psycholog Rafał Marcin Olszak

Leczenie depresji u alkoholików Jak się okazuje psychoterapia na łonie natury sprzyja zdrowieniu. Potwierdza to badanie sprzed kilku lat roku. Przed badaniem 92 alkoholików podzielono na grupy leczone i kontrolne. Swego czasu pewna grupa terapeutyczna uczestniczyła w szeregu programów terapii leśnej, natomiast grupa kontrolna wykonywała swoje codzienne czynności (czyli uczestniczyła w leczeniu, ale nie brała udziału w leśnym obozie). Obie grupy zostały ponownie sprawdzone po zakończeniu programu. Okazało się, że nastąpiła znaczna poprawa poziomu depresji u alkoholików, którzy uczestniczyli w programie obozu leśnego (grupa terapeutyczna). Ci uczestnicy w wieku 40 lat, którzy mieli ciężki poziom depresji na początku programu, wykazali najbardziej znaczącą poprawę w czasie trwania programu. To naprawdę pokrzepiające, gdyż nierzadko jest tak, że osoby zmagające się z ciężkimi problemami uzyskują najmniejszą poprawę. Z badania jasno wynika, że przejście obozu „terapii leśnej” może znacznie zmniejszyć i poprawić poziom depresji u alkoholików. Wprawdzie w Polsce tego rodzaje terapii nie są powszechnym zjawiskiem, ale mają taką wiedzę warto na własną rękę wykorzystywać leczący kontakt z przyrodą. Liczni artyści, pisarze, ale i geniusze w innych dziedzinach niejednokrotnie zwracali uwagę na jej kojący wpływ. Nie znaczy to jednak, że sama kontemplacja przyrody musi być wystarczająca. Psycholog bywa niezwykle pomocny. Terapia uzależnień to poważna sprawa. Badanie, o którym tu mowa: The influence of forest therapy camp on depression in alcoholics; badacze: Won Sop Shin, Chang Seob Shin, Poung Sik Yeoun,

Depresja to poważna choroba dręcząca ludzkość. Globalnie jest odpowiedzialna za więcej "lat straconych" na niepełnosprawność niż jakikolwiek inny problem zdrowotny. Wynika to w dużej mierze z tego, że cierpi na nią wiele osób - około 350 milionów ludzi według Światowej Organizacji Zdrowia, a także z uwagi na fakt, że może ciągnąć się całymi latami. W rankingu według niepełnosprawności i śmiertelności depresja zajmuje wysoką pozycję tuż za zabójcami takimi jak choroby serca, udar i HIV. Jednak depresja jest szeroko nierozpoznana i nieleczona z powodu stygmatyzacji i ograniczonej dostępności skutecznych terapii oraz psychoterapeutów i lekarzy psychiatrów. Prawie połowa światowej populacji żyje w kraju, w którym jest tylko dwóch psychiatrów na 100 000 osób. Leczenie depresji i bezsenności - terapia online Bezsenność i depresja są poważnymi problemami zdrowia publicznego, dotykającymi duży odsetek populacji. Współwystępowanie bezsenności i depresji jest zjawiskiem powszechnym, mającym poważne negatywne skutki dla jednostki i społeczeństwa. Istnieją farmakologiczne i psychologiczne metody leczenia zarówno depresji jak i bezsenności. W przypadku bezsenności leczenie farmakologiczne jest zalecane tylko w perspektywie krótkoterminowej. Leczenie psychologiczne w postaci poznawczo-behawioralnej terapii (CBT) oraz internetowa psychoterapia poznawczo-behawioralna (iCBT) charakteryzuje skuteczność poparta silnymi dowodami zarówno w kontekście pokonywania bezsenności jak i depresji. Cognitive Behavioral Therapy (CBT; terapia poznawczo behawioralna) to oparte na dowodach leczenie zaburzeń – depresyjnych, lękowych i innych. Wiele osób ma trudności z dostępem do leczenia z powodu różnych przeszkód. Doceniają zatem możliwość wykorzystania Internetu do udziału w CBT. W ciągu ostatniego dziesięciolecia interwencje psychologiczne dostarczane przez Internet stały się bardziej powszechne, a internetowa platforma CBT (iCBT) ma wiele zalet w porównaniu z tradycyjną metodą CBT. Po pierwsze, leczenie można przeprowadzić w dowolnym preferowanym miejscu i czasie, a uczestnicy mogą pracować z materiałem w swoim własnym tempie i przeglądać go tak często, jak jest to pożądane. Po drugie, poziom zaangażowania terapeuty można dostosować i zindywidualizować; w ten sposób możliwe będzie zredukowanie czasu terapeuty przy zachowaniu skuteczności. Co ważne, wykazano, że iCBT jest równie skuteczny jak tradycyjne metody CBT, jeśli chodzi o lęk i depresję. Aby osiągnąć dobrą zgodność i wyniki przy dostarczaniu iCBT, zaleca się indywidualne wsparcie ze strony psychologów. Wydaje się również korzystne dostosowanie interwencji w kierunku konkretnych problemów w populacji docelowej zamiast stosowania terapii ogólnych. Nasz gabinet oferuje pomoc psychologiczną i psychoterapię przez Internet. Więcej informacji: psycholog online. Objawy depresji (wideo):

