Strach przed kobietami?

[samot]

Witam,

Dostałem zaproszenie na imprezę do nowego towarzystwa, dokładniej mój dobry kolega którego poznałem trzy lata temu w pracy zaprosił mnie na imprezę do swoich znajomych gdzie będzie sporo wolnych koleżanek. Od początku jestem singlem, zero związków, generalnie chyba boję się kobiet, a na pewno odczuwam strach w ich towarzystwie i kontroluję się jak na rozmowie kwalifikacyjnej o pracę. Swobodna rozmowa jest wtedy kiedy kogoś znam na tyle dobrze, kiedy jemu/jej ufam. Z nawiązywaniem nowych kontaktów z facetami nie mam problemów.

Otóż po tej informacji że dostałem zaproszenie, szukam wymówki żeby nie iść, emocje jakie odczułem to lęk plus kołatanie serca - waliło jak podczas sytuacji stresowych na egzaminie ustnym albo na obronie pracy magisterskiej oraz co śmieszne to moje nogi zrobiły się z gumy. Mam 28 lat, zastanawiam się nad terapią, staram się jakoś z tym walczyć ale od czytania książek i słuchania podcastów nic się nie poprawiło.

W sytuacjach codziennych moje relacje są takie minimalne, wchodzę do sklepu, kupuję i wychodzę/uciekam gdy są jakieś kobiety (szczególnie bardzo atrakcyjne), nie umiem prowadzić jakieś gadki w stylu small talk. Często mam żal do siebie, że zachowuje się jakbym zrobił coś złego czego w rzeczywistości nie zrobiłem. Moje social media to kompletne minimum, zanim wrzucę jakieś zdjęcie to dużo się zastanawiam i po jakimś czasie swoje posty usuwam. Ogólnie odczuwam poczucie winy za to że po prostu jestem w czyimś otoczeniu. Z tego co pamiętam to nie byłem taki jako dziecko dopiero okres gimnazjum, szkoły średniej i studiów mocno obniżył moją samoocenę i wyniósł wady na piedestał, a szczególnie te dotyczące wyglądu. 

Mam dobre relacje z kilkoma kumplami bo wyznaję zasadę że lepiej mieć trzech prawdziwych niż stu fałszywych przyjaciół, nowe relacje w pracy(męskie hermetyczne środowisko). Generalnie nawiązywanie kontaktów z innymi ludźmi dla mnie to długi proces zanim z kimś się zaprzyjaźnię. Koleżanek nie mam wcale nie licząc siostry i dwóch kuzynek nota bene starszych ode mnie. Generalnie nie czuję się szczęśliwy, nie umiem się cieszyć. Cały czas gonię za dobrami materialnymi jak większe mieszkanie, nowe auto itd.

Proszę o pomoc gdzie powinienem się udać; psycholog czy psychiatra? Oraz proszę w miarę możliwości o jakiś opis co mi jest

 

Pozdrawiam

[Przemek107]

Cześć. Powiem Ci że nie powinieneś czuć leku przed kobietami to jest błąd i to duży. Gdyby nie kobiety bardzo mi bliskie jak i te których nie znam pokazują sens mojego istnienia tu na ziemi. Opowiem Ci moja historię A później spróbuj porozmawiać z siostrą i kuzynkami na pewno Ci pomogą nie zaszkodza nie bój się tego. Wiet tak od małego mama zawsze mówiła mi że kobieta ma nieograniczoną władzę oraz rządy należą tylko do nich A mężczyzna jest kobiety własnością i ona decyduje o jego bytowaniu. Każdego ranka moja mama i dwie starsze siostry przypominały mi ze należę do nich(z czego się cieszylem) i mam dziękować za to ze chcą mnie. Mama każdego ranka za to ze mnie w ogóle  chciala życzyła sobie pobudkę od pocałunków i masażu jej stópek po czym wstawala mówiąc że moje podziękowania są ok ale muszę również ujrzeć codziennie rano ich wyższość i nie ograniczona władzę kładąc mi stopę dość odczuwalnie na twarzy mówiąc podziwiaj damę i dziekuj że możesz być pod moja stopa. Siostry również oczekiwaly podziękowań i uwielbienia. Czulem motylki w brzuchu że jestem ich. Mama jako doświadczona dama uczyła siostry jak obchodzić się ze mna. Podczas śniadań które ja robiłem czując się potrzebny im z uśmiechem podawałem do stołu będąc chwalony pozwalały mi wymasowac stópki.

[Przemek107]

Uswiadamialem sobie że rzeczywiście kobieta musi sterowac facetem bo tak jest nic nie wartym zwyklym śniegiem. Przedmiotem bezużytecznym, a dzięki nim jestem ich wartościową zabawką czy tez przedmiotem jaki chcą abym dla nich się stał mającym duszę i charakter to wszystko dzięki nim moim damom.

