psycholog Rafał Marcin Olszak

Szanowna Pani,

nad nadmierną zazdrością, radzeniem sobie z tą emocją może Pani popracować w trakcie psychoterapii. Zbytnia zaborczość i przesadne kontrolowanie partnera może każdemu na tyle uprzykrzyć życie, że zacznie się dystansować, mając tego dość. Być może te skłonności wynikają u Pani z problemu z samoocenę - psychoterapeuta ustali to podczas konsultacji diagnostycznej. Jeśli okazałoby się, że problem tkwi m.in. w niskim poczuciu własnej wartości, specjalista zaleci rozwiązania. Proszę z tym nie zwlekać, bo takie tendencje raczej samemu nie ustępują - trzeba nad nimi świadomie pracować, by nie męczyć siebie i nie sabotować związku. Oczywiście psycholog, psychoterapeuta postara się też wybadać, na ile Pani obawy mogą być uzasadnione, bo nie muszą być przecież całkowicie bezzasadne. 

Szanowna Pani,

zasadniczy kłopot polega na tym, jak ten mężczyzna się do Pani odnosi, jak Panią traktuje. Nadmierna kontrola, wyzwiska czy zarzucanie czynów, których Pani nie robiła to różne formy przemocy, których nie należy akceptować. Należy asertywnie reagować wyrażając swój sprzeciw. Jeśli to nie zdaje egzaminu pozostaje tylko zachować bezpieczny dystans od człowieka, który takie działania podejmuje. Co do reszty trudno jest mi cokolwiek napisać, nie wiem bowiem o jakie sytuacje chodziło, jakie zdjęcia, jaki strój, jednak niezależnie od wszystkiego ma Pani prawo sama decydować o tym, jak się ubiera. Partner może ewentualnie jeśli tak zgodnie ustalicie wyrażać swoją opinie, ale w sposób uprzejmy, a nie obelżywy. Proszę na siebie uważać. 

Szanowna Pani,

o swoich rozterkach może Pani porozmawiać z psychoterapeutą oraz z doradcą zawodowym. Obaj ci specjaliści postarają się posiłkując się kwestionariuszami ustalić, jakie ma Pani mocne strony, w czym może się sprawdzić i podsuną sposoby do poznania siebie. Co do ogólnie pesymistycznego tonu, być może wskazana okaże się też praca nad poczuciem własnej wartości - to już oceni psychoterapeuta podczas konsultacji diagnostycznej. We własnym zakresie oczywiście również może Pani zgłębiać zagadnienia związane z poszukiwaniem swoich mocnych stron, samowiedzą poprzez lekturę różnych książek m.in. z obszaru rozwoju osobistego i motywacji. 

Proszę nie być dla siebie aż tak surową. Warto by zwrócić się do siebie z większym współczuciem i serdecznością. Jest Pani bardzo młodą kobietą i ma prawo przeżywać takie dylematy czy rozterki, to ludzkie i nierzadkie na tym etapie życia. Cieszy fakt, że szuka Pani wsparcia, co dobrze rokuje, bo zwiększa szanse, że szybciej upora się Pani z tym swego rodzaju kryzysem, po którym zdoła zapewne Pani odnaleźć siebie i odciąć pępowinę od rodziców.

Szanowna Pani,

nad problemami, które trapią relację, można pracować w terapii dla par. Nie wiem jednak, czy to mogłoby pomóc w Państwa wypadku, skoro jest Pani traktowana w ten sposób. 

Może Pani rozważyć kontakt z odpowiednimi telefonami zaufania i wsparcia, gdzie specjaliści zagłębią się w Pani sytuację i zasugerują rozwiązania. Znikające pieniądze, kłamstwa, odwracanie kota ogonem to różne formy przemocy w relacji, o których więcej dowie się Pani od tych fachowców. Niektóre numery podane są tutaj https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/

Co do tego mącenia w głowie, to brzmi jak gaslighting, o którym mówiłem w podcaście tutaj (proszę zacząć słuchać od 17 minuty). 

