psycholog Rafał Marcin Olszak

@zorba23 Witam serdecznie na forum. Z żalem informuję, że Pani zapytanie wykracza poza zakres darmowej porady. Wspomina Pani na wstępie o różnych dolegliwościach, które warto leczyć w ramach psychoterapii. Co do funkcjonowania w bliskich związkach – tu także pomocna może okazać się pomoc psychologiczna. Specjalista zapewne starałby się przekazać Pani umiejętności wyznaczania granic, asertywności i troski o swoje prawa. Być może dla wzmocnienia pewności siebie potrzebna okazałaby się też praca nad poczuciem własnej wartości. Wspomniała Pani w tekście o myślach o „skończeniu z tym wszystkim”, które wydają mi się szczególnie alarmujące. Jeżeli doświadcza Pani myśli samobójczych należy o tym porozmawiać przynajmniej z lekarzem rodzinnym, a najlepiej z lekarzem psychiatrą oraz z psychoterapeutą. 

@bujak Witam serdecznie na forum. Opisuje Pan szereg niepokojących objawów, które mogą okazać się objawami depresji lub innych dolegliwości. Ustalić to da się jednak dopiero po odpowiedniej diagnostyce. W tym celu proszę skontaktować się w swojej przychodni z lekarzem psychiatrą (nie jest do niego potrzebne skierowanie). Lekarz przeprowadzi lub zleci badania albo przekieruje do innego specjalisty – być może wystawi też skierowanie na refundowaną psychoterapię. Może Pan również dodatkowo we własnym zakresie skontaktować się prywatnie z psychoterapeutą. 

@Karolciak3 Witam serdecznie na forum. Jeśli przez kilka kolejnych tygodni nie dojdzie Pani do siebie, proszę rozważyć kontakt z psychoterapeutą. Proszę też trzymać się z dala od narkotyków, nie nadużywać kofeiny ani innych pobudzających substancji. 

@Natalaa Witam serdecznie na forum. Opisuje Pani trudności, które jak rozumiem dotyczą wybuchów gniewu. Aby ustalić, jak można Pani pomóc, należałoby poddać refleksji, z czego wynika ten problem – co jest jego przyczyną, skąd te rozdrażnienie i co konkretnie sprawia, że wpada Pani w złość. W pierwszej kolejności sugerowałbym kontakt z lekarzem psychiatrą, który przeprowadzi lub zleci odpowiednie badania albo skieruje do innego specjalisty. Do takiego lekarza nie jest potrzebne skierowanie. Może Pani również dodatkowo rozważyć kontakt z psychoterapeutą, który prawdopodobnie zaproponuje terapię pod kątem tzw. zarządzania gniewem, by nie wybuchała Pani złością, nie atakowała nikogo w otoczeniu i nie niszczyła przedmiotów pod wpływem zdenerwowania. 

@Tasza Witam serdecznie. Cieszę się, że odwiedziła Pani nasze internetowe forum psychologiczne. Niestety nie napisała Pani o rzeczach, które są warunkiem uzyskania darmowej porady przez forum. Proszę raz jeszcze zapoznać się z instrukcją co należy zrobić aby uzyskać bezpłatną poradę psychologa https://ocalsiebie.pl/darmowa-porada-psychologa/ Proszę także napisać, co to znaczy, że żyjecie Państwo we troje - jak mam to rozumieć. Jeśli ma Pani na myśli kogoś krewnego - kto to jest; jeżeli dziecko - ile ma lat. Ważne jest też, od kiedy trwa Pani zdaniem problem. 

@agneszka Szanowna Pani, nie da się tego ustalić na podstawie wiadomości na podstawie wpisu na forum dyskusyjnym. Zalecam kontakt z terapeutą uzależnień oraz z neurologiem bądź lekarzem psychiatrą.

Witam serdecznie na forum. Co Pan ma konkretnie na myśli mówiąc o autoagresji? 

