Jakie są sprzyjające warunki nawiązywania więzi, oczekiwania w przyjaźniach i związkach, różne rodzaje miłości oraz teorię dotyczącą inicjowania, utrzymania i kończenia relacji międzyludzkich?

Decydującym czynnikiem w nawiązywaniu przyjaźni i tworzeniu związków jest częstotliwość kontaktów związana z bywaniem w tych samych miejscach. Badania potwierdzają, że istnieje większe prawdopodobieństwo zaprzyjaźnienia się z osobami, z którymi mamy regularny kontakt, bo je spotykamy. Dla przykładu, studenci częściej nawiązują relacje z osobami mieszkającymi w tym samym akademiku, bloku lub w ich bliskim otoczeniu, co daje im możliwość lepszego poznania się i budowania więzi.

Dowody naukowe sugerują, że ludzie zazwyczaj preferują osoby o podobnych cechach, zamiast przeciwieństw. Podobieństwo ułatwia wspólne działania i wzmacnia naszą samoocenę poprzez potwierdzenie naszej tożsamości. Jednak należy pamiętać, że zbyt duże podobieństwo może nie być zawsze korzystne, ponieważ może prowadzić do homofilii, czyli tendencji do tworzenia relacji z osobami podobnymi do nas samych i zamykania się we wręcz hermetycznych grupach, co niekiedy pozbawia szerszych perspektyw, ogranicza punkt widzenia na różne zjawiska społeczne i nie tylko.

Nawiązując relacje z innymi, oczekujemy wzajemności, która opiera się na dawaniu i przyjmowaniu. Nasze relacje są jak dwukierunkowa ulica, gdzie dążymy do wzajemnej sympatii i akceptacji. Istotnym elementem jest odsłanianie się, czyli ujawnianie osobistych informacji, co stanowi cechę zdrowych i bliskich więzi, pod warunkiem zgodności poglądów.

Naukowcy identyfikują różne cechy, które ludzie uznają za atrakcyjne u mężczyzn i kobiet. Fizyczne przyciąganie odgrywa istotną rolę w poszukiwaniu przyjaciół i partnerów, przy czym preferencje estetyczne mogą się różnić, uwzględniając również wpływ czynników kulturowych. Badania wykazują jednak istnienie pewnych uniwersalnych cech atrakcyjności u kobiet, takich jak duże oczy, wysokie kości policzkowe, wąska szczęka i szczupła sylwetka, oraz proporcje talii do bioder. W przypadku mężczyzn, wysoki wzrost, szerokie ramiona i szczupła talia są często uważane za atrakcyjne. Symetria twarzy i ciała jest również postrzegana jako atrakcyjna zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Ponadto, cechy społeczne, takie jak ciepło, czułość, umiejętności społeczne u kobiet oraz osiągnięcia, cechy przywódcze i umiejętności zawodowe u mężczyzn, są także uważane za atrakcyjne w potencjalnych partnerach.

Teorie opisujące atrakcyjne cechy dla osób heteroseksualnych opierają się na ewolucji i doborze naturalnym, sugerując różne preferencje u kobiet i mężczyzn. Jednak wybór partnera nie polega na poszukiwaniu najbardziej atrakcyjnej osoby możliwej do znalezienia. Istnieje hipoteza dopasowania, według której ludzie często wybierają partnerów o podobnym stopniu atrakcyjności i społecznym pożądaniu, aby zwiększyć szanse na akceptację i przetrwanie relacji. Nie każdy chce ryzykować związek z dużo atrakcyjniejszą osobą, gdyż obawia się, że taka jednostka może odejść do kogoś równie atrakcyjnego. Waga przywiązana do atrakcyjności potencjalnego partnera zależy od prawdopodobieństwa odrzucenia, dlatego osoby, które uważają się za mniej atrakcyjne, mogą preferować partnerów, którzy są mniej atrakcyjni pod względem wyglądu lub zachowania. Ludzie wolą sobie też oszczędzić przykrości i skłonni są przyjaźnić się z osobami podobnymi sobie, bo znajomość z kimś o wiele atrakcyjniejszym wiązałaby się z obserwowaniem jego powodzenia u płci przeciwnej, co mogłoby boleć, jeśli ktoś nie cieszyłby się porównywalnym. 

Miłość może przybierać różne formy w zależności od relacji, jakie tworzymy z innymi ludźmi, takimi jak rodzina, przyjaciele i partnerzy romantyczni. Model miłości zaproponowany przez Roberta Sternberga opiera się na trzech składowych: intymności, pożądania i zaangażowania, które łączą się w różnych proporcjach, dając siedem różnych rodzajów miłości. Intymność opiera się na dzieleniu się z drugą osobą emocjami i nieujawnianymi ogółowi myślami, pożądanie związane jest z przyciąganiem fizycznym, a zaangażowanie to trwałe przywiązanie do drugiej osoby, manifestowane w zobowiązaniu na dobre i na złe, jakie małżonkowie składają sobie w trakcie ślubu.

Robert Sternberg w swoim modelu miłości wskazuje na różne rodzaje miłości, zależne od proporcji intymności, pożądania i zaangażowania w relacji. Miłość doskonała to harmonijne połączenie wszystkich trzech składowych, ale w różnych fazach związku różne aspekty miłości mogą przeważać. Przykłady innych rodzajów miłości to: miłość przyjacielska, w której istnieje intymność i zaangażowanie, ale brak pożądania; zauroczenie, które charakteryzuje się silnym pożądaniem, ale brakiem intymności i zaangażowania; sympatia, gdzie istnieje intymność, ale brak pożądania i zaangażowania; miłość romantyczna, która obejmuje intymność i pożądanie, ale brak zaangażowania; oraz miłość fatalna, gdzie występuje pożądanie i zaangażowanie, ale brak intymności. Przykłady relacji wpisujących się w te różne rodzaje miłości mogą obejmować przyjaźnie, krótkotrwałe romanse, długotrwałe związki partnerskie lub relacje rodzinne.

Bycie w romantycznej relacji niesie ze sobą wiele korzyści, takich jak towarzystwo drugiej osoby, intymność, namiętność oraz poczucie bezpieczeństwa i swobody w relacji z bliskim partnerem. Jednakże istnieją również pewne koszty związane z byciem w związku, takie jak strach przed rutyną i nudą bądź frustracja z niepełnego zaspokojenia niektórych pragnień i potrzeb. Niemniej jednak, większość ludzi decyduje się na relacje ze względu na przewagę korzyści, ponieważ korzyści emocjonalne i satysfakcja związane z byciem z ukochaną osobą przeważają nad ewentualnymi kosztami.

SKOCZ DO: 
Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>