zdrada sprzed lat

[robkon]

Nikt już tu nie zagląda... Może to dobrze, że przestało Was to gnębić. Miałem napisać co się dalej dzieje. Krótko. Nie da się zapomnieć. Są dni lepsze i gorsze, ale nie okłamujmy się, to już zostanie. Kilka dni spokoju, potem następuje natłok myśli. Na początku wybuchałem. Teraz staram się to tłumić w sobie, ale to ma swoje konsekwencje. Mówimy, że panujemy nad sobą, ale emocje muszą gdzieś znaleźć ujście. Wychodzę wtedy z domu. Wszystko jedno gdzie. Ja idę do garażu i robię byle co byle się czymś zająć. Jak długo wytrzymam? Nie wiem.

[Małgorzata_Margo]

Cześć Robkon, to nie tak ze nikt nie zagląda i nikogo nie gnębi. Nie chce pisać tez, ze będzie dobrze i to minie i wyjść na taką co klepie po ramieniu. To nie w tym rzecz. Mamy iść do przodu, ale co to da gdy sie tak bardzo o tym myśli…. Dobrze, ze masz garaż, ja nam ogródek i las, ale jak długo te miejsca zniosą moje narzekania tez tego nie wiem. 

[robkon]

Cześć.

Pozostawmy więc te wpisy bez komentarza. 

Jedynie to starajmy się o tym nie myśleć. O ile, na ile się da... Nie zmienimy już przeszłości. Możemy i musimy żyć do przodu. To, jak będziemy żyć i co nas może jeszcze spotkać, zależy tylko os nas... Życie jest krótkie.

[robkon]

Minęło pół roku. Dalej wciąż to w głowie siedzi. Awantury też są. Ona cieszy się każdym dniem bez kłótni. Widzę to. Cieszy się każdym dniem i nic nie chce. Żal mi jej. Nie zmienia to faktu, że wtedy to ona wybrała, nawet z głupoty. Teraz ja mogę wybrać. Sytuacja komfortowa? Nie.  Nikt nie wygra. Tu są tylko przegrani....

[mih]

Nie ważne ile razy życie rzuci Ci na dechy, ważne jest czy zdołasz z nich przed odliczeniem wstać. Dopiero wtedy przegrywasz. Jesli w waszej wspólnej historii początek był prawdziwy to uważam że jest o  co powalczyć.

[robkon]

Witaj Mih.

Masz rację. Czasami leże na dechach. Potem się dźwigam, staram się walczyć, utrzymać na nogach i ....  znowu dostaje strzał. Znowu leżę, I znowu wstaje. Wiem, że nie chcę już upadać. Chcę utrzymać się na nogach, wytrwać do gongu, albo do zakończenia.  Boję się. Nikt nie chce przegrać. Chociaż jestem już prawie prawie znokautowany. Nie znam wyniku. Walka dalej trwa. Jestem dobrej myśli, ale gardę trzymam cały czas. Chciałbym już zdjąć rękawice i zejść z ringu... Jestem zmęczony...

[robkon]

Cześć Wam. 

Nie da się zapomnieć (na razie). Percepcja. 

 

[Małgorzata_Margo]

Mnie zastanawia tylko jedno i zadam Tobie to pytanie. Co właściwie czujesz do żony? Jakie są Twoje uczucia do niej, gdy jest obok/ blisko, lub gdy na nią patrzysz, myślisz o niej? To ważne robkon. Jeśli darzysz ją tym samym uczuciem co kiedyś to oboje wygraliście. Tamto trzeba odkreślić grubą krechą. Trzeba. Jeśli jest inaczej to jestescie bądź będziecie tylko z obowiązku. A to ogromna różnica.  

[robkon]

Dawno tu nie zaglądałem. Nie chcę tu smucić i zrzędzić. Próbuję to wszystko poukładać. Oddzielić to grubą kreską jak mi radziliście. Czasem  mi się udaje, ale niekiedy wpadam we wściekłość. Są to tak mocne emocje, że jakbym natknął się na "mojego przyjaciela" to mógłbym po tym nie mieć dostępu do komputera z powodu miejsca w którym bym się znalazł Staram się jednak przewartościowywać całą tą sytuację. Jest nijaka. Pewnie kiedyś mi przejdzie ale nie łudzę się, że o tym zapomnę.

Święta. Życzę Wam wszystkim, abyście spędzili je spokojnie, rodzinnie. Życzę, abyście mieli trochę frajdy z tych Świąt. Życzę Wam, aby spełniły się Wasze marzenia, te malutkie i te duże. Bądźcie kochani - bo na to zasługujecie...