Duże zaburzenie depresyjne jest drugim co do wielkości problemem opieki zdrowotnej na świecie pod względem niepełnosprawności spowodowanej chorobą. Zasadniczą cechą dużej depresji jest wystąpienie jednego lub więcej epizodów dużej depresji. Duże epizody depresyjne to okresy trwające co najmniej 2 tygodnie charakteryzujące się obniżonym nastrojem, większością dnia, prawie każdego dnia i / lub znacznym zmniejszeniem zainteresowania lub przyjemności we wszystkich lub prawie wszystkich działaniach. Aby uzyskać rozpoznanie ciężkiego zaburzenia depresyjnego, w ciągu tego samego okresu 2-tygodniowego dana osoba musi doświadczyć 5 lub więcej objawów z kryterium dużego epizodu depresyjnego, jak opisano w piątym wydaniu Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych. Obecna klasyfikacja zaburzeń depresyjnych i lękowych opiera się na DSM-5 lub dziesiątej rewizji Międzynarodowej Klasyfikacji Statystycznej Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10) Klasyfikacji Zaburzeń Psychicznych i Behawioralnych. Leczenie ostrego ciężkiego zaburzenia depresyjnego (w ciągu pierwszych 3 miesięcy po rozpoznaniu) często polega na interwencji farmakologicznej (leki obejmujące selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny serotoniny i trójcykliczne leki przeciwdepresyjne) i interwencje psychologiczne. Podczas gdy leki przeciwdepresyjne nadal stanowią podstawę leczenia dużych zaburzeń depresyjnych, wskaźniki przestrzegania zaleceń pozostają na niskim poziomie częściowo z powodu obaw pacjentów dotyczących skutków ubocznych i możliwej zależności. Ponadto badania wykazały, że pacjenci preferują interwencje psychologiczne zamiast leczenia antydepresantami. W związku z tym, leczenie psychologiczne odgrywa szczególnie istotną rolę. Trzy medoty psychologicznego leczenia depresji Trzy powszechne rodzaje psychoterapii w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych i uogólnionych zaburzeń lękowych to terapia poznawczo-behawioralna (CBT), terapia interpersonalna i terapia wspomagająca. Terapia interpersonalna Terapia interpersonalna koncentruje się na relacjach społecznych pacjenta z rodziną i przyjaciółmi. Celem tej terapii jest poprawa komunikacji i podniesienie samooceny. Jest ona szczególnie skuteczna w przypadku depresji wywołanej przez znaczące wydarzenia (rozwód, śmierć) lub odizolowanie. Terapia poznawczo-behawioralna zaburzeń nastroju Ten typ terapii pomaga chorym skorygować ich błędne widzenie rzeczywistości. Terapia poznawczo-behawioralna koncentruje się na pomaganiu pacjentom uświadomić sobie, w jaki sposób pewne negatywne automatyczne myśli, postawy, oczekiwania i wierzenia przyczyniają się do uczucia smutku i niepokoju. Pacjenci uczą się, jak rozpoznawać te wzorce myślenia, które mogły rozwinąć się w przeszłości. Dowiadują się też jak radzić sobie z trudnymi lub bolesnymi doświadczeniami. Terapia wspierająca dla osób cierpiących na depresję Terapia wspierająca (zwana również niedyrektywną terapią wspomagającą) jest zwykle niestrukturalną terapią, która opiera się na podstawowych umiejętności interpersonalnych terapeuty, takich jak refleksja, słuchanie empatyczne i zachęta. Zostało zdefiniowane jako leczenie psychologiczne, w którym terapeuci nie angażują się w żadną strategię terapeutyczną inną niż aktywne słuchanie i oferowanie wsparcia, koncentrując się na problemach i obawach pacjentów. Skupia się raczej na bieżących problemach niż długotrwałych trudnościach. Ogólnym celem jest zmniejszenie poziomu dyskomfortu pacjentów i pomoc w radzeniu sobie z ich obecnymi okolicznościami.

