psycholog Rafał Olszak

Szanowny Panie, zauroczenie w osobie psychoterapeuty nie jest rzadkim zjawiskiem. Może to wynikać z różnych czynników zewnętrznych, choćby z tego powodu, że przez cały czas terapeuta jest nieosądzający, otwarty, cierpliwy, empatyczny i stanowi dobrego słuchacza a czasami bywa to pierwsza i jedyna osoba w życiu klienta, która tak go traktuje. Można więc rozmiłować się w tym położeniu. Istotne mogą być też kłopotliwe czynniki wewnętrzne – coś sprawiło, że takie odczucia zaistniały u Pana w relacji z kimś, kogo Pan w zasadzie nie zna lub co najwyżej zna w dalece ograniczonym stopniu, bo przecież psychoterapeuci są autentyczni, ale o sobie na spotkanie niewiele mówią (czas jest dla klienta). Skoro taka sytuacja zaistniała, to bardzo ważny materiał do terapii, który z pewnością warto dogłębnie omówić, by w przyszłości w innych relacjach także był Pan zdolny bardziej dojrzale i inteligentnie emocjonalnie sobie radzić i gasić w zarodku symptomy zakochiwania się, gdy zjawiają się zupełnie nie w porę i w nieodpowiednim kontekście. Radzenie sobie z zauroczeniami to kompetencja, która może okazać się bardzo przydatna, kiedy nawiąże Pan partnerską relację. Wtrącę, że moim zdaniem współcześnie taka kompetencja bywa niezmiernie ważna zwłaszcza dla mężczyzn. Przytoczona uwaga terapeutki nie przesądza o braku możliwości dalszej owocnej współpracy; możliwe że nadał Pan jej zbyt duże znaczenie z uwagi na Pana zauroczenie jej osobą. Temat należy poruszyć z terapeutką, wyraźnie sygnalizując, że stało się to dla Pana problematyczne. Wskazaniem do przerwania terapii może być sytuacja, gdy ewidentnie dostrzeże Pan, iż terapeutka unika tematu, nie chce wprost o tym rozmawiać, boi się przepracować to zagadnienie, robi z tego temat tabu. Temat może nie być łatwy, ale to przecież podczas terapii nie pierwszyzna ani dla Pana, ani z definicji dla terapeuty. Terapeuta jednak też człowiek i jeśli specjalistka przyzna, że to przerasta jej doświadczenie, przekieruje Pana do kogoś innego. Co do płci terapeuty odsyłam do tekstu na ten temat:

Wielu ludzi ucieka przed bólem emocjonalnym i przez to uzależnia się od tego, co na chwilę uśmierza to cierpienie lub je zagłusza. Uciekają w poszukiwanie aprobaty, kolekcjonowanie dowodów uznania, uwielbienia, uwagi. Uciekają w coraz to kolejne objęcia romantycznego lub seksualnego partnera, niejako uzależniając się od miłości, seksu albo zauroczeń. Uciekają w złudzenia, konstelacje iluzji, zaprzeczanie rzeczywistości i racjonalizacje żeby poczuć się lepszymi, niż są w istocie. Uciekają w używki, by choć na moment przestać być cierpiącą wersją siebie. Uciekają w jedzenie, by doznać namiastki fizycznego, ciepłego kontaktu jak wówczas, kiedy bezwarunkową miłość gwarantowało bycie w łonie mamy odżywiającej ciało swego dziecka. Czasem kobiety uciekają w przesadne głodówki, by pokarać swoją kobiecość za podobieństwo do zimnej, toksycznej matki lub odpokutować winę za rzekomo sprowokowane nadużycia ojca. Panowie uciekają w gonitwę za idealnymi kształtami kobiecych ciał, by nakarmić nienasycenie męstwa zdobywając najpiękniejsze z pań. Bez tego wszystkiego trudno niektórym poczuć, że warto żyć. Tymczasem sposobem na to, aby uporać się z bólem emocjonalnym, jest zmierzenie się z nim. Zaspokojenie potrzeb, które naprawdę się za nim kryją, ale również w pewnej mierze zaakceptowanie go jako przyrodzonej części człowieczeństwa. Dążenie do całkowitego stłumienia jego doświadczania to prosta droga do uzależnień i pogarszających sprawę przymusów. Fragment z nowej książki. Pewnie trochę za poważnej... Zobacz ten wpis na Facebook.

Szanowna Pani, proszę rozważyć kontakt z odpowiednimi telefonami zaufania które podane są tutaj: http://telefonzaufania.org/telefony-zaufania-w-polsce-i-za-granica/ W ramach rozmowy na forum nie zdołamy raczej ogarnąć kłopotów, które Pani opisuje. Jest tam też numer dla osób zmagających się z problemem bezdomności. Jeśli natomiast we znaki dają się myśli samobójcze, ma Pani prawo zatelefonować na 112 by niezwłocznie otrzymać pomoc medyczną. Proszę nie wyrządzać sobie krzywdy. Problemy, które obecnie jawią się jako nie do zniesienie lub nie do rozwiązania prawdopodobnie przynajmniej w pewnym stopniu da się rozwiązać lub nauczyć z nimi sobie radzić.

Cieszę się, że okazał się użyteczny.

Stały związek to wyższa szkoła jazdy. Czasem jest to ostra jazda bez trzymanki, po bandzie i na jednym kole. Interpretacja tej dziwacznej metafory może być diametralnie różna. Dla jednych oznacza to ciężką przeprawę. Dla innych jest to coś niesamowitego, co chciałoby się przeżyć. Trwałe relacje mają swoich zwolenników i przeciwników. Długodystansowcy pragną głębokich więzi, poczucia bezpieczeństwa, nadania życiu pewnej struktury, założenia rodziny. Pozostali preferują inne rozwiązania. Wszystko ma swoje wady i zalety, ale bilans w przypadku stałych związków na pewno bywa dodatni – nic dziwnego, że tak duży odsetek ludzi ich pragnie. Skomentuj wpis na Facebook. CIEKAWOSTKA: Męski blog Refleksje mężczyzny prowadzi psycholog.