@Kazman Witam serdecznie na forum. Opisuje Pan trudności w kontakcie z teściową. W takiej sytuacji warto, by para trzymała wspólny front. Istotne jest także bycie asertywnym, by jasno wyznaczać granice, formułować prośby i zwiększyć szanse, że przyniesie to pożądany skutek – w relacji z teściową oraz w kontakcie z – nadmiernie jak rozumiem wobec własnej mamy spolegliwą – żoną. Nie zawsze jednak możliwe jest wpłynięcie w zadowalającym stopniu na postępowanie drugiej osoby. Trzeba zatem liczyć się z tym, iż może być konieczne zaakceptowanie poczynań bliskich. Życie z teściami w pobliżu bywa dla par trudnym testem, często powoduje konflikty, które koncentrują się wokół tego, że krewni za bardzo ingerują w życie młodego małżeństwa, wychowanie dziecka. Czasami dobrze jest rozważyć przeprowadzkę.

@janiewiem Witam serdecznie na forum. Opisuje Pani szereg dolegliwości, które uprzykrzają życie i stanowią źródło frustracji oraz cierpienia i utrudniają realizację celów życiowych (a nawet ich formułowanie). Skoro trafiła Pani tutaj, mniemam, iż podejrzewa Pani, że dolegliwości mogą wynikać z problemów natury psychologicznej. Konkretne przyczyny tak złego samopoczucia mogą mieć także podłoże ogólnomedyczne. Potrzebna jest dobra diagnostyka, którą warto rozpocząć od kontaktu z lekarzem psychiatrą – przeprowadzi on bądź skieruje na odpowiednie badania i finalnie zasugeruje farmakoterapię bądź skieruje na psychoterapię (albo zrobi i jedno i drugie). Może Pani również skontaktować się odpłatnie z psychoterapeutą, który również w trakcie konsultacji diagnostycznej postara się wstępnie ustalić, jakie są powody dolegliwości i co można zrobić, aby ten problem rozwiązać. Jeśli chodzi o pewność siebie, poczucie własnej wartości – można nad tym pracować w trakcie psychoterapii indywidualnej. Jeśliby okazało się, że zmaga się Pani z depresję, ją również leczy się psychoterapeutycznie.

@Martyna_Ł Witam serdecznie na forum. Opisuje Pani trudności w zakresie radzenia sobie z emocją zazdrości, która bywa przytłaczająca. O tym, czy zazdrość jest dla związku korzystna czy raczej niedobra swego czasu mówiłem w podcaście:

Istnieją różne sposoby radzenia sobie z zazdrością. Jednym z nich jest użycie dialogu wewnętrznego, przy pomocy którego człowiek stara się racjonalnie spojrzeć na sytuację, w której emocja wystąpiła. Zmieniając sposób myślenia o sytuacji można spowodować zmianę emocji na inną. Umiejętność praktycznego zastosowania dialogu wewnętrznego może Pani ćwiczyć samodzielnie lub z pomocą metod stosowanych przez psychoterapeutą podczas sesji terapeutycznej. 

Opisany powyżej sposób może okazać się niewystarczający, jeśli przyczyny pojawiania się nadmiernej zazdrością są bardziej złożone i wymagałyby przepracowania podczas sesji psychoterapii. Nie da się ich rozpoznać przez forum ani tym bardziej uporać z nimi w ten sposób.

Szczypta humoru...

@kimoch Witam serdecznie na forum. Mam wrażenie, że oczekuje Pan jakiegoś triku, jakiejś drogi na skróty, która sprawi, że narzucające się obrazy po prostu znikną. O ile stan zdrowia psychicznego u danej osoby jest w normie, tego typu obsesyjne myśli ustępują stopniowo, z czasem, proporcjonalnie do tego, na ile ktoś uporał się z doświadczeniem krzywdy, jaką była zdrada. Poczucie zranienia nie wyparuje na pstryknięcie palcami. Pan ze swojej strony, oraz razem jako para musicie wspólnymi siłami przejść przez to i uporać się z tym problemem. Jeśli brakuje Państwu pomysłów i sposobów, jak sobie radzić w tej sytuacji, wskazany jest kontakt z psychoterapeutą, który po wnikliwej diagnostyce zasugeruje rozwiązania. Możecie Państwo także sięgnąć po książkę o tytule „Mit monogamii. Jak poradzić sobie ze zdradą partnera”, która może okazać się pomocną lekturą.

