Mama

[Paulyna666]

Witam, postanowiłam poszukać tutaj pomocy. Jestem osobą z diagnozowaną depresją, nerwicą natręctw, nerwicą lękową i zaburzeniami odżywiania. W skrócie mam 21 lat i po 3/4 rozmów z moją mamą ja kończę na płaczu i odciąganiu myśli o sh. Od kiedy pamietam ci się dzieje na tym świecie tak jest. Jestem po terapii z mamą oraz w trakcie swojej terapii. Każdy z mojego otoczenia nazywa moją mamą toksyczną osobą. Mój tata czyli jej mąż też ledwo wytrzymuje i chce rozwodu. Każdy mi mówi aby zerwać z nią kontakt, i pewnie mają racje. Problem w tym, że to nie jest łatwe. Z jeden strony chce to zrobić bo mam dość tego wszystkiego z drugiej strony jakiś mały % mnie mówi mi, że to przecież jest moja mama i podobno jedna z ważniejszych osób w życiu każdego człowieka. Proszę o pomoc.

[fela]

Zerwij z nią kontakt. Nie kieruj się tym,co ludzie powiedzą,bo oni nie są w Twojej skórze. Jeśli masz dobre kontakty z ojcem,to je podtrzymuj. Uwierz mi ja mam podobną osobę ( też mamę) w domu. Ratuj się. Jesteś młoda,odetchniesz,jak się od niej uwolnisz. Mnie mama dodatkowo obgaduje na wsi, wymyśla, ale mam to gdzieś. Kto mnie zna to wie jaka jestem,a reszta się nie liczy. Szukam mieszkania,aby się od niej uwolnić. Pozdrawiam.

[orgelman]

Zgadzam się w 100% z Felą. Poza tym, depresja, nerwice i zaburzenie odżywiania znikąd się u Ciebie nie wzięły - to zasługa Twojej toksycznej matki - uwolnij to czym prędzej na terapii, wyprowadź się i idź do przodu. Dasz radę! Powodzenia

[mih]

Nie zrywaj a poprostu zawieś na chwile i zobacz czy to cos pomoglo. To idealny wiek na pierwsze powazne wyjazdy (kilkumiesięczne wakacyjne czy za pracą) masz multum mozliwosci musisz tylko chciec. Dorośnij.

[Paulyna666]

Mieszkam +100 km od mamy, męczenie mnie telefonami i smsami, nagabywanie do innych członków rodziny, że np. Nie odbieram od niej telefonu itd.? To ja mam dorosnąć. Od 18 wieku życia utrzymuje się sama, z dała od domu, mam pracę i normalnego tatę który mnie wspiera. 

[Małgorzata_Margo]

Moim zdaniem spróbuj inaczej (chyba ze to już przerabialas). Bedac w domu rodzinnym zacznij rozmowę o swoim czasie, o obowiązkach, które masz na codzień. Nie zawsze mozesz odebrać i prowadzic dłuższa rozmowę. A jeśli otrzymujesz smsy odpisz słowami lub emotkami kocham Cię Mamo, odezwę się później … Wytłumacz, ze gdy np jedziesz nie mozesz używać telefonu, gdy stoisz w kolejce lub robisz zakupy, przebywasz w miejscu pracy nie czujesz się komfortowo bo inni słuchają, a Wy macie swoje sprawy. Twoja mama na pewno chce byc blisko i o wszystkim wiedzieć. Taka jej natura. Okres menopauzy lub jej początek tez wiele wniósł i jej zachowanie odbiega od tego, które wykazywała w młodości.  My rodzice chcemy byc aż nadto nadgorliwi, mieć kontrole, ale nadgorliwość prowadzi do faszyzmu a to już brzmi gorzej. Twoja mama jeśli ma tylko Ciebie w dodatku jako córkę za wszelka cenę chce się zbliżyć i poprawić relacje. Tym bardziej jeśli jest zwolleniczką seriali „dlaczego ja”, „sekrety rodzinne”, „ukryta prawda” czy jeszcze inne które w tv można obejrzeć do tego gazety albo literatura obyczajowa i masz powody co Jej w głowie się tworzy. Uważasz, ze nie układa własnych scenariuszy? Tylko ze nie zawsze się ułożą bo wg mamy aktorzy zle odegrali swoje role i zniw trzeba od początku. Jeśli jest chłonna na dialogi z koleżankami sąsiadkami obserwuje wpisy na mediach społecznościowych to znów kreuje model idealnej rodziny. Nie zawsze to idzie w parze z jej charakterem. A jeśli czuje opór to działa na nią to jak bodziec, zatem atakuje serwując innym domownikom czy członkom dyskomfort. Moim zdaniem spokojna rozmowa, spędzanie czasu z rodzicem, zabraniem go gdzieś z dala od codzienności od czterech ścian wprowadzi zmiany. Niekoniecznie szybkie i zauważalne, bo to wymaga czasu. Nie rób wielkiej rewolucji i nic na sile. Stopniowo zacznij od krótkich dialogów, naucz mame inaczej komunikować się przez telefon, wybierz się na wspólne zakupy, może uda się cos wspólnie przygotować dla taty (ulubione ciasto czy potrawa..). Mały gest od siebie w rodzaju drobiazgu by pamietała ze to od kochanego dziecka tez wniesie inność. To ważne bo w taki sposób my pokazujemy swoim dzieciom jak powinni postępować, gdy dorosną. Nasi rodzice nie żyją wiecznie podobnie jak my sami. Pomysl jak będzie wyglądało Twoje życie gdy ich zabraknie?