psycholog Rafał Marcin Olszak

Co to jest psychologia skandalu Jak wspominałem na swoim blogu, psychologia skandalu to dziedzina, która bada, jak ludzie reagują na te wydarzenia i jakie konsekwencje to ma dla nich i dla społeczeństwa jako całości. Badania w dziedzinie psychologii skandalu koncentrują się na zrozumieniu, dlaczego niektóre skandale mają większy wpływ na ludzi niż inne. Analizują, jak media, politycy i inne osoby publiczne reagują na skandale, jakie emocje to wywołuje i jak wpływa to na opinię publiczną. Badacze psychologii skandalu badają również, jak skandale wpływają na osoby bezpośrednio zaangażowane, które były ofiarą skandalu, jak również na osoby postronne. > Warto też przeczytać < apel do dziennikarzy | kultura anulowania Psychologia skandalu ma zastosowanie w wielu dziedzinach, w tym w polityce, mediach, biznesie i innych obszarach, w których skandale mogą mieć wpływ na reputację i wizerunek organizacji. Badania w tej dziedzinie mogą pomóc organizacjom w lepszym zrozumieniu, jak reagować na skandale i jak minimalizować ich wpływ na ich reputację i wizerunek. Ważne jest, aby organizacje brały pod uwagę różne perspektywy i reakcje na skandale, aby zminimalizować ich negatywne skutki. Dlaczego ludzi interesują afery? Istnieje wiele powodów, dlaczego ludzie są zainteresowani aferami. Przede wszystkim, afery są często kontrowersyjne i wzbudzają silne emocje, co może przyciągać uwagę i pobudzać ciekawość. Ludzie często interesują się aferami ze względu na potrzebę wiedzy i informacji na temat sytuacji. Zdarzenia, które stanowią afery, bywają bardzo złożone, skomplikowane, co może prowadzić do chęci zrozumienia, co się stało oraz jakie były przyczyny i skutki. Ludzie mogą również być zainteresowani aferą, ponieważ chcą mieć wpływ na jej rozwój i konsekwencje, np. poprzez wyrażanie swojego stanowiska w mediach społecznościowych lub udział w manifestacjach. Afery mogą również stanowić dla ludzi rozrywkę i ucieczkę od codzienności. Czytanie o skandalach i aferach może być sposobem na oderwanie się od prozy życia i zaspokojenie potrzeby adrenaliny, dreszczyku emocji. Wreszcie, afery często stanowią tematy do dyskusji i spekulacji, co może prowadzić do formowania się społecznych opinii i wpływać na kulturę oraz wartości społeczne. Oczywiście, zainteresowanie aferami zależy od wielu czynników, w tym od ich kontekstu i treści, a także od indywidualnych preferencji i wartości ludzi. Po co media szukają sensacji? Media często szukają sensacji, ponieważ ich celem jest przyciągnięcie uwagi i zainteresowania odbiorców. Konkurencja wśród różnych mediów jest coraz większa, a liczba źródeł informacji rośnie, dlatego media muszą starać się wyróżnić na tle innych. Sensacyjne i kontrowersyjne historie są często bardziej atrakcyjne dla odbiorców niż zwykłe wiadomości, ponieważ wzbudzają emocje i zapadają w pamięć. Dziennikarze i redaktorzy starają się przyciągnąć uwagę i zachęcić do czytania, oglądania lub słuchania swoich materiałów, co przekłada się na wyższe zyski z reklam i większą popularność. Ponadto, media mają też często swoje własne interesy i cele, np. wpływanie na opinię publiczną, promowanie określonych wartości czy wywieranie wpływu na decyzje polityczne. Szukanie sensacji może być więc dla nich narzędziem do osiągnięcia tych celów. Niestety, media nie zawsze działają w sposób uczciwy i etyczny, a szukanie sensacji może prowadzić do przekłamywania faktów, manipulowania informacjami i krzywdzenia osób, które są przedmiotem publikacji. Dlatego też, ważne jest, aby media działały w sposób odpowiedzialny i przestrzegały zasad etyki dziennikarskiej. Skandal jako narzędzie dyskredytowania przeciwników politycznych Niektóre ugrupowania mogą kreować skandale na przykład wyrywając słowa z kontekstu i rozdmuchując je do niebotycznych rozmiarów szalenie nadinterpretując, albo cytować treści szkalujące kogoś pozbawionego możliwości bronienia się, aby zdyskredytować go w oczach opinii publicznej. Czasami kreuje się skandal by odwrócić uwagę od tego, co naprawdę ważne, zaśmiecić internet szumem informacyjnym żeby utrudnić dotarcie do istotnych faktów. Na przykład krytyczna opinia na temat wypowiedzi radykalnych feministek może być wyrwana z kontekstu, pozbawiona odniesień do tych wypowiedzi i być używana przeciwko temu, czyje stanowisko nie jest na rękę sympatykom tego ruchu politycznego. Kreowanie skandalu może także mieć charakter odwetowy, być zemstą za zwrócenie uwagi na fałszywe informacje propagowane przez wyznawców jakiejś ideologii - jeśli choćby ktoś odniesie się krytycznie do tego, iż niektóre manifesty feminizmu nawołują do kobietocentryzmu i marginalizacji mężczyzn, może stać się celem nagonki medialnej, która ma ograniczyć jego udział w debacie publicznej bądź z niej wykluczyć. Spór światopoglądowy przeobraża się wtedy w swoistą medialną wojnę z podmiotem bądź grupą podmiotów o określonych poglądach czy postawach. Obejrzyj też feminizm od kuchni i bez cenzury: Jeśli jakiś podmiot sygnalizuje niezręczne, niewygodne fakty dla danego ruchu politycznego, ośmiela się zatem negatywnie wpływać na jego odbiór przez opinię publiczną, musi liczyć się z tym, że napotka nie tylko opór w postaci kontrargumentów ale też może doświadczyć działań, które mają mu uprzykrzyć życie. I tym samym zniechęcić innych do określonego działania. Tego typu postępowanie charakterystyczne jest zwłaszcza dla żarliwych wyznawców jakiejś idei, którzy wyjątkowo emocjonalnie reagują na każdą, nawet ze wszech miar uzasadnioną, krytyczną refleksję na temat działań podejmowanych przez podmioty również utożsamiające się z daną koncepcją czy myślą polityczną. Ktoś odnoszący się do tego, że były uszkadzane budynki kościołów lub inne obiekty bądź podejmowano nieodpowiednie działania (przykład, artykuł, artykuł, artykuł) może zaznać przykrości w ramach odwetu za zwrócenie na to uwagi w przestrzeni publicznej. Skandal służy wtedy nie tylko narażeniu tego podmiotu na stres i marginalizację ale również zawstydzaniu (shaming) jego oraz osób popierających daną refleksję. W praktyce skandal używany bywa wtedy do forsowania podwójnych standardów - przykładowo niektóre środowiska popierają krytykę mężczyzn, męskości („toksyczna męskość”) czy wyśmiewanie troski o prawa mężczyzn, natomiast płomiennie reagują, gdy krytykowane bądź choćby