Dobrych Świąt...

 

 

[mih]

Cześć, widze ze jednak z nikim szczerze o swojej sprawie nie rozmawiałeś, jesli tak to nie dobrze. Bardzo trudno samemu rozpoznać własne błędy, a bez właściwej diagnozy leczenia nie zaordynujesz. Nerwy miną ale Ty musisz z miejsca ruszyć bo w nim skonczysz, to najgorsze więzienie bo we własnej głowie. Zrób sobie prezent i znajdz terrapeute . Z okazji świąt życze Ci znalezienia  celu i właściwej decyzji.

[robkon]

Cześć, bardzo dziękuję za te słowa. Tak, nie rozmawiałem o tym z nikim. Nerwy powoli mijają. Przestałem już być agresywny. Pozostał żal. To jest przygnębiające i chyba tutaj leży problem. Wydaje mi się, że właśnie ten żal jest ostatnim elementem do wyeliminowania.  Te wyobrażenie, wiara, zaufanie zostały rozbite, to pozbierać się po tym jest trudno. Niestety doświadczyliśmy tego. Zastanawiałem się czy może w moim życiu mogłem przyczynić się do tej całej sytuacji. Obojętnie czy tak, czy nie, to i tak to co się stało było nijakie. Dziękuję Tobie bardzo, bo ruszyłem z miejsca. Idę dalej. Przewartościowałem wiele rzeczy. 

Z okazji Nowego Roku, życzę Tobie i wszystkim zdrowia, spokoju. Aby ten rok, był lepszy. Lepszy od mijającego.

 

[Dimka]

Witajcie,

Zaglądam tu od kilku miesięcy, wracam do Waszych historii, sprawdzam, czy dopisujecie ich dalszy ciąg...Też doświadczyłam w swoim życiu zdrady... stare dzieje, bo sprzed 20lat, a ciągle boli. Momentami emocje są tak ogromne, że nie potrafię sobie z nimi poradzić. Przerabiałam już różne stany emocjonalne i niby jest lepiej, a i tak czuję, że utknęłam gdzieś w miejscu.

Stosunku nie było, był petting i to z kimś zupełnie obcym, przypadkowym... nie pojmuję, jak on w ogóle mógł... choć nasza relacja w tamtym czasie była skomplikowana, nie sądziłam, że byłby zdolnych do takiego czynu. Straszny zawód 😔

Aga, jeśli jeszcze kiedyś tu zajrzysz napisz proszę, jak Ty, jako kobieta, radzisz sobie obecnie w kontaktach fizycznych z mężem? Czy zdarza Ci się mieć wstręt przed tego samego rodzaju dotykiem, na który Twój mąż pozwolił sobie z koleżanką ze studiów? Czy udaje Ci się o tym nie myśleć? Ja mam niestety z tym problem...

Pozdrawiam Was wszystkich bardzo serdecznie i trzymam kciuki za dobre zakończenia❤️

[Aga3]

Dnia 18.03.2024 o 19:22, Dimka napisał:

Witajcie,

Zaglądam tu od kilku miesięcy, wracam do Waszych historii, sprawdzam, czy dopisujecie ich dalszy ciąg...Też doświadczyłam w swoim życiu zdrady... stare dzieje, bo sprzed 20lat, a ciągle boli. Momentami emocje są tak ogromne, że nie potrafię sobie z nimi poradzić. Przerabiałam już różne stany emocjonalne i niby jest lepiej, a i tak czuję, że utknęłam gdzieś w miejscu.

Stosunku nie było, był petting i to z kimś zupełnie obcym, przypadkowym... nie pojmuję, jak on w ogóle mógł... choć nasza relacja w tamtym czasie była skomplikowana, nie sądziłam, że byłby zdolnych do takiego czynu. Straszny zawód 😔

Aga, jeśli jeszcze kiedyś tu zajrzysz napisz proszę, jak Ty, jako kobieta, radzisz sobie obecnie w kontaktach fizycznych z mężem? Czy zdarza Ci się mieć wstręt przed tego samego rodzaju dotykiem, na który Twój mąż pozwolił sobie z koleżanką ze studiów? Czy udaje Ci się o tym nie myśleć? Ja mam niestety z tym problem...

