Nadzieja. Czy zawsze jej ufać? Poczucie beznadziejności. Kiedy mu nie ufać? Zapatrując się na sytuację lepiej nosić "różowe okulary" czy może "czarne okulary"? To zależy! 

Nadzieja na granicy samookłamywania się

Nadmierna, nieadekwatna nadzieja odnosi się do sytuacji, w której ktoś ma nadzieję na coś w sposób, który jest nieproporcjonalny do rzeczywistych okoliczności lub jest nierealistyczny. Może to prowadzić do rozczarowania i frustracji, gdy oczekiwania nie spełniają się w rzeczywistości.

Przykłady takiej sytuacji mogą obejmować:

• Osoba, która ma nadzieję na natychmiastowy sukces w czymś, pomimo braku odpowiedniego przygotowania lub umiejętności.
   
• Ktoś, kto oczekuje, że inni ludzie zawsze będą postępować zgodnie z jego oczekiwaniami, pomimo że nie można kontrolować zachowań innych. 
   
• Ktoś "wali głową w mur" brnąć w fatalną sytuację, która nijak nie rokuje poprawy.
   
• Osoba, która ma nadzieję na rozwiązanie trudnej sytuacji życiowej bez podjęcia działań lub zmian w swoim życiu jakby problemy miały same się rozstrzygnąć.

Warto dążyć do realistycznych celów i oczekiwań, aby uniknąć rozczarowań i stresu.

Nadzieja jest ważną emocją i może dawać motywację do działania, o ile jest umiarkowana i oparta na rozsądnych przesłankach. Adekwatna i zdrowa nadzieja odnosi się do pozytywnego uczucia nadziei, które jest realistyczne i konstruktywne, motywujące do tego, co potencjalnie korzystne, pożyteczne.
 

Nietoksyczna, zdrowa nadzieja

Oto kilka cech adekwatnej i zdrowej nadziei. Osoba o zdrowej nadziei ma realistyczne oczekiwania i rozumie, że nie zawsze wszystko idzie zgodnie z planem, ale przyjmuje, że zdoła w razie potrzeby improwizować lub zmienić plan, dostosować swoje postępowanie. Jest świadoma ograniczeń i trudności, ale nadal wierzy, że osiągnięcie celu jest możliwe. Zdrowa nadzieja nie skłania do bierności w kontekście mierzenia się z wyzwaniami; wprost przeciwnie - motywuje do podejmowania działań, które prowadzą do osiągnięcia celów. Osoba o zdrowej nadziei jest elastyczna i potrafi dostosować się do zmieniających się okoliczności. Niezależnie od przeciwności losu, utrzymuje wiarę.

Zdrowa nadzieja często idzie w parze z optymizmem, ale jest to optymizm oparty na faktach i realnych dowodach, a nie na naiwnym przekonaniu, że wszystko będzie zawsze idealnie. Osoba o zdrowej nadziei jest gotowa zaakceptować porażki i traktować je jako część procesu osiągania celów, odbiera je jako okazję do nauki, rozwoju, pogłębiania wiedzy o swoich mocnych i słabych stronach.

Zdrowej nadziei sprzyjają wspierające relacje z innymi ludźmi. Dzieląc się swoimi celami i trudnościami z innymi, można zyskać wsparcie i pełniejszy obraz sytuacji, szerszą perspektywę. Osoba ze zdrową nadzieją jest zdolna do samodyscypliny i konsekwentnego podejmowania działań w kierunku swoich celów, nawet wtedy, gdy jest to trudne, a przy tym nie zapomina o zabezpieczaniu się na wypadek problemów, zagrożeń. Zdrowa nadzieja jest ważną emocją, która może pomagać ludziom radzić sobie z trudnościami i osiągać cele, nie jest formą łudzenia się, zaklinania rzeczywistości czy okłamywania samego siebie lub czegoś na kształt nieracjonalnie optymistycznego wróżenia.

Równowaga między nadzieją a realistycznym podejściem jest kluczowa, aby uniknąć nadmiernego optymizmu, który może prowadzić do rozczarowania i problemów.

Kiedy pesymizm jest jak szczepionka na nadmierne ryzyko

Pesymizm defensywny to psychologiczna strategia obronna, w której osoba chroni siebie przed ewentualnym rozczarowaniem lub niepowodzeniem, przewidując, że sprawy pójdą źle. Jest to rodzaj przeciwnego bieguna w porównaniu z optymizmem, gdzie osoba zakłada, że plan może nie wypalić.

Pesymizm defensywny może mieć swoje korzenie w różnych doświadczeniach życiowych, takich jak wcześniejsze niepowodzenia lub brak wsparcia społecznego. Choć może być użyteczny w pewnych sytuacjach, na przykład w chronieniu się przed zagrożeniem, to zbyt długotrwały i nadmierny pesymizm może prowadzić do ograniczenia rozwoju i jakości życia, do poczucia utknięcia, a także do niepodejmowania koniecznej a zarazem zdroworozsądkowej dozy ryzyka. Nie byłoby jednak roztropnie całkowicie pozbywać się pesymizmu defensywnego, ponieważ dobrze jest umieć spojrzeć na swoje plany także z tej perspektywy. Warto to zrobić po to, by z ostrożności dostrzec też możliwe wyzwania i prawidłowo oszacować ryzyko.

Warto dążyć do zrównoważonego podejścia, które uwzględnia zarówno realistyczne rozważania o potencjalnych trudnościach, jak i pozytywną nadzieję na sukces. W przypadku nadmiernego pesymizmu warto rozważyć wsparcie psychologiczne, które może pomóc w rozwoju elastyczności pozwalającej na dopasowanie podejścia do różnych sytuacji życiowych.

Umiarkowanie pogodny realizm

Podsumowując, mając do wyboru "czarne lub różowe okulary", najlepszą taktyką wydaje się żonglowanie nimi w granicach zdrowego rozsądku, oraz dla równowagi, używanie najzwyklejszych "okularów korekcyjnych", by zapatrywać się na sytuację w sposób jak najbardziej realistyczny, racjonalny, roztropny. Warto spoglądać na sytuację w sposób umiarkowanie optymistyczny wtedy, kiedy to uzasadnione, a umiarkowanie ostrożny i roztropny lub nawet nieco asekurancki, gdy to wskazane. Nadzieja i optymizm dodają skrzydeł, a pesymizm przyczynia się do tego, że nie lecimy jak mityczny Ikar zbyt wysoko. Upadek Ikara, który wzniósł się zbyt wysoko, wydaje się być dobrym przykładem niezrównoważonego podejścia, polegającego na nadmiernym optymizmie, przesadnej nadziei.

Potrzebny jest psycholog online? Sprawdź ofertę pakietów promocyjnych oraz dofinansowanie.

SKOCZ DO: 
Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>