Brak chęci do życia

[Iwka90]

Witam, 

Mam 30 lat, dobrze płatna pracę, dom i dziecko. Niby z zewnątrz wszystko jest dobrze ale ja czuje ze nie potrafię tak żyć. Mój dzień rozpoczyna się o 5 a kończy ok północy. Po pracy pomagam rodzicom i mężowi w prowadzonej dzialalnoscj. Mimo tego że sie staram ciągle słyszę ze coś jest nie tak, albo że czegoś nie zrobiłam lub zrobiłam za późno. Mam wrażenie że otaczająca mnie rodzina widzi we mnie tylko problem. Już nie pamiętam kiedy usłyszałam coś miłego. Jest to tak bardzo przykre. Nie mam z kim o tym porozmawiać. Próbowałam poruszyc ten temat z rodzina ale uważają ze to mój wymysl i najwidoczniej szukam sobie problemów. 

Edytowano Kwiecień 14, 2023 przez Iwka90

[Małgorzata_Margo]

Czyżby nie za dużo wzięłaś na swoje barki? Nie piszesz nic o pracy zawodowej i czym się dokładnie zajmujesz. Obojętnie czy to praca fizyczna czy umysłowa, ale każda wymaga wkładu i wysiłku. W dodatku spoczywa na Tobie opieka nad dzieckiem bo zapewne mąż w pracy albo po jej zakończeniu nie ma chęci lub siły by Cię wesprzeć albo po prostu z czegoś wyręczyć. Na Twoim miejscu porozmawiałabym najpierw z mężem a później z rodzicami. Nie jesteś robocikiem by każdego dnia od poniedziałku do piątku byc na nogach 11 godzin. Gdzie czas na odpoczynek przy pięciogodzinnym śnie? Rodzice powinni mieć tez dystans do Twojej pomocy. Byc może porównują swoje życie z Twoim a to nie tak powinno wyglądać. Rodzina powinna się na wzajemnie wspierać a nie napędzać dla rodzinnego biznesu. Zdrowie ma się tylko jedno i jego nie kupisz za zarobione pieniądze, ale jedynie podratujesz a to nie to samo. Spróbuj poszukać czegoś dla siebie (może wspólne kobiece zajęcia fitnesu, może kurs który rozwinie Twoje ukryte zainteresowania np kuchnia chińska, tajska, szydełkowanie, krawiectwo, basen, kluby młodych mam i trochę by się nazbierało gdyby tak dobrze pomyśleć. Efekt końcowy zaskoczy nie tylko rodziców, ale i męża (pod warunkiem ze któreś z nich potrafi docenić zmianę albo Twój wkład własny). Początki mogą byc trudne bo przecież jako jedyna i najmłodsza buntujesz się, ale masz do tego prawo tym bardziej, ze masz własną rodzinę i dom na głowie (sprzątanie, pranie, prasowanie, gotowanie, dziecko które wymaga opieki mamy). Zdobądź się na odwagę a jeśli potrzebujesz dodatkowych wskazówek napisz, wspólnie z innymi użytkownikami podpowiemy bo tutaj każdy jest bogaty we własne doświadczenia. 

[fela]

Dokładnie. Odpuść trochę,bo organizm musi się zregenerować. Zamiast pomagać w biznesie,pobaw się z dzieckiem, albo pójdźcie na spacer, na plac zabaw,albo po prostu posiedzcie w domu. Dziecko nacieszy się Twoją obecnością,a Ty odpoczniesz. Pracujesz zawodowo , więc masz swój wkład w rodzinny(Twój i męża) budżet. Nie jesteś niczym zobowiązana do pomagania rodzicom w firmie. Każda rodzina ma swoje życie,one mogą się ze sobą przeplatać,ale  nie są już jednym. Jeśli mąż pracuje w jednej firmie z rodzicami to jest to jego praca, nie Twoja. Poza tym uważam, że oboje powinniście mieć jeszcze czas dla siebie. I to jest kwestia zorganizowania. Porozmawiaj z mężem o tym. On też nie jest ze stali a macie dziecko, które Was potrzebuje.

[mih]

Nikogo nie dziwi że cukier jest słodki, tak to już jest i nikt tego na codzień nie docenia. Masz w sobie osobę, która od dawna nie otrzymała wystarczającej atencji od Ciebie, czas to nadrobić