Nie potrafię opisać/opowiedzieć co czuję

[piotr1979]

Witam

Mam takie uczucie jakbym miał zrobić kochającej osobie (Mamie) i/lub siebie jakąś przykrość np. zniszczenie czegoś ładnego, naubliżenie Mamie, zwłaszcza jak do mnie mówi miłym tonem. Inaczej może mówiąc zrobienie sobie przykrość.

Męczy mnie to, że mam pytanie, skąd to się wszytko u mnie wzięło? I też, że nikt mnie nie rozumie jak mówię o tym problemie ponieważ nie potrafię się wysłowić, sklecić zdania o tym problemie.

 

Może podam przykłady:

Właśnie dzisiaj dostałem atak paniki a Mama do mnie pytała mi się wyjątkowo miłym tonem co się stało a ja miałem wizję by na Nią krzyczeć (nie zrobiłem tego).

Zawołała mnie na jedzenie więc poszedłem jeść bo byłem głodny ale potem miałem myśl powiedzieć, że "jestem głodny ale nie chcę jeść", samoukaranie? (To było też po tym ataku paniki).

Mama mówi miłym tonem zdanie nawet nie w I osobie a w III: Patrz jakie mamusia kupiła Ci piękny flakon ... a ja dziękuję ale mam myśli by stłuc go, mimo, że jest dla mnie też piękny.

Albo do mnie: Po imieniu ... "patrz jakie kupiłam sobie ładne talerze"  a mnie się też podobają ale mam myśli jak wyżej.

Powtarzam, że mam takie skojarzenia, myśli ale nie realizuję ich czyli w powyższych przykładach nic nie stłukłem.

 

Nie potrafię opisać tego co czuję, nie mogę się o tym wygadać i tłumię to w sobie! Mama mimo, że mnie kocha nie chce za bardzo rozmawiać o tym problemie.

 

Czy ktoś mi wytłumaczy co to ma wszystko znaczyć? Jakie są przyczyny tego?