Rodzice mnie nie rozumieją

[denrys12]

Witam,
Jestem mężczyzną mam 22 lata i od dłuższego czasu jestem w szczęśliwym związku z innym mężczyzną. Niestety, sytuacja związana z koronawirusem negatywnie wpływała na moją psychikę i w końcu coś we mnie pękło i powiedziałem rodzicom o swojej orientacji (pragnę zaznaczyć, że wciąż mieszkam z nimi).
Niestety, nie przyjęli tego dobrze, a wręcz bardzo źle. Matka cały czas płacze. Ojciec skomentował to słowami "zastanów się i przemyśl to, że życie bez założenia rodziny nie będzie szczęsliwe, ze nigdy nie będę szczęśliwy w takim związku, że przecież jak się chce to można się zakochać w kimkolwiek, że mi przejdzie, że nigdy się wnuków nie doczekają"
Jak powiedziałem matce, że to chyba nie zmienia faktu, że wciąż jestem jej synem, i nie zmienia tego jakim człowiekiem jestem, to wykrzyczała mi, że syna rodzi i chowa się po to, żeby założył normalną rodzinę, że poświęciła mi wszystko a ja jej mówię takie coś, że ona i ojciec wierzą, że jestem pogubiony i mi przejdzie. 
Z jednej strony nie chcę ich ranić, i boję się o ich zdrowie psychicznie, a z drugiej mam dość życia w kłamstwie i pod ich dyktando, pragnę mieć własne życie, a ciągle czułem się, jakbym wypełniał ich plan na idealnego syna, bałem się im postawić, i wciąż boje się jasno im powiedzieć, że jestem gejem kocham mojego chłopaka i nic tego nie zmieni. 
Jeżeli nie zmienią swojego podejścia, obawiam się, że niestety będę musiał urwać z nimi kontakt i się wyprowadzić, bo psychicznie przestaję sobie dawać z tym wszystkim radę, boję się, że popadnę w depresję albo będzie jeszcze gorzej.
Bardzo proszę o jakąś poradę, bo nie wiem już co robić, boję się nawet z pokoju wyjść, boję się wszystkiego w chwili obecnej. Pragnę dodać, że o swojej orientacji powiedzialem im wczoraj.
 

[123patrycja]

Mam to samo z moimi lecz boje sie im powiedzieć, bo pewnie wyrzuca mnie z domu. Za rok bede mogła sie wyprowadzić i Tobie radze to samo

[Agnieszka4303]

Dnia 5.04.2020 o 20:34, denrys12 napisał:

Witam,
Jestem mężczyzną mam 22 lata i od dłuższego czasu jestem w szczęśliwym związku z innym mężczyzną. Niestety, sytuacja związana z koronawirusem negatywnie wpływała na moją psychikę i w końcu coś we mnie pękło i powiedziałem rodzicom o swojej orientacji (pragnę zaznaczyć, że wciąż mieszkam z nimi).
Niestety, nie przyjęli tego dobrze, a wręcz bardzo źle. Matka cały czas płacze. Ojciec skomentował to słowami "zastanów się i przemyśl to, że życie bez założenia rodziny nie będzie szczęsliwe, ze nigdy nie będę szczęśliwy w takim związku, że przecież jak się chce to można się zakochać w kimkolwiek, że mi przejdzie, że nigdy się wnuków nie doczekają"
Jak powiedziałem matce, że to chyba nie zmienia faktu, że wciąż jestem jej synem, i nie zmienia tego jakim człowiekiem jestem, to wykrzyczała mi, że syna rodzi i chowa się po to, żeby założył normalną rodzinę, że poświęciła mi wszystko a ja jej mówię takie coś, że ona i ojciec wierzą, że jestem pogubiony i mi przejdzie. 
Z jednej strony nie chcę ich ranić, i boję się o ich zdrowie psychicznie, a z drugiej mam dość życia w kłamstwie i pod ich dyktando, pragnę mieć własne życie, a ciągle czułem się, jakbym wypełniał ich plan na idealnego syna, bałem się im postawić, i wciąż boje się jasno im powiedzieć, że jestem gejem kocham mojego chłopaka i nic tego nie zmieni. 
Jeżeli nie zmienią swojego podejścia, obawiam się, że niestety będę musiał urwać z nimi kontakt i się wyprowadzić, bo psychicznie przestaję sobie dawać z tym wszystkim radę, boję się, że popadnę w depresję albo będzie jeszcze gorzej.
Bardzo proszę o jakąś poradę, bo nie wiem już co robić, boję się nawet z pokoju wyjść, boję się wszystkiego w chwili obecnej. Pragnę dodać, że o swojej orientacji powiedzialem im wczoraj.
 

Poczekaj. Są w szoku. Są wychowani według innych wartosci - dawniej było inaczej. Kiedyś ludzie o innej orientacji raczej się ukrywali , nie było to tak rozpowszechnione jak teraz ,aczkolwiek tacy ludzie istnieli od zawsze. Aktualnie różne rzeczy mówią o osobach homoseksualnych , tak naprawdę Twoi rodzice nie wiedzą co myśleć. Jestem matką i chociaż moje dziecko jest malutkie to wiem , że nie ważne czy przyprowadzi do domu chłopaka czy dziewczynę i tak bardzo go będę kochać i trzymać kciuki za to żeby było szczęśliwe. Poznałam kilka gejów w swoim życiu i pokochałam ich od razu . To wspaniali ludzie. Może Twoi rodzice powinni oswoić się z tematem , poznać Twojego chłopaka i wtedy zobaczą , że to nic złego , że jesteś szczęśliwy. Myślę ,że Cię kochają , tylko nie wiedzą co mają zrobić z wiedzą , którą im przekazales. Rozmawiaj z nimi , pokaż , że to co powiedziałeś nie jest Twoim wybrykiem , fanaberią. Pokaż , że jesteś w pełni odpowiedzialnym facetem i wiesz co mówisz. Daj im czas kochają Cię i na pewno zaakceptują 

[mosia 1994]

Kochany jestem lesbijką. Moja mam wie o mnie też z nią mieszkam. Nie powiedziałam wprost że mam dziewczynę owszem zna ją i bardzo lubi może i się domysla że jesteśmy razem ale bardzo boję się jej powiedzieć wprost. Jeśli chcesz to napisz do mnie i popiszemy

[Comfit]

To, że im powiedziałeś świadczy o tym, że było Ci z tym ciężko samemu, potrzebowałeś się podzielić. Mimo obecnej sytuacji w domu odczuwasz ulgę, że im powiedziałeś? 

Jak już wcześniej pisano myślę, że potrzebują chwilę by się oswoić z informacją, której pewnie się nie spodziewali. Nie zmienia to faktu, że wypowiadane przez nich słowa ranią. 

Piszesz o swoich obawach w związku ze stanem psychicznym. Przebywanie teraz z rodzicami 24/h na pewno nie pomaga. Jeśli masz możliwość to jak najwięcej kontaktuj się z osobami, które w tej sytuacji są dla Ciebie wsparciem. 

Trzymam kciuki !