W ostatnim czasie jestem bardziej aktywny na Instagramie, odpowiadając w relacjach na pytania interneutów. 
Zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/ocalsiebie/ 
 

Czasami ludzie żyją jakby śnili koszmar. I nawet jeśli nimi ktoś potrząsa, nie otwierają oczu, uparcie wolą w tym trwać. Są tak wciągnięci w fabułę swojego dramatu i oddani odgrywaniu przyjętej roli, że nic i nikt nie jest w stanie ich od tego odwieść. Dopiero naprawdę mocne tąpnięcie, poważny kryzys jest w stanie przynajmniej na chwilę niektórych wybudzić. Jedni wtedy się ratują: zmieniają percepcję i nawykowe postępowanie. Reszta pozostaje lojalna samoudręczeniu i wydłuża historię swojego cierpienia. Fatalny wybór.
Podcast o unieszczęśliwianiu się: 
 

Panowie często pytają, dlaczego wiele kobiet pragnie dominującego mężczyzny. Przecież to gryzie się z modną ideą totalnego równouprawnienia. M.in. dlatego, że jeśli mężczyzna nie umie postawić się światu we własnej sprawie, to nie stanie też po stronie kobiety, relacji, rodziny, gdy zajdzie taka potrzeba. Albo da się sfeminizować, poddać „mentalnej kastracji”. Psycholog powiedziałby, że panie lubią panów, którzy, mówiąc terminologią jungowską, zinternalizowali swój cień, odkryli i okiełznali mroczną naturę. Jeśli nie wyhoduje się kłów, zostanie się zagryzionym, więc bycie z taką osobą nie daje poczucia bezpieczeństwa. Świat feminizuje chłopców, zagłaskuje ich i „ugrzecznia” niemożebnie, ale nie jest to tym, czego im potrzeba. I ich partnerkom. Przy czym dominacja wcale nie oznacza, że się kogoś na siłę ciągnie za sobą, to byłaby raczej tyrania. Chodzi o skuteczny dialog, by prowadzić damę pod rękę tam, gdzie razem chce się podążać. Takich facetów brakuje nie tylko kobietom, ale i społeczeństwu. Wystarczy spojrzeć na naszych polityków – kłamców, aferzystów, krętaczy (niestety kobiecych polityków też można opisać w ten sposób, ale to inna historia).
Skomentuj, polub lub udostępnij ten wpis na Facebook.
 
CIEKAWOSTKA: Męski blog Refleksje mężczyzny prowadzi psycholog online, terapeuta, właściciel psychologiczne poradni internetowej Gabinet Ocal Siebie. W ofercie placówki są: diagnoza, terapia online, porady i konsultacje psychologiczne.

Wielu ludzi ucieka przed bólem emocjonalnym i przez to uzależnia się od tego, co na chwilę uśmierza to cierpienie lub je zagłusza. Uciekają w poszukiwanie aprobaty, kolekcjonowanie dowodów uznania, uwielbienia, uwagi. Uciekają w coraz to kolejne objęcia romantycznego lub seksualnego partnera, niejako uzależniając się od miłości, seksu albo zauroczeń. Uciekają w złudzenia, konstelacje iluzji, zaprzeczanie rzeczywistości i racjonalizacje żeby poczuć się lepszymi, niż są w istocie. Uciekają w używki, by choć na moment przestać być cierpiącą wersją siebie. Uciekają w jedzenie, by doznać namiastki fizycznego, ciepłego kontaktu jak wówczas, kiedy bezwarunkową miłość gwarantowało bycie w łonie mamy odżywiającej ciało swego dziecka. Czasem kobiety uciekają w przesadne głodówki, by pokarać swoją kobiecość za podobieństwo do zimnej, toksycznej matki lub odpokutować winę za rzekomo sprowokowane nadużycia ojca. Panowie uciekają w gonitwę za idealnymi kształtami kobiecych ciał, by nakarmić nienasycenie męstwa zdobywając najpiękniejsze z pań. Bez tego wszystkiego trudno niektórym poczuć, że warto żyć. Tymczasem sposobem na to, aby uporać się z bólem emocjonalnym, jest zmierzenie się z nim. Zaspokojenie potrzeb, które naprawdę się za nim kryją, ale również w pewnej mierze zaakceptowanie go jako przyrodzonej części człowieczeństwa. Dążenie do całkowitego stłumienia jego doświadczania to prosta droga do uzależnień i pogarszających sprawę przymusów. 
Fragment z nowej książki. Pewnie trochę za poważnej...
 
Zobacz ten wpis na Facebook.