Szanowna Pani,

warto powiedzieć córce, że jest się po jej stronie i że kontakt z psychoterapeutą bądź rozmowa z lekarzem na temat tego w jakiej jest apatii może pomóc. Może Pani też rozważyć zorganizowanie wizyty domowej jeśli córka by się na to zgodziła.

W celu uzyskania dalszych informacji warto skontaktować się ze specjalistami pracującymi w odpowiednich telefonach zaufania i wsparcia; niektóre numery podane są tutaj https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/ (swoją drogą może Pani też któryś z tych numerów podsunąć córce na wypadek gdyby jednak miała ochotę wstępnie przynajmniej zamienić parę słów z psychologiem).

Szanowna Pani,
sytuacja jest rzeczywiście dość szczególna. Przede wszystkim budzi podejrzenia fakt, że partner nie chce poznać Pani rodziny. Trudno się dziwić, że są sceptyczni, skoro nawet nie usiłuje tego odmienić. Nie jestem pewien, czy ten wyjazd jest dla Pani w tej sytuacji bezpieczny. Rozumiem stanowisko tego mężczyzny, ale faktem jest, iż to on jest znacznie dojrzalszy wiekiem, a Pani jest osobą bardzo młodą. To raczej on musi wykazać się wyrozumiałością i zapewnić Pani oraz Pani najbliższym poczucie bezpieczeństwa, zwłaszcza, iż jest mężczyzną a Pani ma wyjechać w tak młodym wieku poza granice swojego kraju. Tym (bezpieczeństwem) moim zdaniem należy zająć się w pierwszej kolejności, ale ostatecznie zrobi Pani to, co uważa za słuszne. Może Pani też rozważyć wyjazd ze znajomymi na wycieczkę tam i przy okazji spędzi Pani trochę czasu z partnerem. Wtedy może rodzice Panią z większym spokojem puszczą, wiedząc, że ktoś nad Panią będzie czuwał.

W tej sytuacji zdecydowanie warto dać sobie prawo do skorzystania ze wsparcia odpowiednich specjalistów. Proszę skontaktować się z telefonami zaufania. Na przykład którymś z tych.

"STOP" 22 621 35 37
Centrum Praw Kobiet dla kobiet dotkniętych przemocą i dyskryminacją.
Dyżurny psycholog: wtorek, środa, piątek w godz. 10-15.
Dyżurny prawnik: poniedziałek w godz. 10-13, czwartek w godz. 11-14.
 
ePoradnia Psychologiczna 116 123
Oferta Poradni kierowana jest do osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym, potrzebujących wsparcia i porady psychologicznej.
 
Warszawska „Niebieska Linia” - przeciwko przemocy 22 668 70 00
pomoc psychospołeczna i prawna w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
prowadzenie działań diagnostycznych i interwencyjnych, świadczenie pomocy specjalistycznej oraz wspieranie profesjonalistów.  

Szanowna Pani,

tego typu odczucia prawdopodobnie wynikają z niskiego poczucia własnej wartości. Więcej informacji na ten temat znajdzie Pani w podcastach na kanale OcalSiebie oraz w artykułach o poczuciu własnej wartości na naszej stronie. Aby zweryfikować tę hipotezę i ustalić, co robić, warto skonsultować się z psychoterapeutą. 

Dziękuję za inspirację - zastanowię się nad tym. Póki co mogę odesłać od powiązanego z tym problemem materiału o niskim poczuciu własnej wartości. 

Szanowna Pani, w tej sprawie warto skonsultować się z seksuologiem, najlepiej udać się do takiego specjalisty razem z partnerem. Co do zdrady, skoro partner praktykuje takie zachowania w interakcji z innymi osobami, co ma charakter erotyczny, można to odebrać jako nielojalność.

Szanowna Pani,

warto skontaktować się z telefonem zaufania, w którym specjaliści zapoznają się z sytuacją i udzielą wskazówek.

