to jeszcze bardziej zamykalam się w sobie. Niecałe dwa miesiące temu doznalam ataku paniki tak mi się przynajmniej wydawało przyspieszone bicie serca problem z oddychaniem ciężkości na klatce jakbym nie mogła złapać mocnego oddechu mrowienie w dloniach i uczucie że zaraz zemdleje . PierwsZa myśl że jest to zawał i zaraz umrę . Na drugi dzień to się powtórzyło ale było słabsze . Przez następne dni bałam się tego ze to znów się powtórzy. Cały czas całe sie czułam bałam się czułam niepokój bardzo silny. W końcu poszlam na badania EKG i morfologie wyniki książkowe więc od czego tak się czuje ? Bałam sie zostać sama w domu wyjście doz pracy i być samemu to codzienny stres ciągle dzwonię do kogoś żeby nie myśleć o tym że coś może mi się stać i codziennie to sama strach przed tym że jednak coś mi się stanie . Serce mam w porządku ale jak mam te myśli bo nie wiem czy mogę to nazwać atakami paniki bo już mi się nie powtorzylo jak za pierwszym razem ten strach to od razu sobie myślę że jednak ekg się pomyliło i na pewno to co się że mną dzieje to zawał . Byłam dwa razy U psychologa . Pani psycholog powiedziała że to nerwica lekowa i nerwica serca . Że nic się nie może mi stać ze musze z tym walczyć . Drugi raz jak byłam to powiedziała że mam sie wziąć w garść bo nic mi nie jest ze to wszystko siedzi w mojej głowie . Nie wiele mi to pomogła myślałam że psycholog powie mi jak z tym walczyć jak sobie radzić w tych strasznych chwilach niepokoju sa takie silne że już mam tego dosyć . Przez cały dzień jak wracam do domu po pracy czekam aż się dzień skończy bo jestem tak zmęczona tym wszystkim .
Czy to depresja ?
Przez pomyłke poprzednia wiadomosc wylalam niedokonczona, wiec tutaj napisze ja jeszcze raz. Jestem uczennicą liceum I mam 18 lat. Zawsze byłam zamknięta w sobie I introwertyczna, jednak po śmierci mojego dziadka w 2011 roku, kompletnie się załamałam. Płakałam praktycznie codziennie, choć nikt o tym nie wiedział. Od tego czasu często towarzyszy mi przygnębienie, samotność I niska samoocena. Raz jest lepiej, raz gorzej. Od kilku miesiecy ten stan się nasilił I jestem smutna codziennie, nie mogę się tego wyzbyć. Jestem strasznie wrazliwa, wszystko biorę do siebie, czuje się niezrozumiała I bezwartościowa.Czesto pragne sie odezwac, jednak obawiam sie, ze powiem cos nie tak I sie upokorze, wiec wole milczec. Bez przerwy chce mi sie spac, najlepiej bym tylko ogladala telewizje, jadla I nic poza tym. Z jednej strony chciałabym kontaktu z drugim człowiekiem, ale jednak nieustannie sie izoluje. Wiem, że nigdy raczej nie posunelabym sie do samobojstwa, choc miewam rozne mysli. Nie wiem juz co robic, bo powoli mam juz dosyc takiego stanu rzeczy.
-
Polski psycholog online - Psychoterapia przez Skype
Wielka Brytania, Norwegia, Niemcy, Hiszpania -
-
-
Psycholog online - galeria
Psychoterapia online, psycholog przez Skype, porady psychologa
Psycholog online, psychoterapia przez Skype, pomoc psychologiczna, porady psychologiczne
terapia uzależnień, leczenie, skuteczna psychoterapia Skype
Skuteczna psychoterapia przez Skype, leczenie uzależnień, kuracja, terapia przez Internet dla osób uzależnionych i współuzależnionych, DDD, DDA. Wsparcie psychologiczne i porady od psychologa przez Internet. W tym również darmowe porady. Psychoterapia poznawczo behawioralna depresji, zaburzeń odżywiania, dolegliwości lękowych, nerwic i innych problemów psychologicznych. Dobry psycholog - polecany psychoterapeuta online.
pomoc psychologiczna online, psychoterapia Skype
Psycholog online oferuje psychoterapię przez Skype - każda sesja zwieńczona zostaje pisemnym raportem, który podsumowuje przebieg spotkania, zalecenia i porady. Wsparcie psychologiczne na co dzień dzięki wykorzystaniu platformy internetowej. Poradnia psychologiczna Gabinet Ocal Siebie to centrum psychoterapii bez granic. Profesjonalna pomoc.