Chwile zwątpienia w związku mają miejsce i to niejednokrotnie. Początki zawsze są piękne, a z czasem wyraziste barwy zaczynaja niestety blednąć. Narzeczony Twój ma kłopoty z wyrażaniem uczuć i sam to wyznał.  My kobiety do tego zagadnienia podchodzimy w bardziej lekki sposób, i jakże prosty, ale panowie całkowicie inaczej. Jemu łatwiej było/ jest opisac uczucia słowami tym bardziej, ze była ku temu okazja. Zazdrość, zwątpienie, tęsknota, wspomnienia zdarzeń i chwil spędzonych z poprzednią dziewczyną.   Dlaczego trafił na blog na którym zostawił swoje wpisy? To nie tylko „trudne dni” w Waszym związku mogły to wywołać, ale i inne przyczyny; Przypadkowe spotkanie byłej sympatii, może krótka rozmowa, wymiana kontaktów, kilka zdań w przelocie, obejrzenie profilu byłej dziewczyny w mediach FB, instagram, wspomnienie starych dziejów z kolegami/ znajomymi, brak akceptacji o nowym partnerze byłej dziewczyny. Nagle pojawiają się wspomnienia i porównywanie jak i gdybanie. Co by było gdybym z nią był… Dobrze, ze rozmawialiście w tej kwestii choć smutne, ze to odkryłaś po kilku miesiącach i czujesz niesmak a może i zal. Sama dobrze wiesz jak kobiece serce szybko zranić. Masz prawo poczuć sie dotknięta, skaza mała lub duża została, bo jednak watpliwości do Ciebie często wracają. Jeśli nie widzisz poprawy mimo jego zapewnień, może warto raz jeszcze wrócić do tego tematu. Nie potrafisz przejść z tym tematem do porządku dziennego więc nic dziwnego by ponowić rozmowę. Poproś o wyjaśnienie w czym jest /są przyczyny, bo jednak w komentarzach wracal do zakończonego związku. Czy powody tkwią w Twoim zachowaniu, w sferze intymnej, czy jesteś podobna do niej, czy całkowicie różna, czy patrząc na Ciebie widzi ją… Chyba, ze ustaliliście, ze Twoje watpliwości zostały rozwiane i odcinacie sprawę grubą kreską. Brak zaufania prowadzi do złych zachowań. Przez jego nadmiar psują sie relacje a partnerzy oddalają sie od siebie. Jeśli planujecie wspólną przyszłość to zanim pójdziecie dalej do przodu wyjaśnijcie co należy. 

Jakiś czasem temu dowiedziałam się, że mój już narzeczony po roku bycia w związku ze mną napisał, że tęskni za swoją pierwszą miłością, że to była ta jedyna, i że czasem wątpi w swój obecny związek (czyli ten ze mną). Od czasu, gdy to napisał, minął rok. Przeczytałam to może 5 miesięcy temu. Oczywiście próbowaliśmy to przegadać. W zasadzie kilkakrotnie. Podczas rozmów twierdził, że od roku nie ma już takich myśli, że mieliśmy wtedy trudniejszy czas, a on idealizował. Płakał, mówił, że nie chce, bym całe życie myślała, że jestem tą drugą; że jestem dla niego najważniejsza. Przekonywał, że ma problemy z wyrażaniem uczuć. A jednak o swojej pierwszej miłości pisał wielokrotnie w różnych komentarzach, że,,zszedł się z dziewczyną, którą kocha", że ,,rozstał się z dziewczyną, którą kocha". Kiedy pisał coś o mnie, były to jedynie sformułowania typu: "moja obecna dziewczyna",  czyli nic, co by wskazywało na jakiekolwiek ciepłe uczucia do mnie.  Wiem, że nie ma idealnych związków, że w każdym związku są kryzysy, że w relacji nie da się uniknąć zranień, że gdy to pisał, mieliśmy trudniejszy czas (zazdrość o jego zainteresowanie moją siostrą) - i może dlatego w międzyczasie przyjęłam jego oświadczyny, jednak nie bez wątpliwości. Generalnie nie potrafię się już cieszyć tym związkiem jak wcześniej. Miewaliśmy trudne momenty, ale starałam się wierzyć, że to mnie kocha najbardziej na świecie, że ze mną mu było do tej pory najlepiej, zgodnie z tym, co zapewniał, a potem trafiłam na te komentarze o byłej. Dodatkowo potem szukałam na forach osób w podobnych sytuacjach i trafiałam jedynie na wpisy, z których wynikało, że dalej tęsknią za ,,swoimi jedynymi ukochanymi, z którymi im nie wyszło" i tkwią w związkach, które ich tak nie satysfakcjonują, poniekąd oszukując tę osobę, z którą są w relacji. Jak się nie zadręczać? Jak nie psuć tego, co zbudowaliśmy? Jak uporać się z dojmującym poczuciem bycia niewystarczającą?   

Tak niestety nie ma w prawdziwym swiecie... istnieja klasy spoleczne i grupy ktore ze soba rywalizuja...walcza jedni zyja kosztem innych... oto cala filozofia nowoczesnego swiata trzeba to zrozumiec i znalesc sobie w tym jakies miejsce

Widzisz Aniu, nawet Marc „zaśpiewał” pisząc utwór Marka Grechuty. Wszystko przed Tobą i zgodnie ze słowami tej piosenki ważne dla Ciebie są i będą dni których jeszcze nie znasz. 

Tyle było dni, do utraty sił Do utraty tchu, tyle było chwil Gdy żałujesz tych, z których nie masz nic Jedno warto znać, jedno tylko wiedz Że ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy Ważnych jest kilka tych chwil, tych, na które czekamy Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy Ważnych jest kilka tych chwil Pewien znany ktoś, kto miał dom i sad Zgubił nagle sens i w złe kręgi wpadł Choć majątek prysł, on nie stoczył się Wytłumaczyć umiał sobie wtedy, właśnie, że Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy Ważnych jest kilka tych chwil, tych, na które czekamy Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy Ważnych jest kilka tych chwil, tych, na które czekamy Jak rozpoznać ludzi, których już nie znamy? Jak pozbierać myśli z tych nieposkładanych? Jak oddzielić nagle serce od rozumu? Jak usłyszeć siebie pośród śpiewu tłumu? Jak rozpoznać ludzi, których już nie znamy? Jak pozbierać myśli z tych nieposkładanych? Jak odnaleźć nagle radość i nadzieję? Odpowiedzi szukaj, czasu jest nie wiele Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy Ważnych jest kilka tych chwil, tych, na które czekamy Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy Ważnych jest kilka tych chwil, tych, na które czekamy