Pozdrawiam Was wszystkich bardzo serdecznie i trzymam kciuki za dobre zakończenia❤️

 

[Aga3]

Niestety, choćbyśmy nie wiem jak zaklinali rzeczywistość, ona się nie zmieni. To siedzi w głowie i siedzieć będzie. Każdy taki dotyk od razu uruchamia mi wyobrażenie, że oni .... Ale co ja teraz mogę? Kocham męża i zatracam się w danej chwili. 

Sama sobie się dziwię, że to wszystko pospinałam w jedną całość, jakby się nic nie stało - oczywiście na zewnątrz. Ale nie takiego życia emocjonalnego oczekiwałam. 

I niestety zatraciłam wiarę w drugiego człowieka. Ja - optymistka. Ciężko. 

Oj, chyba dziś mam trudny dzień.

[Dimka]

19 godzin temu, Aga3 napisał:

Niestety, choćbyśmy nie wiem jak zaklinali rzeczywistość, ona się nie zmieni. To siedzi w głowie i siedzieć będzie. Każdy taki dotyk od razu uruchamia mi wyobrażenie, że oni .... Ale co ja teraz mogę? Kocham męża i zatracam się w danej chwili. 

Sama sobie się dziwię, że to wszystko pospinałam w jedną całość, jakby się nic nie stało - oczywiście na zewnątrz. Ale nie takiego życia emocjonalnego oczekiwałam. 

I niestety zatraciłam wiarę w drugiego człowieka. Ja - optymistka. Ciężko. 

Oj, chyba dziś mam trudny dzień.

 

[Dimka]

Doskonale to rozumiem... i ta bezsilność, że nic już się nie da zmienić, a wcale nie chce się przyjąć tego, co nas spotkało. Przynajmniej ja tak mam, dużą trudność z akceptacją i pogodzeniem się z wydarzeniem z przeszłości. Boję się, że nigdy tego nie zaakceptuję. Ciężko tak żyć.

[robkon]

Witajcie.

Minął rok jak się dowiedziałem o zdradzie mojej żony z moim "przyjacielem" Nie wierzyłem. Świat mi się zawalił. Przestałem jeść, spać. Wypalałem 2, 3 paczki papierosów. Zacząłem chudnąć w oczach. Znikałem. Jak zacząłem tracić wzrok, wtedy się opamiętałem. Nie mogę o sobie powiedzieć, że byłem i jestem nikim. Zawsze cechowało mnie, że postępowałem zgodnie z zasadami, honorowo. Całe życie sporty ekstremalne, kierownicze stanowiska. A tu taki numer. Lata temu, kiedy musiałem wyjechać. Zastanawiałem się dlaczego. Z takim "nikim". Bo chciałam zobaczyć jak jest z kimś innym. No żesz k....Zresztą wszystko opisałem wcześniej. Czy zapomnę, pewnie nie. Ona była moją jedyną miłością.  Nadal jest. 

Teraz chciałbym napisać coś, co może Wam pomoże. Liczę na to. Człowiek jest tylko człowiekiem. Popełnia błędy. Zresztą kto ich nie popełnia. Ale musimy zadać sobie sprawę, czy jesteśmy w stanie wybaczyć. Każdy zasługuje na drugą szansę. Każdy. Bez względu na to co zrobił. Każdy jest ciekawy czegoś innego. Proszę zastanówcie się i tak szczerze odpowiedzcie. Czy nigdy nie znaleźliście się w sytuacji, że ktoś się wam spodobał, czy nie mieliście myśli nieczystych? Nie wierzę. Jesteśmy tylko ludźmi. Jeżeli tego nie zrobiliśmy to dla czego? Bo nie było stosownej sytuacji? Bo sprzyjających warunków, czy w końcu jakiś hamulec. Tak, jeżeli macie czyste sumienia, to znaczy, że coś zadziałało. Nasze drugie połówki pękły. Postąpili nie tak jak od niech oczekiwaliśmy. Pogubili się gdzieś. Jeżeli tego żałują, oczekują  wybaczenia może trzeba to przewartościować. 

Pamiętajcie jedno. Oni nie chcą o tym pamiętać, nie chcą do tego wracać, nie chcą o tym rozmawiać. Irytują się jak staramy się nawet skojarzyć sytuację. Jeżeli im na nas zależy, a pewnie tak, to na pewno się starają bardziej. Bo to ono są na przegranej pozycji. Zresztą tu nie ma wygranych. Tu wszyscy przegrali...