Zgromadzono wiele badań dotyczących skuteczności terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) dla zaburzeń lękowych, w tym zespołu stresu pourazowego, zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, zespołu lęku napadowego, uogólnionego zaburzenia lękowego, społecznego zaburzenia lękowego i specyficznej fobii. Z biegiem lat stworzono wiele różnych protokołów dostarczania CBT pacjentom z zespołem stresu pourazowego (PTSD), uogólnionym zaburzeniem lękowym (GAD), zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym (OCD), zaburzeniem lękowym (PD), fobie i zaburzenia lękowe, a także niespecyficzne objawy lękowe. Istnieje wiele informacji dotyczących tych terapii i ich wykorzystania, a całe książki poświęcono opisywaniu terapii opartych na CBT dla każdego specyficznego zaburzenia lękowego. Terapia ekspozycji Techniki ekspozycji są jednymi z najczęściej stosowanych metod CBT stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych. Ekspozycja może przybierać różne formy, w tym wyobrażeniowe, in vivo (w prawdziwym życiu) i interoceptywne. Ekspozycja wyobrażeniowa pojawia się wtedy, gdy pacjent żywo wyobraża sobie obawiającą się sytuację / konsekwencje i nie unika ich późniejszego niepokoju. Ekspozycja in vivo obejmuje podejście absolwentów do miejsc, przedmiotów, osób lub sytuacji, których wcześniej unikano, mimo że są one bezpieczne. Ekspozycja interoceptywna, który jest najczęściej stosowany w leczeniu zaburzeń lękowych, polega na celowym wywoływaniu fizycznych odczuć, których obawy pacjenta wskazują na atak paniki. Te techniki ekspozycji są podobne pod względem funkcji, ponieważ umożliwiają pacjentowi zdobycie nowej wiedzy w celu zmodyfikowania struktury strachu. Zasadniczo terapia ekspozycji trwa krótko i zazwyczaj kończy się około 10 sesji. Skuteczność terapii ekspozycyjnej została dobrze udokumentowana w przypadku zaburzeń lękowych, a terapia ekspozycji jest uważana za leczenie z wyboru w przypadku wielu form patologicznego lęku. Terapia poznawcza Terapia kognitywna to kolejna szeroko stosowana metoda leczenia zaburzeń lękowych. Terapia poznawcza opiera się na trójczęściowym modelu emocji Becka, który zakłada, że myśli, uczucia i zachowania są ze sobą powiązane. Zgodnie z tą teorią, zmienia się nieprzystosowawcze myśli, które zmieniają nieprzystosowawczy afekt i zachowanie. Terapia poznawcza celuje w zniekształcone myśli za pomocą szeregu technik, takich jak identyfikacja myśli automatycznych, badanie dowodów na i przeciw automatycznym myślom, wyzywanie i zmienianie szkodliwych myśli, zmiana problematycznych zachowań i odniesienie do innych ludzi w bardziej adaptacyjny sposób. Terapia poznawcza jest zwykle ograniczona czasowo do około 20 sesji lub mniej i skupia się na problemach związanych z zagadnieniami, które pacjent identyfikuje jako główny problem. BIBLIOGRAFIA Hans E., Hiller W. Metaanaliza nierandomizowanych badań skuteczności ambulatoryjnej terapii poznawczo-behawioralnej zaburzeń lękowych u dorosłych. Clin Psychol Rev. 2013; 33 : 954-964. Hofmann SG., Smits JAJ. Terapia poznawczo-behawioralna w zaburzeniach lękowych u dorosłych: Metaanaliza randomizowanych badań kontrolowanych placebo. J Clin Psychiat. 2008; 69 : 621-632. Borkovec T., Newman MG., Pincus AL., Lytle R. Analiza składowa terapii poznawczo-behawioralnej dla uogólnionego zaburzenia lękowego i roli problemów interpersonalnych. J Consult Clin Psychol. 2002; 70 : 288-298. Mayo-Wilson E., Dias S., Mavranezouli I., et al. Psychologiczne i farmakologiczne interwencje w zakresie lęku społecznego u dorosłych: przegląd systematyczny i metaanaliza sieci. Lancet Psychiatry. 2014; 1 (5) : 368-376. Tarrier N., Pilgrim H., Sommerfield C., et al. Randomizowane badanie terapii poznawczej i ekspozycji wyobrażeniowej w leczeniu przewlekłego zespołu stresu pourazowego. J Consult Clin Psychol. 1999; 67 : 13-18.

