Dziwne zachowania Ojca

[Cloud14]

Dzień dobry mam pytanie, w sumie nie wiem jak mam zacząć i nie wiem czy w ogóle w dobrym dziale to pisze, ale trudno. Mam pewien problem z rodzicami, a najbardziej z moim Ojcem chodzi o to, że boję się zrobić jakikolwiek błąd w swoim życiu, on raczej zawsze się z tego naśmiewa, albo krzyczy na mnie, że jak tak można zrobić, zamiast mi wytłumaczyć, że powiedzmy dany problem można inaczej rozwiązać, moje pytanie brzmi jak się nie przejmować zachowaniem mojego Ojca jest to dla mnie bardzo bolesne. 

[mih]

Powiedz mu w oczy to co tu napisałaś.

[Cloud14]

49 minut temu, mih napisał:

Powiedz mu w oczy to co tu napisałaś.

A czy to coś zmieni ? Raczej wątpię 

[Małgorzata_Margo]

Cloud14, ojcem nie jestem, ale za to matką, która na pewno nie jest toksyczna bo daje poczucie bezpieczeństwa ( tutaj synowi), wspieram, wprowadzam w świat, pytam, słucham, zachęcam do dialogu, co wcale nie jest łatwe przy nastoletnim wieku, na tyle ile potrafię podpowiadam co robić by radził sobie w różnych sytuacjach, nie niszczę jego marzeń bo wiem jakie to jest ważne teraz i później… Nie trzymam dziecka pod kloszem, nie kontroluje nieustannie  bo mu ufam. Są oczywiście upadki i są wzloty, ale to wszystko trzeba przepracować wspólnie. Twój ojciec wg mojego spostrzeżenia żyje postawą z dawniejszych lat, gdzie rola takiego ojca sprowadzała się głównie do zabezpieczenia materialnego bytu rodziny i do podejmowania najważniejszych decyzji w tym edukacji dziecka czy wymierzania mu kar za przewinienia. Znam za to doskonale osobę, która na podstawie Twojego wpisu bardzo przypomina mi postawę Twojego ojca. Taki człowiek zbyt dużo wymaga, nadmiernie krytykuje, podkreśla swoje racje, nie przejawia tolerancji, potrafi manipulować, wymaga bezwzględnego posłuszeństwa, byłby w stanie zastosować przemoc fizyczną lub psychiczną a przede wszystkim jest oschły wobec dzieci. Nie wiem ile masz lat, lecz staraj się podjąć walkę, postaw się ojcu, poproś spokojnym tonem o rozmowę, pytaj czy jemu też przytrafiały się w życiu niepowodzenia, a jeśli tak to w jaki sposób z nimi sobie poradził, niech poda przykłady i rady. Walcz o swoje ja, nie pozwól by poziom poczucia Twojej wartości się zaniżał bo z biegiem lat będzie to bardziej dla Ciebie trudne. 

[Cloud14]

9 godzin temu, Małgorzata_Margo napisał:

Cloud14, ojcem nie jestem, ale za to matką, która na pewno nie jest toksyczna bo daje poczucie bezpieczeństwa ( tutaj synowi), wspieram, wprowadzam w świat, pytam, słucham, zachęcam do dialogu, co wcale nie jest łatwe przy nastoletnim wieku, na tyle ile potrafię podpowiadam co robić by radził sobie w różnych sytuacjach, nie niszczę jego marzeń bo wiem jakie to jest ważne teraz i później… Nie trzymam dziecka pod kloszem, nie kontroluje nieustannie  bo mu ufam. Są oczywiście upadki i są wzloty, ale to wszystko trzeba przepracować wspólnie. Twój ojciec wg mojego spostrzeżenia żyje postawą z dawniejszych lat, gdzie rola takiego ojca sprowadzała się głównie do zabezpieczenia materialnego bytu rodziny i do podejmowania najważniejszych decyzji w tym edukacji dziecka czy wymierzania mu kar za przewinienia. Znam za to doskonale osobę, która na podstawie Twojego wpisu bardzo przypomina mi postawę Twojego ojca. Taki człowiek zbyt dużo wymaga, nadmiernie krytykuje, podkreśla swoje racje, nie przejawia tolerancji, potrafi manipulować, wymaga bezwzględnego posłuszeństwa, byłby w stanie zastosować przemoc fizyczną lub psychiczną a przede wszystkim jest oschły wobec dzieci. Nie wiem ile masz lat, lecz staraj się podjąć walkę, postaw się ojcu, poproś spokojnym tonem o rozmowę, pytaj czy jemu też przytrafiały się w życiu niepowodzenia, a jeśli tak to w jaki sposób z nimi sobie poradził, niech poda przykłady i rady. Walcz o swoje ja, nie pozwól by poziom poczucia Twojej wartości się zaniżał bo z biegiem lat będzie to bardziej dla Ciebie trudne. 