Telefon zaufania dla osób z uzależnieniami behawioralnymi 801 889 880
Konsultacje telefoniczne prowadzą specjaliści Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Telefon czynny jest codziennie, także w weekendy, w godzinach od 17 do 22.

Zdecydowałem się na odpowiedź w formie podcastu 

Szanowna Pani,

w razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj i działają 24 godziny na dobę. Tam zespół specjalistów udzieli adekwatnego wsparcia i poinstruuje co należy robić. Zapewne zasugerują kontakt z lekarzem psychiatrą i z psychoterapeutą.

@art-ysta Z przejęciem zapoznałem się z Pana historią. Kłamstwa, nagie zdjęcia, zdrady, pijaństwo, życie na Pana koszt pomimo rosnących długów, kolejne kłamstwa... A Pan pyta, co ma w tej sytuacji zrobić. Pytanie raczej brzmi, co jeszcze musi się wydarzyć, by uznał Pan, że żyje w toksycznym związku?

Jeśli chodzi o zalecenia, przede wszystkim należy zbierać materiał dowodowy i skonsultować się z prawnikiem, by ustalić jakie są możliwości. 

Poza tym warto, by porozmawiał Pan z psychoterapeutą skoro, jak Pan to ujął, jest ciągnięty na dno psychicznie, fizycznie, finansowo. Jeśli dalej będzie Pan ofiarą przemocy ze strony partnerki (czy to finansowej czy psychicznej) Pana poczucie własnej wartości może na tym znacząco ucierpieć, a ze względu na stres będzie Pan bardziej narażony na problemy natury psychologicznej. Poza tym, skoro zaangażował się Pan i trwa w takiej relacji, sam też być może ma coś do przepracowania (nie jest to przesądzone, ale wysoce prawdopodobne, bo osoba pozbawiona własnych problemów raczej nie akceptowałaby takiej relacji lecz ratowała się z niej w porę). 

Nie jestem psychologiem dziecięcym, więc wnikliwiej na ten temat się nie wypowiem, ale wolno mi zauważyć, że czasem należy wybrać mniejsze zło – lepszy dla dziecka jest raczej brak dobrych wzorców aniżeli złe wzorce, dramaty. 

Dnia 27.04.2019 o 11:55, Dżasta napisał:

Mógłby się wypowiedzieć pan @psycholog Rafał Olszak ? 

Troche skomplikowana ta sytuacja, ja bym byla za tym zeby przytulac a kolezanka najwyrazniej nie ma do dzieci podejscia i obawia sie ze zaczna okazywac jej swoja niechec a to mogloby sie wiazac z utrata pracy... Poczekajmy aż się pan Rafał wypowie 🙂

Na ten temat nie wypowiem się, ponieważ nie jestem psychologiem dziecięcym. W tej sprawie najlepiej byłoby porozmawiać właśnie z takim specjalistą.

Szanowny Panie,

nie da się rozwiązać tego typu problemów przez forum. Zdecydowanie zalecam niezwłoczną konsultację z seksuologiem. 

Szanowna Pani,

zalecam kontakt z niebieską linią - specjaliści przyjrzą się Pani sytuacji i zasugerują rozwiązania. 

Może Pani też rozważyć kontakt z wybranym telefonem zaufania. Niektóre numery podane są tutaj: https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/

@Mój związek się rozpada 

Szanowna Pani,
skoro doświadcza Pani różnych form przemocy warto nade wszystko zadbać o swoje bezpieczeństwo i zdystansować się od osoby, która takie zachowania przejawia wobec Pani. Bardziej szczegółowe wskazówki otrzyma Pani od specjalistów, którzy bliżej poznają Pani sytuację. Mogą to być na przykład osoby pracujące w telefonach zaufania. Od takiego kontaktu bym zaczął. Na przykład tutaj:

"STOP" 22 621 35 37
Centrum Praw Kobiet dla kobiet dotniętych przemocą i dyskryminacją.
Dyżurny psycholog: wtorek, środa, piątek w godz. 10-15.
Dyżurny prawnik: poniedziałek w godz. 10-13, czwartek w godz. 11-14.