Pozostaje nam zadać sobie już ostatnie pytanie. Czy chcemy z nimi być? A na to się składa co do nich czujemy. Jeżeli tak, proszę, nie analizujcie już, nie dociekajcie jak było. Wywalcie to z głowy. Przynajmniej postarajcie się. Wiem co mówię. Zacznijcie żyć!!!! Bo to do niczego nie doprowadzi. Myślenie o tym, powoli nas wykończy i zawsze będzie na pierwszym planie. Przerwijcie to. Może warto wybaczyć. Czy zapomnimy? Chyba nie. "Chyba", bo nie wiem. 

Trzymajcie się. Rozumie Was wszystkich i każdego z osobna. Jestem taki sam ja Wy. Jestem tylko człowiekiem. 

[mih]

Robkon przekroczyłeś bólowy Rubikon, miło to widzieć. Wesołego zająca

[robkon]

Witam Was!

Mih, dzięki za życzenia i Tobie i wszystkim zdrowych i spokojnych. Mam nadzieję, że to co napisałem, może trochę Wam pomogło. Nie karmić tych myśli !!!. To jest klucz do przyszłości. Jeżeli nachodzić Was będą takie bolące myśli i włączycie w to wyobrażenia o tej sytuacji, jak najszybciej zajmijcie się czymś innych, nie dopuszczajcie sytuacji, kiedy zaczniecie się dołować. Pomyślcie o tej naszej drugiej połówce, że "jest tylko człowiekiem", który kiedyś zbłądził. Dajcie szanse sobie i jej/jemu... odpuśćcie. Pomyślcie o przyszłości i co jeszcze dobrego możecie z niej wyciągnąć! Życie naprawdę nam ucieka. Zresztą pewnie sami zauważyliście jak szybko biegnie czas. 

Trzymajcie się! Jeszcze raz dobrych Świąt. A teraz kobiety do kuchni, a mężczyźni do sprzątania! Spędźmy te Święta i resztę życia jak chcemy... bez przeszłości. Jej i tak nie zmienimy, a przyszłość jest przed nami. Głowa do góry! nie na dół!

[robkon]

Witam Was. 

Zaglądacie czasem? Co u Was?  Ja niby już lepiej. Nie będę się oszukiwał, ani Was. Przychodzą te myśli. Najgorsze jest to, że nie mogę już tego zmienić. Oszukany i zdradzony będę już do końca mojego życia. Zawsze jednak będę miał świadomość, że to ja byłem tym lepszym. Nie zrobiłem, nie chciałem. Po prostu byłem  w porządku. Pewnie czujecie to samo...

Czy chcemy być dalej razem. W każdej chwili możemy przerwać związek, jeżeli sobie nie radzimy. Pozostaje nam tylko przeanalizowanie życia. Podjęcie decyzji, albo zdecydowanie się i pogodzenie. Ale wtedy nie ma co się dręczyć. To nasz wybór.

[kiniak1995]

Myślę, że przy decyzji o pozostaniu, człowiek zawsze się będzie cyklicznie zadręczał. Dlatego, że poczucie własnej wartości zostało nadszarpnięte. I jak przestanie się w życiu układać, choćby przez moment, w innych sferach życia, to wtedy to zwątpienie będzie zapewne nam towarzyszyć. Myślę, że na świecie jest tyle pokus, ze nie ma krystalicznie czystych osób. Zawsze w związku jest pewien rodzaj asymetrii - czasem naprzemiennie, czasem nie, ale myślę, że wygląda to z reguły tak, że jedna osoba na danym etapie związku jest bardziej zaangażowana niż druga. I niby wszyscy szukamy tego samego, ale okazuje się, że gdy to mamy, to zwykle tego nie doceniamy. 

[Dimka]

Witaj Robkon,

To co piszesz nie jest mi obce. Huśtawka emocjonalna. Raz lepiej, raz gorzej. Niby żyje się normalnie, ale nie przestaję się zadręczać, nie cieszę się też w pełni daną chwilą. Wolałabym, żeby to, co miało miejsce w przeszłości w ogóle się nie wydarzyło. Wtedy dopiero poczułabym ulgę. Ale niestety, nie jest to możliwe i ta bezsilność jest najtrudniejsza. Zostaje tylko akceptacja. Ale jak zaakceptować coś, czego nie chce się przyjąć? Przyznam, że różne myśli chodzą mi czasem po głowie, włącznie z odwetem, a później myślę, że to bez sensu, bo nie chciałabym tak. Ale myśli, jak piszę, przychodzą różne.

Życzę Wam i sobie dużo sił!