komentowane są nieodpowiednie zachowania feministek. Radykalny feminizm bywa utożsamiany z taką taktyką. Skandal jako sposób na zakłamywanie rzeczywistości i pretekst do krzewienia idei Ponieważ ludzie mają skłonność do zaciekawiania się tym, co wzbudza silne emocje, skandal bywa wykorzystywany jako narzędzie do promowania określonych idei pod pretekstem zwracania uwagi społeczeństwa na ważne kwestie. Wyznawcy idei feminizmu podkreślają, jak trudne jest położenie kobiet, co prowadzi do dysproporcji w zakresie uwagi poświęcanej bolączkom mężczyzn i pań. Przykładem mogą być dodatkowe punkty przyznawane osobom określonej płci na pewnych etapach procesu edukacji. Gdy przyznawane są one kobietom, jest to pochwalane, gdy zaś z analogicznych powodów przyznawane są mężczyznom, robi się z tego aferę i wplata w to ideologię, przemyca pogląd jakoby kobiety były uciśnione przez patriarchat. Generalnie ironią losu jest to, że ugrupowania, które często do dyskredytowania oponentów w dyskursie publicznym stosują skandalizację zarzucając im seksizm, same nie widzą nic złego w tym, że używają haseł takich jak „inteligencja jest kobietą”, „patriarchat”, „przemoc ma płeć”, „sukces jest kobietą”, „siła jest kobietą”, co oczywiście może uchybiać osobom płci męskiej też przecież inteligentnym, bywającym ofiarami przemocy, odnoszącym sukcesy i przejawiającym siłę. Ten brak konsekwencji dowodzi, że tak zwana walka o równouprawnienie bywa fortelem - niekiedy pod płaszczykiem krzewienia szlachetnych idei i pokonywania uprzedzeń, działa się na rzecz uprzywilejowania oraz wyidealizowania grupy własnej oraz dyskredytowania oponentów politycznych. >> Polecamy też Disco polo a "Ślub od pierwszego wejrzenia" << Skandalizacja jako narzędzie propagandy Podstawowym instrumentem feministycznej walki z tym, co określają jako patriarchat, jest skandal. To narzędzie dyskredytowania przeciwników politycznych, osób sprzeciwiających się zakamuflowanej mizoandrii czyli niechęci do mężczyzn. Dla niepoznaki feminizm przedstawia się jako szlachetna koncepcja, a w praktyce – czyniąc to w białych rękawiczkach, w niejawny sposób – forsuje ideę kobietocentryzmu czyli marginalizacji mężczyzn. Pod pozorem walki o równouprawnienie stara się odebrać głos mężczyznom, ograniczyć ich prawa. Feministkom nie wystarczy ustawa „mieszkanie za pomówienie” ani to, że mężczyźni później przechodzą na emeryturę, wykonują przytłaczającą większość niewdzięcznej pracy na rzecz społeczeństwa, stanowią większość wśród bezdomnych, uzależnionych, ofiar wypadków w niebezpiecznych zawodach, ani nawet to, że mężczyźni popełniają samobójstwa osiem razy częściej i żyją prawię dekadę krócej. Starannie ukrywana mizoandria, pudrowana pogarda do mężczyzn nabiera rozmachu i staje coraz bardziej bezwzględna, drapieżna, zuchwała. Przedstawianie osób orientujących się w opozycji do ideologii feministycznej w sposób, który może je dyskredytować w oczach opinii publicznej, stanowi element strategii zmierzającej do pokonywania przeciwników politycznych. Źródło: wyniki badań CBOS Kobiety w społeczeństwie - równouprawnienie czy dyskryminacja Skandal jako technika wybielania siebie poprzez oczernianie innych Czasami kreuje się skandal do tego, żeby odwracać uwagę od własnego wątpliwego postępowania bądź do ocieplania swojego wizerunku poprzez dyskredytowanie osób krzewiących niewygodne dla kogoś poglądy lub wskazujących niezręczne fakty. Grupy interesów z rozmysłem dokonują skandalizacji ażeby oczerniając kogoś - wybielić siebie, uszlachetnić jakąś koncepcję, skojarzyć coś pozytywnego z tym, co stanowi źródło jakiegoś rodzaju korzyści. Skandal a nowomowa i poprawność polityczna oraz kultura anulowania Grupy interesów i wyznawcy poszczególnych ideologii oraz członkowie radykalizujących się ruchów społecznych oraz politycznych wykorzystują język do krzewienia koncepcji, z którymi sympatyzują, i cenzurowania osób o przekonaniach odmiennych. Na przykład przeciwnicy niektórych koncepcji feministycznych bywają ofiarami skandalizacji - zarzuca im się seksizm, mizoginię. Geneza pojęcia „seksizm” wiąże się z drugą falą feminizmu w USA. Tak zwana poprawność polityczna (definiowana tak, by służyło to czyimś interesom kosztem interesów innych) bywa używana do kneblowania, cenzurowania lub anulowania podmiotów, które głoszą poglądy niesprzyjające korzyściom określonych środowisk. Skandal bywa kojarzony z kulturą anulowania czyli tendencją do unieważniania, wykluczania tego wszystkiego, co do propagowanej wizji świata nie przystaje - świetnie sprawdza się jako pretekst do tego typu posunięć. Jaka jest kondycja współczesnego dziennikarstwa? Kondycja współczesnego dziennikarstwa jest złożona i trudna do jednoznacznej oceny. Z jednej strony, dziennikarstwo jest niezwykle ważne dla funkcjonowania demokracji i zapewnienia społeczeństwu dostępu do rzetelnych informacji, a dziennikarze odgrywają kluczową rolę w wykrywaniu nadużyć władzy, skandali i innych problemów społecznych. Z drugiej strony, wiele mediów jest dzisiaj skoncentrowanych na zyskach, co często prowadzi do przyjęcia strategii "clickbaitu" i publikowania treści, które przyciągają uwagę, ale niekoniecznie są ważne lub prawdziwe. Ponadto, rozwój nowych technologii i internetu spowodował, że każdy może stać się dziennikarzem, co prowadzi do zjawiska tzw. "fake newsów" i dezinformacji. Dziennikarstwo stało się bardziej wrażliwe na presję polityczną i komercyjną, co wpływa na jakość publikowanych treści. Jednakże, pomimo tych wyzwań, wiele mediów wciąż działa na wysokim poziomie i dąży do zapewnienia rzetelnych informacji, a dziennikarze podejmują walkę z dezinformacją i manipulacją. Istnieją także inicjatywy mające na celu poprawę kondycji dziennikarstwa, takie jak kodeksy etyki dziennikarskiej, szkolenia dla dziennikarzy i konsorcja medialne, które zobowiązują się do zapewnienia wysokiej jakości informacji. Warto jednak podkreślić, że kondycja współczesnego dziennikarstwa jest zależna od konkretnych krajów i regionów, a sytuacja może być bardzo zróżnicowana w zależności od kultury mediów, systemu politycznego czy dostępności do zasobów. Dlaczego niektóre media kłamią? Media czasami kłamią z różnych powodów. Jednym z głównych powodów jest chęć przyciągnięcia uwagi i zainteresowania odbiorców. W dzisiejszych czasach konkurencja między mediami