Emocje i problemy z ich wyrażaniem

[przecinek]

Cześć, na sam początek może się przedstawię - Mam na imię Paulina i mam 20 lat. Odkąd pamiętam miałam problem z wyrażaniem emocji i opisywaniem ich, mniejszy lub większy, ale zawsze był. Nigdy nie byłam introwertyczką, wręcz przeciwnie choć nie ukrywam, że czasem potrzebuję chwili samotności. Od kiedy mam chłopaka, a w moje życie wdało się kilka komplikacji coraz mniej z tym sobie z tym radzę i coraz bardziej zaczyna mnie denerwować mój problem. Na wstępie też zaznaczę, że w domu nigdy nie oszczędzano mi miłości i trosk, a przynajmniej mama z tatą bywało różnie, ale raczej nie mogę postawić mu wielkich zarzutów. 
Nie umiem mówić o tym co mnie boli, rani, co doprowadza mnie do płaczu, od zawsze miałam to za oznakę słabości. Znajomi zawsze mówili mi, że jest ze mnie taka "twarda babka", ale tak naprawdę bardzo często wracałam do domu i przeżywałam jak opętana. Czasami również faktycznie jestem w stanie długo trzymać w sobie emocje dopóki nie wybuchnę i dopóki nie będę już w stanie przetrzymać ich więcej. Chciałabym mówić o tym co czuje otwarcie, bez strachu, stresu bez myślenia o tym co ktoś pomyśli. Chcę to zmienić. Więc stąd moje pytanie - Jak? Jak poradzić sobie z tym problemem? Od czego zacząć?  
Byłabym bardzo wdzięczna za wszelkie rady. 
Pozdrawiam

Edytowano Maj 13, 2019 przez przecinek

[17nataku]

Podpowiem na przykłądzie mojej partnerki.

Od dziecka miała problemy ze skóra co powodowało wyobcowanie ze środowiska, ciągłe żarty i przytyki. 

Zawsze czuła się gorsza, zamknięta w sobie na uboczu nie potrafiąca mówić o uczuciach.

Kiedyś wyznała mi, że to dzięki mnie się otworzyła i ja również to widziałem.

Powoli, małymi krokami się przede mną otwierała i uważam, że to klucz do rozwiązania problemu.

Myślę, że Twoim oparciem będzie Twój partner, jeśli czujesz się przy nim dobrze, potrafisz mu zaufać i się otworzyć to myślę, że to najlepszy sposób, który nie tylko pomoże Tobie ale również umocni waszą relację.