Herod Agryppa

Trzymam kciuki!

Lepiej coś zmień, choćby na gorsze. To będzie lepsze niż nie uczynić niczego i później tego żałować. Zresztą jak wyprowadzka się okaże nietrafioną decyzją, to wtedy wrócisz. Myślę, że lęki twojej matuli są na wyrost i pewnie tylko jej się wydaje, że sobie nie poradzi.

Takie libido to skarb, zagraj w pornolu! Tak na poważnie, mi osobiście się wydaje, że masturbacja jest czymś bardzo dobrym i zdrowym, byle z rozsądkiem.

Mam alkoholika w rodzinie i tak sobie myślę, że alkoholicy czegoś zawsze nas uczą. Jak godzić się na utratę relacji, jak pozwalać stoczyć się na dno ukochanej osobie, jak zadbać o swoje cztery litery bez głupich skrupułów... Przesyłam Ci życzenie powodzenia. Trzymaj się;)

Postaraj się wprowadzić jakiś ruch na świeżym powietrzu a potem stale zwiększaj ilość tego ruchu. Mi mega pomogły marsze z kijkami ( nordic walking ). To Cię nie wyleczy ale może pomoże i napełni cię energią.

Chciałbym coś w życiu robić, mieć cel, pasje choćby nawet były głupie i porąbane. Często słucham metalu, wyobrażam sobie wtedy, że morduję ludzi, palę domy i kościoły, topię dzieci etc. I wiecie co? W tych jebniętych wyobrażeniach jestem lepszy od prawdziwego siebie bo przynajmniej COŚ ROBIĘ🤘😆

Mam 34 lata i już jakiś czas temu uzmysłowiłem sobie, że nie potrafię niczego w życiu zrobić, nie umiem działać. Po prostu niczego nie robię, niczego nie stwarzam, nawet nie wiem jak zacząć dzieło. Chciałbym być (ponad wszystko na świecie) człowiekiem czynu. Tym czasem jestem kimś, kto jest pozbawiony tej boskiej mocy sprawczej. Na codzień mam wiele pomysłów i planów jednak gdy przychodzi do działania- jestem sparaliżowany. To jakaś choroba? Da się to leczyć? Jeśli nie, to pragnę być tego świadomy by przestać nareszcie przewracać puste strony książki o moim życiu.