W przyszłości proszę oszczędzić nam złośliwości i przykrych uwag, jeśli nie odpowiadamy. To nie było miłe. Odpowiadamy w miarę możliwości czasowych jeśli uznajemy, że dostarczone informacje są do tego wystarczające. 
 

Witam serdecznie na forum. Opisywana zmienność nastroju rzeczywiście wydaje się niemała. To zrozumiałe, iż coś takiego utrudnia codzienne funkcjonowanie i może komplikować relacje. Tracenie równowagi wewnętrznej z byle powodu może być wręcz utrapieniem.

Swój profil nazwała Pani „Czytoborderline”. To też wynik nastroju czy tak rezolutnie lubi Pani sobie dawać przyzwolenie na nietypowe zachowanie? Ludzie zwykle nie wybierają takich pseudonimów na forach dyskusyjnych. Czy naprawdę było to konieczne?

Wracając do meritum, diagnoza zaburzenia osobowości nie może odbyć się na podstawie wpisu na forum. Wstępnie stan pacjenta może zostać oceniony podczas konsultacji diagnostycznej, ale tak naprawdę o zaburzeniu osobowości będzie można mówić dopiero po nieco dłuższej obserwacji i po wykluczeniu wszelkich innych przyczyn chwiejności nastroju. Proszę skontaktować się w tej sprawie z lekarzem psychiatrą, który być może skieruje na różne badania (zmienność nastroju może wynikać z różnych przyczyn, nie tylko z zaburzenia osobowości z pogranicza znanego też jako borderline). Lekarz ewentualnie zasugeruje psychoterapię i da na nią skierowanie. Proszę skorzystać z pomocy niezwłocznie, gdyż myśli samobójczych nie należy lekceważyć, bo stanowią zagrożenie dla Pani zdrowia i życia. W razie potrzeby może Pani użyć odpowiedniego telefonu alarmowego lub zaufania. Część dostępnych numerów wymieniona jest tutaj: https://ocalsiebie.pl/szybka-pomoc/

17 godzin temu, Adam.Tomczyk napisał:

W liście tagów proponuję dodać pozycję "inne" lub możliwośc wpisania tagu.

Lista tagów nie wyczerpuje wszystkich możliwości.

Dziękuję za cenną wskazówkę uwzględniającą perspektywę Użytkownika. Tag został dodany.

@olaa 

Witam serdecznie na forum. Opisywana przez Panią sytuacja może wynikać z błędnego koła braku zaufania. Jeśli ktoś świadom jest tego, iż wszelkie kontakty z płcią przeciwną partner z góry uzna za podejrzane, tym bardziej skory jest je ukrywać, by nie musieć się tłumaczyć i nie przechodzić znowu gehenny związanej z odpieraniem zarzutów. W rezultacie oczywiście bardziej może to wydawać się wątpliwe i po odkryciu zdaje się jeszcze gorsze. Najwyraźniej wciąż trapi Państwa problem nieufności. Nie wiem o jakie kłamstwa chodzi i co konkretnie między Wami zaszło, ale sprawy te zdają się rzucać cień na bieżąco funkcjonowanie relacji. 

W takiej sytuacji należy postarać się samemu lub z pomocą psychologa trzeźwo ocenić ilość i wagę ewentualnych sygnałów ostrzegawczych – jeden sygnał jeszcze o niczym nie przesądza, choć może rozbudzać wyobraźnię i budzić wątpliwości. Jeśli jednak sygnałów ostrzegawczych jest zdecydowanie więcej i pojawiają się na przestrzeni dłuższego czasu, w takim wypadku to, co podpowiada Pani kobieca intuicja może być zasadne i należałoby przemyśleć zasadność kontynuowania tej relacji. 

Jeśli chodzi o problemy z zaufaniem można nad tym spróbować popracować podczas terapii par / tzw. terapii małżeńskiej. 

