Załamanie

[Lawenda]

Witam.

Jakiś czas temu pisałam o trudnych przejściach z mężem (przechodził załamanie nerwowe) . Mija prawie rok, mam wrażenie,  że jest z nim już dobrze. Obawiam się,  że tamte przejścia spowodowały,  że...

Gorzej jest poprostu ze mną...

Od tamtej pory nie wiem co się dzieje.  Mam zmiany nastroju, po kątach płaczę, często się denerwuje , wręcz wybucham. Problemy z pamięcią,  brak koncentracji.  Myśli samobójcze również były, mam 2 cudownych dzieci i dla nich o siebie próbuje walczyć. Gdyby nie dzieci to bym w ogóle z łóżka nie wstała.

Jestem na tabletkach uspokajających...

Mąż jest człowiekiem specyficznym. Doprowadza odkąd pamiętam do kłótni, nie potrafi wyciągnąć ręki żeby przeprosić.  Często "karze" mnie ciszą. Ja go wysłuchuje,  zawsze wspieram. Od pewnego czasu chcialam się wziąć za siebie . Robię kursy z ksiegowosci . Cieszę się z tego, ale dzieląc się tym szczęściem z mężem słyszę jedynie- a nie rozumiem tego. Też potrzebowałabym takiej rozmowy podnoszącej na duchu,  chociaż by glupie "jestem z ciebie dumny" , "ale w domu czystko". 

Zdążyło się , że powiedział do mnie , że jeśli mi się nie podoba to mam wypierdalać. Nie raz po alkoholu się ze mnie nabijał do znajomych, a gdy zwróciłam się do niego , żeby tak nie robił to się obrazil i czekał,  aż do niego pierwsza podejdę..

On nie jest złym człowiekiem,  zawsze go bronie. Mam wrażenie,  że to ze mną jest coś nie tak. 

Moja samoocena jest poniżej krytyki, z mało jakich rzeczy potrafię się cieszyć. Dom, dzieci , ogrod - wszystko na mojej głowie. Mąż pracuje za granicą 3 tygodnie na 3 tygodnie, ja pracuje na 1/5 etatu a od września chce pójść do innej pracy (mam dwójkę dzieci, w tym jedno małe). Gdy wraca do domu to nie robi nic. Ja go rozumiem , bo ma też prawo odpocząć.

Nie wiem już co o tym wszystkim myśleć,  chciałabym żeby było dobrze , nawet pisząc to to płaczę. 

Mam wrażenie,  że jestem złą matką,  złą żoną...

Daje z siebie 200% , ale i tak to za mało... a najgorsze , że moje samopoczucie i problemy jakie w sobie widzę się chyba coraz bardziej pogłębiają...

Z porady specjalistycznej nie chce korzystać,  wstydzę się. Wstydzę się też z kimś o tym porozmawiać. Nie daje po sobie poznać , że jest coś ze mną nie tak. Uśmiecham się - ale ile dam radę tą maskę nakładać?

Mam nadzieję,  że trafie na forum na kogoś,  kto może przechodził taki okres i podpowie mi co robić. Anonimowo łatwiej...

 

[Kolezanka.]

Jesli bardzo.sie wstydzisz, w dodatku masz mysli.samobojcze i nie.masz.ochoty wstawac z lozka.. To.objawy depresji. Idz.do.specjalisty, a jesli nie przekonamy Ciebie tutaj do tego, moze sprobuj opcji psychoterapii.przez e-mail? 

Dajesz z siebie 200%, a czy 100 nie wystarczy? Moze.poprpstu.masz za duzo na glowie? Dzieci, ogrod, dom plus.jeszcze kursy.ktore.lekkie.nie sa. Sprobuj sobie troszke odpuscic, jestes swietna matka i niedoceniona zona. Spojrz na to z drugiej strony. Dzieci sa szczesliwe dzieki.Tobie, dom blyszczy dzieki Tobie, ogrod.jest.piekny.dzieki.Twojej pracy:) popatrz na to i.pomysl. sobie " dalam rade to.ogarnac i jeszccze tak.pieknie.to wyglada".

Dobrze, ze bierzesz te tabletki, ale.jesli nie pojdziesz.do.lekarza, warto aby chociaz pani w aptece cos doradzila?