To piękna idea, jakoby miłość scalała związek i gwarantowała mu trwałość, ale w praktyce nie jest tak kolorowo. Swego rodzaju miarą gotowości do stałego związku jest umiejętność radzenia sobie z frustracją. Może ona przynajmniej okresowo towarzyszyć każdej, nawet najbardziej udanej, trwałej relacji. Frustracją, że partner różni się od nas. Frustracją, że jest do nas za bardzo podobny. Frustracją, że ma się ochotę na seks, ale nie ciągle z tą samą osobą. Frustracją, że partner nie ma weny na takie praktyki czy eksperymenty w sferze seksualnej, na jakie my mamy ochotę. Frustracją, że ktoś chce zbliżeń częściej, a ktoś chce rzadziej. Frustracją, że w chwilach, gdy na to jesteśmy nieprzygotowani trzeba stawiać „my” ponad „ja”. Frustracją, że nie ma się totalnej swobody i trzeba liczyć się z drugą stroną. Frustracją, która towarzyszy trudnym do pokonania nieporozumieniom. Frustracją, że związek nie wygląda tak, jak byśmy sobie tego życzyli. Frustracją, gdy partner ma złe chwile, które niekiedy zmieniają się w długie godziny, dni, tygodnie lub miesiące. Frustracją, że partner nie jest taki, jak byśmy tego oczekiwali po partnerze życiowym. Że nie dość często wyraża uczucia albo jest zbyt wylewny i skory do wzruszeń, że jest „chłodnią emocjonalną” albo silnie neurotyczny, że za mało się stara lub z tym przesadza, że niewystarczająco okazuje zaangażowanie albo ma pretensje iż go pod tym względem nie dościgamy, że ogląda się za płcią przeciwną lub własną, że ogląda pornografię lub jest jej zagorzałym przeciwnikiem, że nie zawsze jest szczery, że… I tak dalej, i tak dalej. Radzenie sobie na różne sposoby z frustracją wydaje się kluczowe. Na szczęście jednym ze sposobów jest planowanie satysfakcjonujących lub przyjemnych wspólnych doświadczeń oraz wzbudzanie pozytywnych emocji. Częściej jednak trzeba zajrzeć do własnego umysłu i zrobić porządek ze swoim sposobem myślenia. Nie jest to łatwe i nie każdy ma motywację, by to robić. W kulturze obrazkowej ludzie są wyzuci z wyobraźni i pomyślunku. Jeśli coś nie działa lub frustruje od razu przestaje pasować do obrazu dobrego związku i zaraz u niektórych osób pojawia się ciśnienie, żeby to zastąpić czymś innym. Nic dziwnego. Ludzie sukcesu, którzy dzięki obecności w mediach własnym zachowaniem kreują pewne trendy, dają właśnie taki przykład. Zamożni, sławni panowie zmieniają partnerki na młodsze, a piękne dziewczęta wymieniają partnerów na coraz sławniejszych lub bogatszych. Grunt, by ładnie wyglądać na obrazkach. Tymczasem związek to nie ścianka z logotypami – nie chodzi o to, by dobrze wypaść. I chociaż dzisiaj w zawieraniu znajomości wygląd robi prawie całą robotę, to na etapie rozwijania relacji powinien zejść na zdecydowanie dalszy plan. W przeciwnym wypadku zrodzi to frustrację nie do przezwyciężenia. Bo młodszych lub po prostu świeższych, innych od partnera opcji jest całe mnóstwo. To samo dotyczy obrazu całości – jeśli uwierzymy w sielankowe wizje sprzedawane nam przez baśnie, literaturę, takie czy inne religie albo przez filmy, to każdy prawdziwy związek wydać się może nie dość dobry. A zainteresowanie konstruktywnym rozwiązywaniem frustrujących spraw i gotowość na kompromisy mogą być nikłe. psycholog Rafał Olszak