Warszawska „Niebieska Linia” - przeciwko przemocy 22 668 70 00
pomoc psychospołeczna i prawna w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
prowadzenie działań diagnostycznych i interwencyjnych, świadczenie pomocy specjalistycznej oraz wspieranie profesjonalistów.  

W razie nasilenia się myśli samobójczych proszę telefonować na 112 by uzyskać niezwłocznie ratunek, pomoc. Doraźnie wsparcia może Pani też poszukiwać kontaktując się z odpowiednimi telefonami zaufania i wsparcia. Niektóre numery są tutaj: https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/ (pracujący tam specjaliści rozważą Pani położenie i nieodpłatnie udzielą wskazówek).

34 minuty temu, kermit125 napisał:

Mógłby Pan podać jakieś techniki mające na celu podtrzymanie swojej decyzji?

Kiedy przemierzam mroźne pustkowie pozostaje tylko uznać, że zmarznę. Z rozstaniem jest tak samo. Po rozstaniu mózg działa tak, że mam poczucie większej bliskości z porzuconym partnerem, doświadczam samotności, czasem tęsknoty, a niekiedy idealizuję relację. Najlepszym sposobem żeby się z tym uporać jest przejście przez to, danie sobie na to czasu. Ponadto pomocna może okazać się tzw. radykalna akceptacja, o której mówiłem w tym podcaście 

@anna1835 

Szanowna Pani,

przeżyła Pani szereg doświadczeń, które w pewnym stopniu mogły przyczynić się do powstania trudności, które Pani zgłasza. Przynajmniej nad częścią z nich w jakimś stopniu można by popracować w trakcie psychoterapii. Zwłaszcza warto skoncentrować się na poczuciu własnej wartości i rozwijaniu asertywnej postawy, komunikacji.

@loveyourself

Ten, kto definitywnie kończy relację, nierzadko, choć nie zawsze, w odbiorze społecznym jest spostrzegany jako osoba, która coś zniszczyła. Bywa to ocena bardzo niesprawiedliwa i bezzasadna. Warto spróbować przejść nad tym do porządku dziennego. W końcu zna się przecież prawdę o rzeczywistych motywach końca znajomości i swoich uzasadnionych przesłankach na temat odejścia. Łatwo jest osądzać, ludziom szybko to często przychodzi bez poznawania szczegółów. Trzeba po prostu przez to przejść. 

@matteeo

Witam serdecznie na forum,
może Pan rozważyć udział w warsztatach komunikacji interpersonalnej. Może Pan też skonsultować się z psychoterapeutą, który może Panu pomóc uporać się z przyczynami trudności w zakresie nawiązywania i podtrzymywania realny relacji. Mógłby na przykład z Panem trenować asertywność, istotę umiejętności konwersacyjnych, a jeśli byłoby to wskazane to także popracować nad Pana poczuciem własnej wartości bądź obawami w kontaktach z ludźmi. Może Pan też rozważyć zapisanie się na jakieś hobbystyczne warsztaty, kursy czy zajęcia, w których coś robi się w grupie, zespołowo, by nawiązać nowe znajomości i ćwiczyć kontakty z ludźmi. 

Szanowna Pani,

nie jest możliwa diagnoza przez forum; dokuczliwe dolegliwości są przesłanką do tego, by skonsultować się ze specjalistą, którzy przeprowadzi z Panią wywiad, postara się rozpoznać w czym tkwi problem. Najpierw dobrze byłoby porozmawiać z lekarzem psychiatrą by wykluczyć ogólnomedyczne przyczyny złego samopoczucia. Lekarz może dać skierowanie na psychoterapię jeśli uzna, że byłaby wskazana (na wizytę z psychoterapeutą może Pani też umówić się prywatnie by uzyskać diagnozę od psychoterapeuty).

@julia20000

Zgodnie z instrukcją darmowej porady aby psycholog mógł udzielić odpowiedzi musi znać wiek osoby konsultującej się.