Za dużo w krótkim czasie

[xyp9x]

Czuję się bardzo zażenowany i zawstydzony, że moje życie niespodziewanie zmieniło się w sposób, którym nie mogę być zbyt dumny. Zawsze byłem świetnym uczniem, pełnym charyzmy i otoczonym wieloma przyjaciółmi. Miałem wrażenie, że jestem nie do zatrzymania. Niestety, po nagłym rozpadzie mojej rodziny, moje życie nabrało zupełnie innego kierunku.

Popadłem w ciężką depresję, która uniemożliwiła mi normalne funkcjonowanie. W celu uniknięcia tego okropnego uczucia, szukałem ucieczki w delikatnych nałogach, takich jak imprezy i marihuana, co tylko pogłębiło moje problemy. W ciągu zaledwie roku, zamiast być postrzegany jako dobry i ogarnięty człowiek, zacząłem być odbierany jako osoba, która straciła zmysły lub zmieniła  drastycznie priorytety.

Nie udało mi się dostać na wymarzone studia, co uniemożliwiło mi osiągnięcie celów, jakie sobie postawiłem. Próbowałem poprawić sytuację, podjąłem tymczasem inne studia, aby wyjść z przygnębiającej sytuacji, ale byłem już na wyczerpaniu i nie miałem ochoty na nic, nawet na życie. Nikt nie chciał mnie zrozumieć ani porozmawiać ze mną. Czułem, że moja mentalność zmieniła się tak bardzo, że niektórzy nie byli w stanie pojąć, co się ze mną dzieje.

Problemy rodzinne i finansowe zmusiły mnie do zarabiania na swoje utrzymanie, co wymusiło całkowitą zmianę planów. Zmieniłem swoje otoczenie, miasto i wybrałem techniczny kierunek studiów, który zapewnił mi dobrą pracę na początek, ale nie jestem z niego do końca zadowolony (nie wiem dlaczego!). Chociaż lubię tę nową dziedzinę, która jest interesująca i dynamiczna, wciąż myślę o tym, co byłoby, gdybym dostał się na wymarzone studia. Nie podejmę ponownej próby, gdyż w trakcie nich przez kilka lat nie miałbym możliwości zarobku na siebie. Obecnie czuję się bardzo zestresowany i zmęczony, a moja charyzma i energia zniknęły. Zauważyłem, że wraz z utratą moich najlepszych cech, ludzie zaczęli powoli się ode mnie oddalać, co jest dla mnie bardzo bolesne. Mogę policzyć na jednej ręce, ile osób próbowało porozmawiać ze mną na temat mojego stanu (łącznie z rodziną).

Z zewnątrz wyglądam na osobę, która radzi sobie dobrze i jest pogodna, ale w środku czuję się kompletnie inaczej. Chciałem to tylko z siebie wyrzucić.

[Radosław]

Nagły rozpad rodziny- powiedzmy, że Twój uporządkowany świat się w jednej chwili poprostu rozpadł na kawałki i wytrącił Cię z równowagi. Rodzina jest ważna, szczególnie dla młodego człowieka, tam się kształtują wzorce zachowań i inne mechanizmy. Powiedzmy, że było wszystko poukładane i nagle okazało się iluzją i właśnie zrozumiałeś, że Cię oszukano. Tak, właśnie oszukano, więc pora na znalezienie stabilnego fundamentu, a jest nim Twoje ja. Ja i mój świat, kiedy nadciągnie kataklizm i mój świat zniknie, pozostanę Ja i stworzę nowy świat, ale inny niż poprzedni. Dobrym fundamentem jest miłość do siebie samego, akceptacja własnych błędów, zaufanie do swoich możliwości itd. piszesz o innych studiach, a skąd wiesz czy za x lat twoje kompetencje nie będą akurat porządane? 20 lat temu robiłem studia techniczne i nie żałuje, bo dały mi większe spektrum możliwości.