Moj ojciec jest raczej typem człowieka, że do niego nic nie dochodzi jeśli chodzi o zmianę, zawsze popada w złość jak ktoś nie myśli tak jak on, przykładowo wczoraj miałem sytuację w której też mnie skrytykował, a ja przez to źle się poczułem bo mógłby mi to inaczej powiedzieć, wytłumaczyć, ale nie on zawsze musi pierw krzyknąć po czym później się uspokaja, nigdy z jego strony nie słyszałem słów przepraszam, najgorsze jest to, że ja też nie potrafię się przyznać do błędów. 

[Małgorzata_Margo]

Podniesiony ton głosu, wzburzenie, nakręcanie tematu, reprymenda to odruch obronny Twego taty. Musi pokazać kim jest i że jego zdanie i opinia są najważniejsze. Reszta winna się podporządkować. Sam zapewne obserwujesz, że najpierw jest wybuch potem złagodzenie a za jakiś czas powtórka z rozrywki. Krytyka młodego pokolenia nie wygląda fajnie tym bardziej w obecności osób trzecich a i tak często się to zdarza w rodzinach. Zamiast wspierać to demotywuje a skutki już doświadczasz na własnej skórze. Powielasz błędy ojca nie przyznając się do winy. Taki człowiek nie ma w swoim słowniku słowa „przepraszam”. To on oczekuje by inni go przepraszali. Zapytałeś jak się nie przejmować Jego zachowaniem… Przede wszystkim trzeba zacząć rozmawiać i szkoda, że od Ciebie ta inicjatywa ma wyjść bo powinno być odwrotnie. Nie ma idealnych ludzi, każdy się myli i popełnia błędy, ale po to to jest by nas doświadczać a nie wzajemnie eliminować. 

[Cloud14]

3 godziny temu, Małgorzata_Margo napisał:

Podniesiony ton głosu, wzburzenie, nakręcanie tematu, reprymenda to odruch obronny Twego taty. Musi pokazać kim jest i że jego zdanie i opinia są najważniejsze. Reszta winna się podporządkować. Sam zapewne obserwujesz, że najpierw jest wybuch potem złagodzenie a za jakiś czas powtórka z rozrywki. Krytyka młodego pokolenia nie wygląda fajnie tym bardziej w obecności osób trzecich a i tak często się to zdarza w rodzinach. Zamiast wspierać to demotywuje a skutki już doświadczasz na własnej skórze. Powielasz błędy ojca nie przyznając się do winy. Taki człowiek nie ma w swoim słowniku słowa „przepraszam”. To on oczekuje by inni go przepraszali. Zapytałeś jak się nie przejmować Jego zachowaniem… Przede wszystkim trzeba zacząć rozmawiać i szkoda, że od Ciebie ta inicjatywa ma wyjść bo powinno być odwrotnie. Nie ma idealnych ludzi, każdy się myli i popełnia błędy, ale po to to jest by nas doświadczać a nie wzajemnie eliminować. 

Dziękuję za odpowiedź 🙂

[mih]

A co stracisz jak spróbujesz? Spokojnie, bez krzyku i zbędnych emocji poprostu to powiedz . Zyskac mozesz widok cudu, chyba warto zaryzykować.

[Cloud14]

Dnia 15.03.2024 o 18:58, mih napisał:

A co stracisz jak spróbujesz? Spokojnie, bez krzyku i zbędnych emocji poprostu to powiedz . Zyskac mozesz widok cudu, chyba warto zaryzykować.

Tak będę musiał zrobić nie mam chyba wyjścia to jest chyba jedyna opcja, która może pomóc mi w jakiejkolwiek dyskusji z nim.