Dostałeś kosztowną, ale za to skuteczną i dożywotnią lekcję ostrożności w tych sprawach. Już jakiś plus jest. Drugi mały plus jest taki, że nie przejmujesz się najbardziej samą stratą finansową, co znaczy, że nie trafiło na osobę, która musi martwić się o każdą złotówkę. Najgorsze są wyrzuty sumienia i sprawa z ewentualnym ujawnieniem wpadki żonie, a to można poukładać w miarę szybko, bo chodzi "tylko" o zmianę postrzegania, zrozumienie dlaczego tak się stało, wybaczenie sobie i wybranie najlepszej strategii na załatwienie sprawy z żoną. Ja nie powiem, żebyś od razu się przyznawał. Na razie Tobie jest z tym bardzo ciężko, po co więc obciążać dodatkowo partnerkę. Poza tym i tak póki co wstyd Ci nie pozwoli z tego co mówisz. Może za jakiś czas dobrze będzie powiedzieć jej co się stało, ale na razie lepiej chyba będzie dać sobie czas. Tak właściwie ona chyba podejrzewa, że coś jest z Tobą nie tak? Bycie na skraju załamania nerwowego nie jest łatwe do ukrycia przed żoną.

Tak wiem, że odwet byłby głupotą. To myśli, których nie zrealizuję, przychodziły w momentach największej wściekłości i bezsilności. Staram się zostawić przeszłość za sobą. Mam nadzieję, że tym razem się uda. Wam też tego życzę.

Porozmawiaj z nią, powiedz jej o swoich uczuciach, jak źle Ci z tym.  Jak kocha to zrozumie, ale NIE UKRYWAJ PRZED NIĄ takich rzeczy, bo będzie się czuła nie ważna, pominięta, a co gorsza, poczuje, że w Twoich oczach nie jest godna zaufania!