Piotruś Pan i Narcyz w jednym lat 42

[Natalia128]

Jestem w związku z 42 letnim facetem od półtora roku, ja mam 38 lat. 

Mój partner nie pracuje, z wyboru, nie chce się zaangażować w związek - tzn nie mieszkamy razem, a sam mieszka w mieszkaniu które otrzymał od swojej rodziny. 

W tym mieszkaniu nie ma nawet łóżka czy mebli. 

Utrzymuje się z dochodów z wynajmowania części kamienicy w której mieszka ( jest to niska kwota pozwalająca zaspokoić podstawowe potrzeby). 

Nie chce mieć dzieci, nie chce się żenić. 

Pół roku temu kupił motor, bardzo często wyjeżdża/my w różne miejsca, bo mam wrażenie, że mój partner szuka wrażen/przygód/ucieczki. 

Twierdzi, że mnie kocha, ale nie przekłada się to na jego czyny. 

Kłopot w tym, że ja go kocham również, ale wszystkie te kwestie życiowe/bytowe mnie przerażają. 

Czy powinnam odejść czy próbować naprawiać ten związek? Dodam tylko, że odbyliśmy kilka ważnych rozmów, które niczego nie zmieniły. 

[Małgorzata_Margo]

Dużym nietaktem jest zaglądać drugiemu do portfela czy kieszeni, lecz jeśli jest w nim niewiele to jak tak można dalej żyć? Praca to byt, byt do nasze funkcjonowanie w codzienności. Partner Twój to wolny ptak i zastanawiam się czy lepiej nie puścić go wolno. Nie chce rodziny, formalnego związku, ceni zapewne niezależność bo i praca mu obca. To typ wolnego strzelca a partnerka śmiało może uzupełnić pewne braki. Siłą nic nie zdołasz a jeśli przekonasz to myślę, ze na krótko. Uwierz, usłyszeć słowa, ze to Ty chciałaś bo nalegałaś nie są zbyt fajne. Nie raz mozesz spotkać sie z oporem i buntem. W związku trzeba pracować, starać się we dwoje. Jeśli myślisz by dalej kontynuować rodzinne drzewo genealogiczne to warto przemyśleć swoją decyzję. 

[mih]

Podziele opinię Margo, faceta w tym wieku już do niczego nie przekonasz jeśli sam tego nie chce. Możesz zostać na jego zasadach lub szukać dalej tego na czym Ci zależy. Łatwo nie będzie ale ja bym radził Ci szukać ... i iść za swoim głosem.