[Przemek107]

Mama zrezygnowała ze mnie ale siostry oraz ich kolezanki mają mnie do dyspozycji. Siostry będąc moimi wlascicielkami pożyczaja mnie koleżanką bądź wynajmują innym kobietą mówiąc ze przedmiot nie używany się marnuje więc cieszę się ze mogę sprawiać im radość. Że były tak dobre pokazując kim naprawdę jestem, coś pięknego widzieć uśmiech i zadowolenie na ich twarzach. MOZE SIE ROZPISALEM SIE TROCHE, ALE JESLI CHCESZ WIEDZIEC JAK SPRAWIAJA SOBIE MNA PRZYJEMNOŚĆ NAPISZ. SIOSTRA SIE ZGODZI CI POMOC JESTEM TEGO PEWNY. KOBIETY NIE GRYZĄ POKAZUJA NAM JAK BYC SZCZESLIWYM BEDAC ICH WŁASNOŚCIĄ, KIEROWANYM PRZEZ NIE. MOGE PODAC CI E-MAIL POPISZEMY O TYM I DODAM ZE MAM 29 LAT. PSYCHOLOG I PSYCHIATRA NIE POTRZEBNY TOBIE. SPRÓBUJ NICH SIOSTRA POKAZE CI JAKIE KOBIETY SA DOBRE LUB NIECH NAPISZE DO MNIE POROZMAWIAM Z NIĄ, NIECH DELIKATNIE POKAZE ZE KOBIETY SA POTRZEBNE.

[jacek1232011]

Dnia 18.08.2020 o 06:32, Przemek107 napisał:

Mama zrezygnowała ze mnie ale siostry oraz ich kolezanki mają mnie do dyspozycji. Siostry będąc moimi wlascicielkami pożyczaja mnie koleżanką bądź wynajmują innym kobietą mówiąc ze przedmiot nie używany się marnuje więc cieszę się ze mogę sprawiać im radość. Że były tak dobre pokazując kim naprawdę jestem, coś pięknego widzieć uśmiech i zadowolenie na ich twarzach. MOZE SIE ROZPISALEM SIE TROCHE, ALE JESLI CHCESZ WIEDZIEC JAK SPRAWIAJA SOBIE MNA PRZYJEMNOŚĆ NAPISZ. SIOSTRA SIE ZGODZI CI POMOC JESTEM TEGO PEWNY. KOBIETY NIE GRYZĄ POKAZUJA NAM JAK BYC SZCZESLIWYM BEDAC ICH WŁASNOŚCIĄ, KIEROWANYM PRZEZ NIE. MOGE PODAC CI E-MAIL POPISZEMY O TYM I DODAM ZE MAM 29 LAT. PSYCHOLOG I PSYCHIATRA NIE POTRZEBNY TOBIE. SPRÓBUJ NICH SIOSTRA POKAZE CI JAKIE KOBIETY SA DOBRE LUB NIECH NAPISZE DO MNIE POROZMAWIAM Z NIĄ, NIECH DELIKATNIE POKAZE ZE KOBIETY SA POTRZEBNE.

Idź się leczyć.

[jasem]

Możesz zacząć przebywać choćby na forach gdzie też są kobiety wśród użytkowników, na czatach jak się tak panicznie ich boisz. Małymi krokami się przyzwyczajać do ich obecności, powoli zaczepiać, wchodzić z nimi w polemikę, później przejść na bardziej rozmowy 1:1, choćby dalej po prostu na czacie, a może i nawet się pospotykać, przechodzić na kontakt na żywo. Gadasz normalnie jak z kumplami, nie różnią się zbytnio. Ja więcej mam przyjaciółek niż kumpli, a było zawsze na odwrót. Dziewczyny są bardziej kontaktowe, z obserwacji widzę, że więcej bliskości trzeba im okazywać i często same napiszą, kumple często działają w pojedynkę, nie potrzebują tak kontaktu. Wszystko kwestia przyzwyczajeń, wcale nie trudno o kontakt z kobietami. Na ulicy bardzo rzadko zagaduję, ale jednak.

odpowiadając na ostatnie pytanie:
- psychiatra - może wystawić receptę, ale nie wiem czy takie na zaburzenia lękowe ich bardzo potrzebujesz, wydaje mi się, że to bardziej praca nad sobą, spróbować zawsze można, choć chyba więcej skutków ubocznych niż pożytku z tego będzie, ja trafiłem na świetnego psychiatrę, ale mój stan był gorszy niż lęki, zawsze czuję sporo zrozumienia. psychiatra ma podobną rolę co terapeuta często, ale bardziej w celu pokierowania leczeniem
- psychoterapeuta - z nim raczej gadaj, wypracujesz ten problem raczej bez leków, będzie to raczej długi i spory wywiad i stopniowa zmiana przyzwyczajeń, przekonań