Alkohol w rodzinie

[x_klon]

Nie wiem od czego zacząć, więc zacznę od początku.

Jestem od trzech lat żoną alkoholika.  Czy wiedziałam przed ślubem, że ma problem z ilością alkoholu? TAK. Zazdrościłam koleżankom kiedy podczas spotkania ich facet mowił - dość, mi już wystarczy. U mojego męża zawsze było mało i mało. Dlaczego zdecydowałam się na ślub? Chyba z nadziei że bedzie inaczej jak wspolnie zamieszkamy. NIC bardziej mylnego, zrobiło się jeszcze gorzej. W zasadzie zaraz po ślubie zaczęły się pierwsze akty agresji po alkoholu. Później po jakims czasie przyszło dziecko.

Teraz jest już na prawde źle. Ciąg alkoholowy trwajacy tydzien srednio raz w miesiacu. Do tego dochodzi agresja w takim stopniu w jakim jeszcze jej nie było. Obelgi, wyzwiska.

Każda proba rozmowy kończy się awanturą, przepychankami.

Nie umiem z nikim o tym porozmawiać, ciagle udaje ze jest OK. Kryje go przed znajomymi czy rodziną. Czuje sie winna, zdominowana i bez sił do walki.

[Honrado]

Twój ojciec też jest/był alkoholikiem?

Polecam psychoterapię. Będzie trzeba o tym rozmawiać, ale inaczej chyba się nie da.

[AnnaMaja]

Dziewczyny uciekaj od niego jak najszybciej !!! Nie, nie będzie lepiej,będzie coraz gorzej ,aż w końcu dojdzie do tragedii! To jest już alkoholizm i on nie potrafi sam z siebie przestać,bo to jest silniejsze od niego. Można by było wysłać go na leczenie,ale on się nie zgodzi . Poza tym znam przypadki,że po leczeniu jeszcze więcej chlali. 

Zacznie przepijać wszystkie pieniądze,następnie zacznie sprzedawać wszystko co się da np sprzęty z domu,żeby tylko się napić. Będą awantury coraz częściej. Będą butelki wszędzie leżały,będzie smród w domu niesamowity. Może też się posunąć do tego,że Cię uderzy. Najbardziej szkoda dziecka, to ono się będzie wychowywało w takiej patologi i będzie na to wszystko patrzyło.Nie będzie miało dobrego wzorca wyniesionego z domu. To dzieciństwo decyduje,jakimi będziemy ludzi w przyszlosci ,a w takiej rodzinie gdzie jest alkohol to nic dobrego z tego nie wyniknie. 

Proszę Cię powiedz o tym problemie bliskim. Niech ktoś Ci pomoże. Przepraszam ,jeśli za mocno napisałam,ale chce Ci pokazać ,że to jest poważny problem.Musisz już działać,nie czekać na lepsze czasy,bo one nie nastąpią póki z nim będziesz i nic z tym nie zrobisz. Bardzo Cię rozumumiem przez co teraz przechodzisz. Mówi Ci to córka alkoholika.

[x_klon]

Nie mój ojciec nie jest i nigdy nie był alkoholikiem. Owszem dom nie kościół, ale alko zawsze tylko przy imprezach rodzinnych.

Ojciec mojego męża jest alkoholikiem, i on to miał na codzien w domu. Ma żal do oojca za dziecinstwo, straszna ma do niego nienawisc. Denerwował sie za kazdym razem jak musiał chodzic za pijanym ojcem i go szukac zeby ten wrocil do domu a teraz taki sam los gotuje nam.

Nie umiem pojąć dlaczego, skoro sam przechodził to samo?

Nie wiem jak mu pomóc. Nie zgadza się na terapie bo twierdzi że nie ma [problemu i sam sobie poradzi. Prowadzi swoja firmę i twierdzi ze musi sie wyluzować, nie widzi nic złego w tym ze jego luzowanie trwa 33-4 dni a teraz juz nawet dluzej.

CZUJE SIĘ BEZSILNA. Najgorsze ze czuje jakby każdy kto widzi co sie dzieje mnie za ta sytuacje obwiniał. Jakbym to JA robiła cos zlego, dlatego ze nadal z nim jestem.

[Honrado]

Jak się ma kichę na chacie, to chyba najlepszym nastawieniem na resztę życia jest dążenie do przeciwieństwa takiej kichy, ucieczka od niej. Ale wiele jest osób, które zostały trochę za bardzo emocjonalnie poturbowane w młodości i ciągle nie mogą zagoić swoich ran. Próbują uciekać, ale cierpienie ciągnie ich w dół, do przeszłości. Bardzo dobrym środkiem doraźnym na ból emocjonalny jest alkohol. Dlaczego mąż, pomimo tego, że jego ojciec swoim piciem ściągał tylko nieszczęście, sam pije? Może dlatego, że nie znalazł innego, lepszego sposobu na znieczulenie duszy. Na pewno dręczy go ta nienawiść do ojca. Takie rzeczy nie powinny siedzieć w człowieku. Ale co zrobić z człowiekiem, jeżeli udaje, że nie ma problemu i nie chce się leczyć - nie wiem. Jednak to nie jest najgorsze, jak piszesz, tylko Twoje uczucia, a z tymi możesz już coś zrobić - sama możesz pójść na terapię. To, że czujesz, jakby każdy Cię obwiniał, nie oznacza że tak właśnie jest. Może Ty też dźwigasz na plecach jakieś problemy z przeszłości, które teraz Tobą rządzą i zniekształcają Twoje widzenie.