Witam serdecznie na forum. Wygląda na to, że przeżywa Pan zawód miłosny, co może wiązać się z ogólnym rozbiciem, stanami przygnębienia, nawracaniem myśli o byłej partnerce. W przedstawionych okolicznościach ma prawo również wystąpić poczucie krzywdy, skoro znienacka został Pan porzucony i niemal natychmiast zastąpiony kimś innym. To zrozumiałe, że jest Pan tym podłamany i odczuwa przykre emocje. 

Jeśli ten stan będzie trwał długie tygodnie lub drastycznie się zaostrzy i przestanie Pan być zdolny do tego, by na co dzień normalnie funkcjonować, lub pojawią się myśli samobójcze, wtedy należałoby skontaktować się z psychoterapeutą oraz z lekarzem psychiatrą. Możliwe jednak, że tak źle nie będzie i upora się Pan z porzuceniem, a złamane serce zagoi się. 

Nie ma tu drogi na skróty, którą mógłbym wskazać; najlepszym sposobem żeby się z tym uporać, jest przejście przez to. Proszę dać sobie czas, korzystać ze wsparcia bliskich Panu ludzi, nie izolować się od świata nadmiernie, starać się w miarę możliwości zajmować czymś co daje Panu satysfakcję, przyjemność lub przynajmniej pozwala nie skupiać się bez przerwy na zranieniu przez kobietę. W razie potrzeby proszę pisać – pewnie tutaj na forum także ktoś doda Panu otuchy i pokrzepi dobrym słowem. 

Proszę uszanować decyzję byłej partnerki – nie nachodzić jej, nie przekraczać jej granic, bo może to pogorszyć Pana już i tak trudne położenie lub skomplikować sprawę. Każdy człowiek ma prawo zmienić zdanie – nawet jeśli jest nam to bardzo nie na rękę i dzieje się to dla nas nie w porę. Fakt ten należy zaakceptować, by łatwiej uporać się ze zmianą czyjegoś stanowiska. 

Szanowna Pani, problem zdrady małżeńskiej może być tematem pracy terapeutycznej w trakcie terapii par. Jeśli chcecie Państwo pracować nad swoim związkiem warto zatem skorzystać z konsultacji z terapeutą małżeńskim / terapeutą par.

Zwracam się z uprzejmą prośbą o nie używanie na łamach naszej strony internetowej wulgarnego języka. 

Szanowna Pani,

opisuje Pani swoje niełatwe, a nawet momentami trudne i bolesne doświadczenia z płcią przeciwną. Tego typu przeżycia, o ile człowiek się z nimi nie upora, mogą negatywnie wpływać na dalsze funkcjonowanie w związkach. 

Wspomina Pani o jakichś zdarzeniach, które miały miejsce, jak to Pani opisuje, na siłę. Trudno oszacować, jak to konkretnie wpłynęło na Pani stosunek do sfery intymnej. Może Pani skonsultować się z psychoterapeutką lub z seksuologiem, by porozmawiać na ten temat. Kontakt z seksuologiem wydaje się tym bardziej wskazany, skoro ma Pani szereg rozterek związanych z seksualnością. 

Co do Pani kryteriów doboru partnera, ma Pani prawo mieć swoje oczekiwania i preferencje. Trudno powiedzieć, dlaczego natrafia Pani głównie na mężczyzn zainteresowanych wyłącznie hedonistyczną przyjemnością. Być może Pani kryteria doboru mężczyzny wymagają korekty, może wysyła Pani sprzeczne sygnały bądź rozgląda się za partnerem w nieodpowiednich miejscach. Te sprawy warto przedyskutować z psychoterapeutą. Uważam, że najlepiej byłoby przynajmniej na początku omówić to z terapeutką – tzn. kobietą, wykonującą zawód psychologa, psychoterapeuty. W trakcie współpracy mogłaby Pani również popracować nad asertywnością oraz nad świadomym wyznaczaniem granic i dostrzeganiem sygnałów ostrzegawczych, by w miarę możliwości zapobiegać niefajnym sytuacjom w kontakcie z mężczyznami w przyszłości. 