Pamiętacie lekcję biologii, na której uczono, że każdy osobnik danego gatunku szuka najdogodniejszych warunków do życia? Warto o tym pamiętać, by nie tworzyć wokół siebie przyjaznego środowiska na przykład dla egoistów i samolubów. Jeśli nie troszczy się o swoje granice, nie respektuje się własnych praw, jest się nieasertywnym i nadmiernie ugodowym, ktoś toksyczny w mig znajdzie się na naszej orbicie, bo to dla niego dogodne warunki. Skomentuj ten post na Facebook. CIEKAWOSTKA: Męski blog Refleksje mężczyzny prowadzi psycholog online.

Jest to prawdopodobne, ale w późniejszym terminie, który aktualnie nie jest jeszcze znany.

Często w trakcie terapii analizujemy nasilenie różnych cech danej osoby. Ludzie szczodrzy emocjonalnie, nader uprzejmi, empatyczni, skorzy do niesienia pomocy i skłonni do poświęceń bywają szczególnie podatni na zranienie. Przez swoje „anielskie usposobienie” w związkach bywają tak wykorzystywani, że nieomal dostają bzika. Dużo mówi się o tym, że należy uważać na swoje wady, ale prawda jest taka, że zalety też warto trzymać na wodzy. Bycie dobrym człowiekiem bez umiaru może skończyć się niezmiernie niedobrze. Zobacz ten wpis na Facebook. CIEKAWOSTKA: Męski blog Refleksje mężczyzny prowadzi psycholog online.

Niektórzy czczą miłość jak pogańskiego bożka. Sami biegają za strzałą Amora. Warują przy własnym sercu mając nadzieję, że w końcu zacznie podrygiwać. A gdy tak się dzieje, tracą głowę. Dopiero po chwili zdają sobie sprawę, że widzą własny tułów i gilotynę. Czasem ścięcie następuje podczas rozwodu, częściej jednak niepostrzeżenie dla ogółu. A mówiąc o tym mniej drastycznie, zacytuję swoją świętej pamięci ciotkę, niespełnioną poetkę piszącą do szuflady. "Niebezpiecznie jest pakować całe swoje szczęście do jednej walizki, bo walizki mają tendencje do gubienia się w podróży życia. Kochaj całym sercem, ale serca nie oddawaj". Może ciocia nie zapracowała na literacką nagrodę Nobla, ale i tak uważam, że była równą babką. Polub, skomentuj lub udostępnij ten post na Facebook. CIEKAWOSTKA: Męski blog Refleksje mężczyzny prowadzi psycholog online, psycholog kliniczny, terapeuta.

Szanowny Panie, pyta Pan o coś, co jest podane na stronie, do której Pana odesłałem. W związku z tym nie udzielę Panu odpowiedzi. Co do Pana ogólniejszego zapytania, ujmę to tak, ma Pan uzasadnione powody do zatroskania. Pana funkcjonowanie wydaje się wymagać uwagi specjalisty. W trakcie kontaktu z lekarzem psychiatrą lub psychoterapeutą postawiona zostanie diagnoza. Dopiero na jej podstawie można sugerować rozwiązania. Rzetelna diagnostyka pozwoli odpowiedzieć na pytanie, czy cierpi Pan na osobowość unikającą czy zmaga się Pan z inną dolegliwością o podobnym charakterze. Problemy lękowe niejednokrotnie współwystępują z innymi - takimi jak zaburzenia nastroju. Podsumowując, zalecany jest kontakt z lekarzem psychiatrą oraz psychoterapeutą. W przypadku tego rodzaju trudności, które Pan opisuje, zdecydowanie zalecałbym kontakt na żywo, w gabinecie, a nie np. przez Skype.

Zdarzają się związki w porównaniu do których mocny dramat czy groźny thriller to mały pikuś. Część tych historii wynika z tego, że weszło się w relację z psychopatą czy psychopatką. Wtedy może być naprawdę grubo. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w następujących podcastach: CIEKAWOSTKA: Męski blog refleksje mężczyzny prowadzi psycholog online.

Szanowna Pani, wskazany jest kontakt z psychoterapeutą (np. poznawczo-behawioralnym), ponieważ prawdopodobnie doskwierają Pani dolegliwości lękowe i trzeba by nad tym popracować w trakcie terapii. Kontakt ze specjalistą pozwoli też wykluczyć inne potencjalne przyczyny gorszego nastroju.

Czasami ludzie żyją jakby śnili koszmar. I nawet jeśli nimi ktoś potrząsa, nie otwierają oczu, uparcie wolą w tym trwać. Są tak wciągnięci w fabułę swojego dramatu i oddani odgrywaniu przyjętej roli, że nic i nikt nie jest w stanie ich od tego odwieść. Dopiero naprawdę mocne tąpnięcie, poważny kryzys jest w stanie przynajmniej na chwilę niektórych wybudzić. Jedni wtedy się ratują: zmieniają percepcję i nawykowe postępowanie. Reszta pozostaje lojalna samoudręczeniu i wydłuża historię swojego cierpienia. Fatalny wybór. Podcast o unieszczęśliwianiu się:

Aby uzyskać poradę należy uwzględnić wskazówki zawarte w instrukcji, która jest na stronie z ofertą darmowej pomocy https://ocalsiebie.pl/darmowa-porada-psychologa/