jest bardzo duża, a liczba źródeł informacji stale rośnie, więc media często próbują wyróżnić się na tle innych poprzez publikowanie kontrowersyjnych lub sensacyjnych materiałów. Innym powodem może być wpływ polityczny lub komercyjny. Niektóre media mogą być związane z konkretnymi grupami interesów, a ich publikacje mogą być ukierunkowane na promowanie ich interesów lub wpływ na opinię publiczną. W przypadku mediów rządowych, politycy mogą próbować kłamać, aby zyskać poparcie i utrzymać władzę. Niektóre media również mogą nie przeprowadzać wystarczającej weryfikacji źródeł informacji, a informacje, które publikują, mogą pochodzić z niepewnych lub niewiarygodnych źródeł. Często zdarza się także, że dziennikarze popełniają błędy, które mogą prowadzić do fałszywych informacji lub dezinformacji. W każdym przypadku, kłamstwa w mediach są szkodliwe dla społeczeństwa i szkodzą zaufaniu do mediów jako źródła informacji. Dlatego też, ważne jest, aby media działały w sposób odpowiedzialny i przestrzegały zasad etyki dziennikarskiej, a informacje, które publikują, były oparte na rzetelnych źródłach. Psychologia mediów a kłamstwo Psychologia mediów i psychologia kłamstwa są ze sobą ściśle powiązane. Media, jako źródło informacji, wpływają na sposób, w jaki postrzegamy świat i ludzi wokół nas, a także na nasze zachowania. Kłamstwa w mediach mogą wprowadzać nas w błąd i prowadzić do mylnych przekonań i decyzji. Badania psychologiczne pokazują, że ludzie są bardziej podatni na kłamstwa, jeśli te są zaprezentowane w sposób emocjonalnie zaangażowany i mają na celu potwierdzenie ich istniejących już przekonań lub uprzedzeń. Kłamstwa, które są zaprezentowane w sposób przekonujący i są powtarzane wielokrotnie, mogą stać się przekonujące dla ludzi, nawet jeśli są one rażąco czy wręcz wyjątkowo jaskrawo sprzeczne z faktami. Ponadto, media mogą stosować różne techniki manipulacji, takie jak selektywna prezentacja informacji, używanie nieprecyzyjnych tytułów, manipulowanie emocjami odbiorców czy manipulowanie kontekstem, aby wpłynąć na ich sposób myślenia i zachowania. Media mogą także stosować takie techniki, aby przyciągnąć uwagę odbiorców i zwiększyć swoje zyski, nawet kosztem prawdziwości i rzetelności informacji. W rezultacie, kłamstwa w mediach mogą prowadzić do dezinformacji, wypaczenia rzeczywistości i szkodzić naszemu zdrowemu rozsądkowi. Dlatego ważne jest, aby krytycznie oceniać informacje, które otrzymujemy z mediów i sprawdzać ich źródła, aby uniknąć wpadnięcia w pułapki manipulacji i kłamstw. >> Polecamy też "Rolnik szuka żony" i "Ślub od pierwszego wejrzenia" << Dlaczego powstają fakenewsy? Fakenews-y powstają z różnych powodów. Jednym z najczęstszych powodów jest chęć manipulacji opinią publiczną w celu osiągnięcia określonych celów, takich jak wpływanie na wynik wyborów lub promowanie określonej polityki lub ideologii. Fakenews-y mogą również powstawać ze względu na chęć osiągnięcia korzyści finansowych. Niektóre strony internetowe publikują fałszywe artykuły lub informacje, aby zwiększyć liczbę kliknięć na swoją stronę i generować przychód z reklam. Innym powodem powstawania fakenews-ów może być brak weryfikacji źródeł informacji. W dzisiejszych czasach, z łatwością możemy publikować i udostępniać informacje w Internecie, co oznacza, że może pojawić się wiele fałszywych informacji. Często te informacje nie są weryfikowane przez źródło lub przez innych dziennikarzy, co prowadzi do szerzenia się dezinformacji. Dodatkowo, fakenews-y mogą powstawać ze względu na emocjonalne reakcje, jakie wywołują w odbiorcach. Fałszywe informacje, które potwierdzają nasze uprzedzenia lub emocjonalne przekonania, mogą wywoływać silne reakcje i skłaniać do dalszego udostępniania tych informacji. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do rozwoju fakenews-ów, które stanowią poważne zagrożenie dla rzetelnej informacji i wolnej prasy. Dlatego też ważne jest, aby uważnie sprawdzać źródła informacji i weryfikować fakty, zanim je udostępnimy czy podzielimy się nimi z innymi. Na czym najwięcej zarabiają media? Najwięcej w mediach zarabiają te, które osiągają duże zasięgi i oglądalność. Zazwyczaj są to duże stacje telewizyjne, portale internetowe oraz popularne gazety i czasopisma. Ostatecznie, przychody mediów zależą od reklamodawców, którzy chcą docierać do jak największej liczby ludzi. W przypadku telewizji, najwięcej zarabiają stacje, które emitują popularne programy i wydarzenia, takie jak mecze piłki nożnej, transmisje na żywo z ważnych wydarzeń politycznych, rozrywkowe programy i seriale. Telewizje czerpią również zyski z reklam emitowanych między programami, a także z umieszczania produktów w programach telewizyjnych. Portale internetowe zarabiają przede wszystkim na reklamach internetowych, takich jak banery, reklamy kontekstowe i kampanie reklamowe w social media. Im większy ruch na stronie, tym większy potencjał na zarobek. Często portale internetowe oferują również usługi płatne, takie jak subskrypcje treści premium lub dostęp do wydarzeń na żywo. W przypadku gazet i czasopism, głównym źródłem dochodów są reklamy drukowane w gazetach, jak również reklamy internetowe umieszczane na ich stronach internetowych. Wiele gazet i czasopism oferuje również treści premium, na które trzeba zapłacić, aby uzyskać dostęp. Warto jednak zauważyć, że w dzisiejszych czasach model biznesowy mediów ulega zmianie, a tradycyjne źródła dochodu mogą tracić na znaczeniu. Niektóre media przestawiają się na model subskrypcyjny, w którym za dostęp do treści trzeba płacić abonament, a niektóre stacje telewizyjne oferują subskrypcje usług streamingowych. Inną formą zarabiania na mediach jest sprzedaż danych użytkowników, co jednak budzi kontrowersje z punktu widzenia prywatności użytkowników. Jak media zarabiają na skandalach? Media często zarabiają na skandalach dzięki zwiększonej oglądalności i zainteresowaniu publiczności. Im większe zainteresowanie, tym wyższe ceny reklam i większe przychody dla mediów. W przypadku telewizji, stacje często organizują specjalne programy, debaty lub dyskusje na temat skandalu, które przyciągają duże zainteresowanie widzów i tym samym generują wysoką oglądalność. Reklamodawcy są bardziej skłonni płacić za reklamy, gdy widzą, że program przyciąga dużą liczbę widzów. W przypadku gazet i portali