@ANDREE-67

Szanowny Panie,

opowiedział Pan sytuację tak jak Pan ją pamięta, choć była bardzo dawno temu, a następnie zapytał, czy wyznanie żony mogło być prawdziwe. Moim zdaniem nie jest to wykluczone.

Fakt, że trapi to Pana po latach, może wynikać z tego, jak obecnie Pan się czuje w związku. Jeśli coś jest nie tak, w miarę możliwości warto by spróbować nad tym popracować wspólnie z partnerką.  

Szanowna Pani, 

psycholog, psychoterapeuta nie jest doradcą życiowym, mentorem czy guru, więc nie odpowiem na pytanie, co robić. Decyzja należy do Pani. Nasuwa mi się tylko pytanie, czy ocenia Pani intencje partnera po czynach czy po słowach? Powiedzieć, obiecać można wszystko, zatem to właśnie czyny są szczególnie ważne w relacjach. 

@ka1212

Szanowna Pani,

mówi Pani o trudnościach w zakresie radzenia sobie z przytłaczającymi emocjami, wspomina, iż ma problem z alkoholem, kłopot z brakiem akceptacji własnej osoby, a także pisze o utracie chęci do życia. W tej sytuacji na dobry początek sugerowałbym kontakt z terapeutą uzależnień, który po wstępnej, diagnostycznej konsultacji ewentualnie zaleci rozmowę z innymi specjalistami. 

Terapeuci uzależnień:

http://www.ocalsiebie.pl/profile/3-psycholog-kamila-kubaczyk/?tab=field_core_pfield_1

http://www.ocalsiebie.pl/profile/215-psycholog-katarzyna-tuszyńska/?tab=field_core_pfield_1

@Multiple

Szanowna Pani,

uprzejmie informuję, że wiadomość jest niezrozumiała i nieczytelna. W tej sytuacji, trudno się do niej odnieść. Jeśli niepokoją Panią radykalne zmiany nastroju (tyle zdołałem rozszyfrować), proszę skonsultować się z lekarzem rodzinnym lub ewentualnie psychiatrą (do tego lekarza nie jest potrzebne skierowanie), a także z psychologiem. Podczas konsultacji specjalista ustali, w czym może tkwić problem.

@Karineczka1990

Szanowna Pani,

jeśli dobrze rozumiem, nie powiadomiła Pani małżonka o wziętym na siebie zobowiązaniu finansowym tytułem leasingu samochodu. Pyta Pani, czy nie popełniła przestępstwa. Pytanie to postawiła Pani na forum psychologicznym i obyczajowym. Proszę jednak w tej sprawie skonsultować się z prawnikiem, ponieważ to ktoś taki będzie w stanie udzielić kompetentnej odpowiedzi na pytanie prawne.

@kaskakaska

Szanowna Pani,
opisuje Pani różne sygnały ostrzegawcze, które ze zrozumiałych względów Panią niepokoją. Nie znam szczegółów tej sytuacji, ale na podstawie informacji, które Pani przedstawiła, można mieć wątpliwość co do tego, czy intencje partnera są szczere i jest lojalny, nie szuka nikogo. Kwestie te należałoby wyjaśnić. Co do mało dżentelmeńskiego wychodzenia kwadrans po zbliżeniu, ma Pani prawo nie godzić się na to i wyraźnie zasygnalizować, iż nie życzy sobie takiego traktowania. Po zbliżeniu można odczuwać potrzebę kontaktu, bliskości z partnerem, a jeśli on zbiera się i wychodzi od razu można poczuć się potraktowanym przedmiotowo, niefajnie i stracić poczucie bezpieczeństwa. 

@Miyako

Szanowna Pani,

w sprawie diagnozy związanej z ewentualnym uzależnieniem należy skontaktować się terapeutą uzależnień. Kontakt z tym specjalistą pozwoli ustalić czy i ewentualnie jakie rodzaje wsparcia psychologicznego mogą okazać się pomocne. W tej sprawie może Pani skontaktować się także przez Skype na przykład z terapeutką: http://www.ocalsiebie.pl/profile/215-psycholog-katarzyna-tuszyńska/?tab=field_core_pfield_1