internetowych, media często publikują artykuły, w których opisują skandal i wszystkie jego szczegóły. Te artykuły często generują wiele ruchu na stronie i zwiększają liczbę odwiedzin, co pozwala na wyższe ceny reklam i zwiększone przychody. Niektóre media stosują również taktykę "clickbaitu", czyli publikowanie artykułów o sensacyjnej treści, które mają przyciągać uwagę czytelników i zachęcać ich do kliknięcia w link. Clickbait może generować wiele kliknięć i zwiększać liczbę odwiedzin na stronie, co również przyczynia się do zwiększenia przychodów. Warto jednak zauważyć, że stosowanie tego typu taktyk może szkodzić wizerunkowi mediów i zmniejszać zaufanie publiczności, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć na spadek przychodów. Dlaczego ludzie nie ufają mediom? Istnieje wiele powodów, dla których ludzie nie ufają mediom. Jednym z głównych powodów jest fakt, że media często są kojarzone z manipulacją i propagandą. Ludzie mają tendencję do podejrzewania, że media reprezentują interesy swoich właścicieli lub rządu, a nie interesy społeczne czy publiczne. Innym powodem jest brak wiarygodności mediów. Często zdarza się, że media publikują nieprawdziwe informacje, które są później korygowane lub sprostowane. To prowadzi do utraty zaufania do mediów, ponieważ ludzie czują się oszukani i wprowadzeni w błąd. Dodatkowo, obecnie media społecznościowe dają każdemu użytkownikowi możliwość publikowania informacji, co powoduje, że trudno jest zweryfikować ich źródła i wiarygodność. Często media społecznościowe są wykorzystywane do szerzenia dezinformacji i teorii spiskowych, co dodatkowo wpływa na utratę zaufania do mediów. Wreszcie, obecność różnych mediów, w tym tradycyjnych mediów, mediów społecznościowych i alternatywnych źródeł informacji, prowadzi do tego, że ludzie mają trudność z wyborem wiarygodnych źródeł informacji. To może wpłynąć na zwiększenie sceptycyzmu wobec wszystkich mediów. Czy media to czwarta władza? Media bywają określane jako "czwarta władza", ponieważ w demokratycznym społeczeństwie są one traktowane jako ważny podmiot, który ma wpływ na kontrolowanie władzy i kształtowanie opinii publicznej. Media spełniają rolę informacyjną, edukacyjną i kontrolną, co wpływa na kształtowanie opinii publicznej oraz wybory polityczne. Media jako czwarta władza mają możliwość wpływania na życie publiczne poprzez przedstawianie informacji o wydarzeniach politycznych, gospodarczych i społecznych. Media przekazują także informacje o działaniach władz, ich decyzjach i planach, co pozwala na kontrolowanie działań polityków i zwiększenie przejrzystości działania władz. Jednakże, należy pamiętać, że media nie są jedynym podmiotem wpływającym na życie publiczne. Istnieją także inne siły, takie jak korporacje, grupy interesów czy lobbystyczne, które również wpływają na decyzje polityczne i kształtowanie opinii publicznej. Ponadto, media nie są jednolitą całością, ale składają się z różnych źródeł, które mają różne orientacje polityczne i interesy. Z tego powodu, trudno jest mówić o mediach jako o jednolitej sile. >> Polecamy też Artystka w "Ślub od pierwszego wejrzenia" << Jak media nadużywają swojej władzy? Media mogą nadużywać swojej władzy na różne sposoby, np. poprzez: Manipulowanie faktami i dezinformowanie opinii publicznej - media mogą celowo przekazywać nieprawdziwe informacje lub przesadzać z ważnością pewnych wydarzeń, aby wpłynąć na opinię publiczną i osiągnąć swoje cele. Podważanie prywatności i godności ludzi - media mogą naruszać prywatność i godność ludzi poprzez publikowanie prywatnych informacji bez zgody interesującej się osobie, co może prowadzić do szkody moralnej i materialnej. Nadmierne skupienie na sensacyjnych tematach - media często skupiają się na sensacyjnych tematach i aferach, co prowadzi do zapomnienia o mniej ważnych, ale bardziej istotnych wydarzeniach. Wykorzystanie manipulacji językowej - media mogą wykorzystać manipulacje językowe, takie jak użycie emocjonalnego słownictwa lub podejrzanych terminów, aby wpłynąć na emocje i opinie ludzi. Brak rzetelności i obiektywizmu - media powinny być rzetelne i obiektywne w swoich relacjach, jednak niektóre media mogą działać w interesie swoich właścicieli lub politycznych sympatii, co prowadzi do braku rzetelności i obiektywizmu. Naruszanie zasad etycznych - media powinny działać w oparciu o zasady etyczne, takie jak ochrona prywatności i godności ludzi, jednak niektóre media mogą łamać te zasady w celu osiągnięcia swoich celów. Wszystkie te czynniki mogą prowadzić do nadużycia władzy przez media i wpływać na ich reputację oraz wiarygodność w oczach opinii publicznej. Dlaczego niektórzy dziennikarze są nieetyczni? Niektórzy dziennikarze mogą być nieetyczni z różnych powodów, takich jak: Presja czasu i konkurencji - w dzisiejszych czasach media muszą działać bardzo szybko i być pierwsze w przekazywaniu ważnych informacji. W związku z tym, niektórzy dziennikarze mogą nie przestrzegać standardów etycznych, ponieważ czują presję czasu i konkurencji. Brak odpowiedniego szkolenia i wiedzy - niektórzy dziennikarze mogą nie mieć wystarczającej wiedzy i szkolenia w dziedzinie etyki dziennikarskiej. W konsekwencji, mogą łamać zasady etyczne nieświadomie lub celowo. Ambicja i chęć zdobycia popularności - niektórzy dziennikarze mogą kierować się ambicją i chęcią zdobycia popularności, zamiast przestrzegać standardów etycznych. Mogą publikować sensacyjne i kontrowersyjne treści, które przyciągną uwagę publiczności, nawet jeśli są nieprawdziwe lub szkodliwe. Polityczne sympatie lub interesy - niektórzy dziennikarze mogą działać w interesie politycznym lub mieć swoje prywatne interesy. W takim przypadku, mogą przekazywać informacje, które sprzyjają ich sympatiom lub interesom, nawet jeśli nie są one prawdziwe lub szkodliwe dla innych. Naciski ze strony właścicieli mediów lub innych wpływowych osób - niektórzy dziennikarze mogą być naciskani przez właścicieli mediów lub innych wpływowych osób, aby przekazywać określone treści lub ukrywać pewne informacje. Wszystkie te czynniki mogą prowadzić do nieetycznego zachowania dziennikarzy i wpłynąć na jakość relacji, jakie dostarczają do opinii publicznej. Czy media które nie zarabiają są bardziej etyczne? Nie ma bezpośredniego związku między brakiem zysków a etyką w mediach. Zarówno media zarabiające, jak i niezarabiające mogą działać zgodnie z etycznymi standardami lub nieprzestrzegać ich. Media, które nie zarabiają, mogą jednak działać z mniejszą presją na przyciąganie uwagi i generowanie klikalnych treści w celu generowania zysków, co może wpłynąć na ich podejście do informacji. Jednocześnie, media, które generują wysokie zyski, mogą mieć więcej zasobów finansowych, aby zatrudnić lepiej wykwalifikowanych dziennikarzy i przestrzegać standardów etycznych. Ostatecznie to przede wszystkim postawa dziennikarzy i decyzje redakcyjne odnoszące się do publikowanych informacji determinują, czy media działają zgodnie z etycznymi standardami, a nie poziom zysków. Wiarygodność mediów w Polsce Źródło: komunikat z badań CBOS Jak reagować na kłamstwa w mediach? Reagowanie na kłamstwa w mediach może być skomplikowane, ale istnieje kilka sposobów: Sprawdź źródło informacji - przed przekazywaniem informacji dalej lub reagowaniem na nią warto sprawdzić, czy pochodzi ona z wiarygodnego źródła. W internecie warto zwracać uwagę na adres strony, jej wygląd i zawartość. W przypadku wątpliwości warto skorzystać z różnych źródeł informacji i zweryfikować przekazane treści. Zgłoś kłamstwo - warto poinformować media, w których pojawiło się kłamstwo o jego fałszywej treści. W przypadku mediów społecznościowych, można zgłosić treść jako nieprawdziwą lub szkodliwą. Dzięki temu można przyczynić się do ograniczenia rozprzestrzeniania się dezinformacji. Odpowiedz na kłamstwo - jeśli kłamstwo pojawiło się w publicznej dyskusji, warto odpowiedzieć na nie poprzez przekazywanie prawdziwych informacji. Warto jednak pamiętać, że nie warto wchodzić w polemikę z osobami, które celowo rozpowszechniają dezinformację. Wspieraj media, które przestrzegają standardów etycznych - warto wybierać media, które przestrzegają etycznych standardów i stawiają na rzetelność i wiarygodność informacji. Wszystkie te działania mogą pomóc w ograniczeniu rozprzestrzeniania się dezinformacji i budowaniu świadomości społecznej na temat ważności przestrzegania etycznych standardów w mediach. W niektórych wypadkach warto skontaktować się z prawnikiem. Na przykład wskazane jest to, gdy dochodzi do zniesławienia. Co jeśli ktoś czuje się ofiarą ideologii feministycznej lub przeżywa trudności psychiczne ze względu na bycie ofiarą skandalu, pomówień, zniesławiania lub medialnej burzy? Doświadczając życiowych trudności, psychicznego załamania warto poszukiwać pomocy. Mężczyźni mogą na nią liczyć między innymi konsultując się z psychologiem, a także szukając informacji, zrozumienia oraz oparcia na przykład tutaj: Fundacja Masculinum, MGTOW Polska, Stop dyskryminacji mężczyzn, książka „Rozwód”, kanał YouTube Nie wiem, ale się dowiem, kanał YouTube Wojna idei, Społeczny rzecznik praw mężczyzn, Mężczyzn prawa - wspólna sprawa, Centrum praw mężczyzn, Telefon zaufania dla mężczyzn, telefon wsparcia dla osób w kryzysie psychicznym 800 72 2222. W odpowiedzi na feministyczną propagandę, mężczyźni protestują Jakie są najczęstsze zarzuty wobec ideologii feministycznej. Nierówność płci nie jest już problemem - niektórzy krytycy feminizmu uważają, że walka o równość płci jest przesadzona, ponieważ kobiety w dzisiejszych czasach mają te same prawa i możliwości co mężczyźni, a nawet większe (np. wcześniej mogą przejść na emeryturę). Przekształcanie mężczyzn we wrogów - niektórzy zarzucają feminizmowi, że orientuje kobiety w opozycji do mężczyzn i demonizuje całą populację płci męskiej, co prowadzi do podziałów i konfliktów między płciami. Faworyzowanie kobiet - niektórzy uważają, że feminizm faworyzuje kobiety kosztem mężczyzn, co prowadzi do nierówności i dyskryminacji płci męskiej. Przykładem mogą być postulaty feministek, by pozbawić mężczyzn praw wyborczych. Radykalizm - niektórzy krytycy feminizmu uważają, że niektóre grupy feministyczne prowadzą radykalne działania, które skutkują eskalacją konfliktów między płciami. Przykładem mogą być skandalizacje w celu zdyskredytowania oponentów politycznych czy głoszenie, że wszyscy członkowie danej partii politycznej nienawidzą kobiet. Upolitycznienie - niektórzy uważają, że feminizm stał się zbyt upolityczniony i zdominowany przez lewicowe ideologie, co prowadzi do ograniczenia różnorodności poglądów i perspektyw w ruchu oraz w ogólności. Krytyka feminizmu, z czego wynika i na czym polega? Ideologia feministyczna, która - jak utrzymują jej sympatycy - dąży do równości płci i walki z dyskryminacją kobiet, często jest krytykowana z różnych powodów. Jednym z głównych zarzutów wobec tej ideologii jest to, że skupia się ona wyłącznie na walce o prawa kobiet i pomija prawa mężczyzn. W ten sposób, ideologia ta prowadzi do podziałów i antagonizmów między płciami, co może uniemożliwiać osiągnięcie rzeczywistej równości. Trudno o symetrię, gdy faworyzuje się jednych kosztem innych. Niektórzy krytycy uważają, że ideologia feministyczna może stanowić zagrożenie dla demokracji, ponieważ zdarza się, iż feministki postulują ograniczenie praw wyborczych mężczyznom, skłonne są zarzucać całym partiom politycznym nienawiść do kobiet, jak również głoszą skrajnie negatywne hasła takie jak te zacytowane tutaj. Fanatyzm ideologiczny bywa niebezpieczny. Zauważa się też, iż feminizm, jako ideologia, chętnie sięga po takie instrumenty inżynierii społecznej jak kultura anulowania stosowana pod pretekstem troski o "nowoczesną wrażliwość". Pod pozorem ochrony uciśnionych ucisza w debacie publicznej oponentów politycznych obnażających mankamenty i mroczne, wręcz przerażające aspekty tej linii programowej - przy tym feminizm kładzie ogromny nacisk na tych kwestii ukrywanie, pudrowanie, tuszowanie. Feminizm czasami stara się też unieważnić wypracowywane od zarania dziejów, sprawdzone i działające wzorce promowane chociażby przez religię. Więcej informacji na temat feminizmu można znaleźć w odrębnym tekście. Czy jako ekspert z programu „Ślub od pierwszego wejrzenia”, który przez niektórych uznawany jest za kontrowersyjny, uważa Pan, że media sztucznie kreują skandale? Media często podejmują decyzje o tym, co jest ważne i co jest godne uwagi publicznej. W niektórych przypadkach, media mogą celowo sztucznie kreować skandale w celu przyciągnięcia uwagi i zwiększenia liczby odbiorców. Jednak nie można stwierdzić, że wszystkie skandale są sztucznie kreowane przez media. Często media reagują na fakt istniejącego problemu lub wydarzenia, które rzeczywiście zasługują na uwagę publiczną. W takim przypadku skandal nie jest sztucznie kreowany, ale jedynie eksponowany przez media. Warto zauważyć, że nie tylko media są odpowiedzialne za kreowanie skandali, ale także inni uczestnicy procesu informacyjnego, tacy jak politycy, celebryci, czy nawet zwykli ludzie, którzy używają mediów społecznościowych. Wszyscy oni mogą mieć wpływ na to, co staje się skandalem i jakie wydarzenia są eksponowane przez media. Podsumowując, media mogą sztucznie kreować skandale w celu zwiększenia liczby odbiorców, ale nie zawsze tak się dzieje. Ważne jest, aby zachować zdrowy sceptycyzm i krytyczne podejście do tego, co prezentowane jest w mediach. Czy skandal może mieć pozytywne konsekwencje? W niektórych przypadkach skandal może mieć pozytywne konsekwencje, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest to tylko negatywny incydent. Oto kilka przykładów, jak skandal może mieć pozytywne skutki: Zwraca uwagę na problem społeczny - Skandal może przyciągnąć uwagę do pewnego problemu społecznego lub zaniedbania, które wcześniej było ignorowane. To z kolei może doprowadzić do zwiększenia świadomości społecznej i prowadzić do działań zmierzających do rozwiązania problemu. Przykładem może być zwrócenie uwagi na negatywne aspekty ideologii feministycznej i niegodne pochwały strategie postępowania jej sympatyków, takie jak bojkotowanie, zniesławianie oraz znieważanie osób o odmiennych poglądach. Poprawia jakość władzy lub przedsiębiorstw - Skandal może zmusić władze lub przedsiębiorstwa do zmiany swojego zachowania, aby uniknąć podobnych skandali w przyszłości. Może to prowadzić do zwiększenia przejrzystości i poprawy jakości usług, co jest korzystne dla konsumentów i społeczeństwa. Wzmacnia postawę społeczną - Skandal może wzmacniać postawę społeczną, zwłaszcza w przypadkach, gdy społeczeństwo jednogłośnie potępia zachowanie osoby lub instytucji zaangażowanej w skandal. W takich przypadkach społeczeństwo może stać się bardziej świadome i skłonne do walki z nieprawidłowościami. Poprawia standardy etyczne - Skandal może prowadzić do zwiększenia standardów etycznych w danej dziedzinie lub branży. Na przykład skandal w medycynie może prowadzić do zwiększenia kontroli jakości usług medycznych lub do opracowania bardziej rygorystycznych standardów etycznych dla personelu medycznego. Wzrost popularności podmiotów lub idei - Nawet jeśli skandal ma raczej charakter satyryczny, jak pseudoafera z „kulkami papieru” z ósmej edycji „Ślub od pierwszego wejrzenia”, może przyczynić się do wzrostu popularności osób, które miały coś z tym tematem wspólnego. Znane osoby mogą natomiast zrobić ze swojej sławy dobry użytek i pozytywnie wpływać na społeczeństwo. Podsumowując, skandal może mieć pozytywne skutki, jeśli przyciąga uwagę do problemu społecznego, zmusza władze lub przedsiębiorstwa do zmiany zachowania, wzmacnia postawę społeczną lub poprawia standardy etyczne, ewentualnie przysparza popularności osobom, które z tą popularnością następnie robią coś pożytecznego. Jednakże, należy zawsze dążyć do tego, aby unikać skandali i starać się działać w sposób przejrzysty i etyczny, aby uniknąć negatywnych konsekwencji. Jakie są konsekwencje psychologiczne dla ofiar skandalu? Skandal może mieć poważne konsekwencje psychologiczne dla ofiar, zarówno na krótką, jak i długą metę. Oto kilka przykładów: Stres i trauma - Ofiary skandalu często doświadczają silnego stresu i traumy, zwłaszcza jeśli zostaną publicznie ośmieszone, zniesławione lub skrytykowane. Często odczuwają wstyd, lęk i poczucie osamotnienia, co może prowadzić do zaburzeń emocjonalnych i psychicznych. Problemy z samopoczuciem i poczuciem własnej wartości - Ofiary skandalu mogą doświadczyć zmniejszonego poczucia własnej wartości i samoakceptacji. Mogą czuć się upokorzone, niekompetentne i tracić pewność siebie. Z tego powodu mogą mieć trudności z podejmowaniem decyzji i działaniem w przyszłości. Piętno społeczne - Ofiary skandalu często są postrzegane jako winne lub złe osoby, nawet jeśli nie są winne. Mogą doświadczyć stygmatyzacji społecznej, która może prowadzić do izolacji i alienacji od społeczeństwa. Zdrowie fizyczne - Skandal może również wpłynąć na zdrowie fizyczne ofiary, ponieważ doświadczają one zwiększonego poziomu stresu i negatywnych emocji. To może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak nadciśnienie, choroby serca i problemy trawienne. Trudności z pracą - Ofiary skandalu mogą doświadczyć trudności z zatrudnieniem lub utrzymaniem pracy, ponieważ pracodawcy mogą obawiać się, że ich reputacja ucierpi z powodu związania z ofiarą skandalu. Podsumowując, skandal może prowadzić do poważnych konsekwencji psychologicznych dla ofiar, w tym stresu, traumy, problemów z samopoczuciem i poczuciem własnej wartości, problemów zdrowotnych i trudności z pracą. Wspieranie i pomaganie ofiarom skandalu jest bardzo ważne, aby pomóc im poradzić sobie z negatywnymi skutkami tego doświadczenia. Jak bronić się przed nieprawidłowym postępowaniem sympatyków ideologii feministycznej? Oto kilka wskazówek odnośnie przeciwstawiania się nieprawidłowym praktykom stosowanym przez sympatyków ideologii feministycznej. Może komuś przyda się to. **** Kiedy i jak reagować (dobry uczynek nie zajmie ci wiele czasu) Jeśli zobaczysz w telewizji treści, które uchybiają mężczyznom, na przykład spot reklamowy, w którym mężczyzna przedstawiany jest w poniżający sposób, lub program, w którym występują wypowiedzi uderzające w godność mężczyzn, reaguj. Napisz skargę do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: skargi@krrit.gov.pl Jeżeli była to reklama, napisz też do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta: sygnalista@uokik.gov.pl Jeśli podejrzewasz przereklamowywanie lub niewłaściwą reklamę (w tym autopromocję) bądź podejrzewasz kryptoreklamę prowadzoną przez zdeklarowaną feministkę, celebrytkę np. promującą odzież lub gadżety z feministyczną propagandą, reaguj. Napisz skargę do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta: sygnalista@uokik.gov.pl lub scam@uokik.gov.pl Widząc reklamy uderzające w męską godność, możesz także dodatkowo złożyć skargę do Rady Reklamy. Formularz składania skarg jest na stronie: https://radareklamy.pl/formularz-skargi/ Jeśli w radiu usłyszysz wypowiedzi uderzające w godność osób płci męskiej, reaguj: napisz skargę do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: skargi@krrit.gov.pl Jeżeli jesteś świadkiem dyskryminacji mężczyzn w instytucjach państwowych, złóż skargę do Rzecznika Praw Obywatelskich: https://bip.brpo.gov.pl/wniosek/index.php?lang=pl W każdym wypadku pamiętaj o tym, żeby wypowiadać się merytorycznie i dokładnie wskazać jak najwięcej szczegółów: kiedy, gdzie, co widziałeś lub usłyszałeś, na czym w twojej ocenie polega uchybianie, jeżeli możesz udokumentuj to. Jeśli maszą wątpliwość, jak ubrać skargę w słowa, możesz zainspirować się odpowiedzią udzieloną przez ChatGPT po tym, gdy wpiszesz tam komendę w stylu „Napisz mi skargę do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta na reklamę, którą widziałem w ... ponieważ uchybia ona godności mężczyzn, jest dyskryminacyjna i seksistowska. Przywołaj definicje dyskryminacji i seksizmu oraz przepisy prawa.” albo „Napisz mi skargę do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta na to że podejrzewam iż celebrytka, influencerka ... stosuje kryptoreklamę na swoim Instagramie”. W skardze NIE odnoś się wprost do ideologii feministycznej jeśli nie jest to absolutnie niezbędne - koncentruj się na meritum i odwołuj do norm prawnych, obyczajowych oraz swoich niekomfortowych odczuć. **** Potencjalnie przydatne informacje Zgodnie z Ustawą o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, czynem nieuczciwej konkurencji jest m.in. reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka. Zgodnie z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy dostępnym na stronie Rady Reklamy „Reklamy nie mogą zawierać treści dyskryminujących, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.” Zgodnie z art. 32 ustęp 2 Konstytucji „Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.” W rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji reklamą jest przekaz handlowy, pochodzący od podmiotu publicznego lub prywatnego, w związku z jego działalnością gospodarczą lub zawodową, zmierzający do promocji sprzedaży lub odpłatnego korzystania z towarów lub usług; reklamą jest także autopromocja. Przez Radę Europy seksizm został zdefiniowany jako „każde działanie, gest, wizualna reprezentacja, wypowiedź ustna lub pisemna, praktyka lub postępowanie oparte na przekonaniu, że osoba lub grupa osób jest gorsza z powodu swojej płci, występujące w sferze publicznej lub prywatnej, online i offline”; jego skutkiem może być: „naruszenie wrodzonej godności lub praw osoby lub grupy osób”, „fizyczna, seksualna, psychologiczna i socjoekonomiczna krzywda lub cierpienie osoby lub grupy osób”, „stworzenie zastraszającego, wrogiego, upokarzającego, poniżającego lub obraźliwego środowiska”, „stworzenie bariery dla autonomii i pełnego przestrzegania praw człowieka osoby lub grupy osób” lub „podtrzymywanie i wzmacnianie stereotypów na temat płci”. Zgodnie z art. 12. Prawa prasowego dziennikarz jest obowiązany zachować szczególną staranność i rzetelność przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, zwłaszcza sprawdzić zgodność z prawdą uzyskanych wiadomości lub podać ich źródło. Karta Etyczna Mediów czyli polski dokument zawierający podstawowe reguły dotyczące etyki dziennikarskiej zawiera m.in. zasady prawdy, obiektywizmu, uczciwości, szacunku i tolerancji. **** Potencjalnie przydatne sformułowania (nie należy używać ich słowo w słowo, to tylko inspiracja) Takie stereotypy płciowe i generalizacje są szkodliwe i niesprawiedliwe, ponieważ każda osoba ma unikalne zdolności i talenty, niezależnie od płci. Warto unikać używania takich sentencji i zamiast tego skupić się na szanowaniu i docenianiu każdej osoby indywidualnie, bez względu na jej płeć. Slogan/obraz/spot ten nie tylko promuje stereotypowe myślenie, ale także może prowadzić do dyskryminacji i wykluczenia ze społeczeństwa osób, które nie pasują do tego stereotypu. Można uznać to za seksistowskie oraz dyskryminacyjne, ponieważ sugeruje, że... Propagowanie takiego przekazu jest sprzeczne z zasadami demokracji i równości, które powinny być szanowane przez każdą instytucję publiczną. Uważam, że instytucje takie jak ... powinny promować równość, proporcjonalną troskę o jakość życia obu płci, ponieważ zgodnie z Konstytucją, nikogo nie należy dyskryminować z jakiejkolwiek przyczyny. Mam podejrzenie, że to kryptoreklama, ponieważ... W tym wypadku mamy do czynienia ze sloganem, który uderza w mężczyzn, ale także w chłopców, w osoby małoletnie płci męskiej. Dlaczego chłopcy mają dorastać w poczuciu, że są gorsi, mniej ważni? Reklama, której dotyczy moja skarga, wykorzystywała negatywne stereotypy i karykaturalny obraz mężczyzn, co prowadzi do nierzetelnego i jednostronnego przedstawienia płci męskiej. Taka reklama może wprowadzać w błąd konsumentów i szkodzić im, przez co narusza prawo konsumentów do rzetelnej informacji oraz prawo do godności. SKOCZ DO: Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

Piekielny los anioła - jak nie dać się nadużywać i nigdy nie wrócić do roli ofiary. Wyciągnij przed siebie jedną dłoń i spójrz na nią. A teraz wyciągnij jeszcze drugą rękę tak, aby obie dłonie były obok siebie. To są potrzeby twoje i potrzeby ludzi na których ci zależy. Następnie połóż dłoń na dłoni. To sytuacja kiedy twoje potrzeby są zasłoniętę bo wyżej stawiasz potrzeby cudze. Tracisz kontakt wzrokowy z dłonią i tak samo tracisz łączność ze sobą. Osoby o mentalności anioła, ludzie do przesady skoncentrowani na innych, nadmiernie ofiarni, hiperodpowiedzialni mają ten problem. Psuje to ich relacje z samym sobą a zarazem stopniowo niszczy poczucie własnej wartości. Bo jak czuć się wartościowym kiedy nie dba się o siebie, o swoje potrzeby? ➡️ Lubisz czytać? Więcej do poczytania znajdziesz tutaj. Oczywiście takie jednostki przyciągają tych, którzy wyczują taką mentalność. Kiedyś nazywano ich wampirami emocjonalnymi – dziś bardziej popularne jest mówienie o toksycznych działaniach. Trudno o zdrową relację z otoczeniem, jeśli swoją postawą kusi się los poprzez wabienie toksyków. Nie jest to wykluczone, gdy spotkają się dwa anioły, ale obserwacje uczą, że "wykorzystywacze" wpychają się w kolejkę i uprzedzają dobre osoby. Działają przed nimi bo motywowani są chęcią zysku, więc napędzani są nitro i wygrywają w wyścigu. Anioły nie mają szans z diabłami, które siedzą w sportowych furach i nie przestrzegają ograniczeń prędkości. Czy zatem zalecam, że tak powiem, przetasowanie dłoni i położenie na wierzch tej spod spodu? Absolutnie nie, ale wiem, że może pojawić się taka pokusa. Może coś szeptać do ucha, by tak zrobić. Niektóre anioły, mają przetrącone skrzydła, bo doznały bolesnych krzywd. Być może znacie takie przypadki – ludzi ze względu na swoją dobroć drapieżnie, nikczemnie wykorzystanych. Ludzie którzy przeinwestowywali tak długo, płonęli pasją dawania, że aż został z nich popiół. A z niego nie powstał feniks lecz diabeł. Ofiary czasami stają się oprawcami. Ofiary niekiedy stają się odwetowcami. Niektórym aniołom pękają skrzydła tak jak niektórym ludziom złamany zostaje charakter a wraz z nim kręgosłup moralny. Wtedy człowiek może stać się potworem. Żądnym zemsty drapieżnikiem, rywalem dobroci, czcicielem totalnego egoizmu. Przetasowanie dłoni jak przetasowanie kart może zapoczątkować tragiczne w skutkach rozdanie. Także dla samego oprawcy, ponieważ od tego momentu jego życie staje się koszmarem na jawie. Kiedy idzie przez ogród – kwiaty więdną. Serce ma tak zgorzkniałe, pełne nieukojonego bólu, że zdaje mu się czasem o poranku, iż widzi napisy końcowe jakby jego życie w zasadzie osiągnęło kres. W sensie symbolicznym jest tak w istocie. Wyprawa po zemstę celem zaspokojenia wiecznego głodu odwetu jest druzgocąca bo oddala człowieka od tego, co odróżnia nas od istot pokrewnych. Ten niewysłowiony fenomen człowieczeństwa zostaje daleko w tyle, za spalonymi mostami. Z czasem nie widać go już nawet we wstecznym lusterku, ani kiedy człowiek stoi przed lustrem - a gdy przestaje go dostrzegać, jego oczy stają się inne, zimne, martwe, pozbawione wyrazu. Tymczasem zemsta niczym narkotyk domaga się coraz większych dawek i jak nałóg stopniowo pogrąża nieszczęśnika uzależnionego od tej osobliwej rutyny krzywdzenia. Człowiek tak okrutny, jeśli ma jeszcze resztki serca, miewa czasem przebłyski dobroci. Napotkawszy anioła stara się sobie tłumaczyć, że powinien go oszczędzić. Niestety, pokusa ranienia bywa silniejsza. Innym ludziom przychodzi do głowy, by dłonie zamiast przetasować po prostu złożyć lub zacisnąć. Wpadają wtedy albo w stan osłupienia, swoistą hibernację, zamykają się w sobie, chowają w pancerzu, albo stają się nader wojowniczy. Celem ich ataków nierzadko bywają cele urojone, symboliczne, niedookreślone. Jedni trwają w letargu wędrując przez życie z zamkniętym sercem powoli usychającym z tęsknoty i skazują się na samotność. Drudzy nie mają czasu na miłość, bo walka zajmuje im cały czas, którym dysponują. Kiedy wiemy już to wszystko, nasuwa się pytanie, jak zapobiec tym wszystkim mrocznym scenariuszom? Odpowiedzią pozostają dłonie. Tyleż do siebie podobne co od siebie różne dzięki czemu jednej bez drugiej trudno się obejść. Wyciągnij przed siebie ręce i spójrz na obie otwarte dłonie. A teraz niech złapią się wzajemnie. Potrzeby twoje i innych nie muszą być rozpatrywane oddzielnie. Mogą być postrzegane jako obieg, spójna całość, oddziaływać na siebie cyrkularnie. Weź sobie do serca zasadę, która mówi, że dobro jest dobrem o tyle, o ile nie staje się złem przeciwko tobie. Powtórzmy dla pewności: dobro jest dobrem o tyle, o ile nie staje się złem przeciwko tobie. Jeśli nie masz pewności, czy stosujesz tą zasadę prawidłowo, zadaj sobie pięć pytań. Czy cudze potrzeby nie przesłaniają ci twoich? Czy jest ci dobrze z twoim byciem dobrym? Czy twoje dobro ciebie też obejmuje? Czy czynienie dobra uskrzydla cię czy sprawia, że ciebie niejako ubywa? Czy twoje czyny dowodzą, że miłujesz siebie w nie mniejszym stopniu niż innych? Podsumowując, nie ma nic złego w byciu człowiekiem o mentalności anioła o ile jest się aniołem także dla siebie. Nie ma nic złego w wielkich wysiłkach na rzecz innego człowieka, o ile pozostajemy w zgodzie ze sobą. Nie ma nic złego w dawaniu, o ile obdarowywanie nadaje naszemu życiu głęboki sens zamiast egzystencję sensu pozbawiać. Pamiętajmy też o tym, że to od nas w znacznej mierze, choć nie bezgranicznie, zależy, czy otaczamy się aniołami czy przebywamy w złym towarzystwie. Przypominam, że nie jesteśmy tu po to, by żerowały na nas pijawki, by naszym kosztem bawiły się emocjonalne wampiry, by trawiła nas niezdrowa aura toksyków. Posiadanie oparcia w sobie to w praktyce opieranie się przed nadużyciem, podpieranie się własnym dobrem na które zasługujemy w nie mniejszym stopniu, niż pozostali. Autor tekstu: psycholog Rafał Olszak

Uzależnienie od pornografii i jak z tego wyjść - tłumaczy psycholog online (w razie potrzeby skorzystać z konsultacji przez Skype). Frazy i słowa kluczowe: uzależnienie od pornografii, psycholog, psychoterapia, pomoc psychologiczna dla mężczyzn, uzależnienie od pornografii - leczenie, psycholog online, psycholog przez Skype, psycholog dla osób zagranicą

Drodzy Czytelnicy, Fani, Klienci. Jestem nie tylko psychologiem, ale też pisarzem i twórcą słuchowiska. Pracuję jako psycholog, nagrywam podcasty psychologiczne. Pozwolę sobie wkleić tutaj krótką notkę na mój temat oraz małą część opinii ludzi, którzy w taki czy inny sposób skorzystali bądź korzystają z mojej pomocy psychologicznej. Rafał Marcin Olszak, kim jest i czym się zajmuje Dyplom magistra psychologii zdobyłem na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej w Warszawie na kierunku psychologia kliniczna, odbywając odpowiednie praktyki. Wiedzę ustawicznie pogłębiam a umiejętności trenuję poprzez udział w szkoleniach. Zawód wykonuję w zgodzie z Ustawą o zawodzie psychologa z dnia 8 czerwca 2001 r., która w Art. 4.1. nakreśla główne obszary pracy psychologa: „Wykonywanie zawodu psychologa polega na świadczeniu usług psychologicznych, a w szczególności na: 1) diagnozie psychologicznej; 2) opiniowaniu; 3) orzekaniu, o ile przepisy odrębne tak stanowią; 4) psychoterapii; 5) udzielaniu pomocy psychologicznej.” Pracując jako psycholog pomagam osobom w Polsce i na świecie, publikuję podcasty na YouTube, jestem autorem książek i twórcą kursu online, Administratorem psychologicznego forum dyskusyjnego oraz podejmuję szereg innych aktywności na rzecz popularyzacji wiedzy psychologicznej, jestem właścicielem Gabinetu Ocal Siebie. Psycholog Rafał Marcin Olszak - opinie na temat działalności