On nie chce dziecka

[joaska92]

Czesc. Jestem w zwiazku od 9 lat, malzenstwie od kilku. Temat potomstwa zawsze schodzil na dalszy plan, bo studia, bo pierwsze prace, bo przeprowadzka, bo pieniadze.

Dzisiaj juz wydaje mi sie, ze wszystko co potrzebne do zapewnienia dzieciom  dobrego zycia juz mamy. Ale...on nagle wydaje sie dzieci nie chciec. Mówi, ze lubi swoje zycie takie jakim jest, ze jak slyszy co jego koledzy mówia o dzieciach, to mu sie wszystkiego odechciewa. Przez cale lata bycia razem ani razu nie dal mi do zrozumienia, ze dzieci moze nie chciec, wrecz bywalo odwrotnie. To ja mialam dlugo awersje do dzieci...az po 30-tce mi sie zmienilo. Rozmawialam z psychoterapeuta (który zna rowniez mojego meza) na ten temat. Dowiedzialam sie, ze to prawdopodobnie z powodu jego nieleczonej depresji. Maz zgodzil sie probowac leczyc depresje, przekonalam go do kontaktu z lekarzem. Ale po kilku miesiacach odlozyl leki bo uwaza, ze nie dzialaja. 

Odkad odstawilam antykoncepcje, to mam wrazenie ze jeszcze badziej unika zblizen...ale z powodu jego depresji generalnie od miesiecy rzadko sie kochamy. Mówi, ze juz go to nie kreci. Czuje, ze sie do siebie oddalamy. On od wielu miesiecy pracuje do poznych godzin nocnych, prawie nie inicjuje jakichs wspolnych atrakcji. Mam niekiedy wrazenie, ze tylko ja ciagne ten zwiazek zeby sie nie rozpadl. To na mnie spada szukanie wspolnych atrakcji, organizowanie urlopow, rozrywek w weekendy. Jak nic nie zaplanuje, to on ucieknie w swoj swiat. Urlopy moglby spedzac pracujac. Do lozka przychodzi w srodku nocy, gdy juz dawno spie. 

Strasznie sie boje, ze ciaza moze do reszty zrujnowac nasza relacje...bo juz nie bede miala czasu stawac na uszach, zeby jakos uatrakcyjniac nasze wspolne zycie. Z drugiej strony czas mija... Nie mam na co czekac. Pora wybrac czy idziemy w jedna, czy w druga strone. 

Co jakis czas miewam mysli o rozstaniu, ale go kocham. Boje sie, ze jak odpuszcze temat potomstwa, to bede miala zal do siebie i niego do konca zycia. Z drugiej strony nie chce go do niczego zmuszac. Wiem ze sie boi, ale ja tez. Ja sie boje, ze jak dopne swego to na koniec zostane z tym wszystkim sama. 

Do leczenia nie moge go zmusic. Z terapeuta rowniez przestal sie kontaktowac, bo nie chcialo mu sie robic cwiczen i postepow. Podobno mial od terapeuty zalecenie kontaktu z lekarzem, które dlugo przede mna ukrywal i nic z tym nie robil.

Jak wybrnac z tej patowej sytuacji? Macie jakies pomysly co robic? 

[AnnaMaja]

Witam,

Pani mąż nie chce mieć jak na razie dzieci i musi Pani uszanować jego decyzje. To jest poważna decyzja i on musi sam do tego dojść. Ciągle wspominanie o dziecku jeszcze bardziej go do tego zniechęca. Dziecko to ogromny obowiązek, wiele wyrzeczeń,masę problemów i zmartwień i na taką zmianę życia muszą być gotowi obydwoje rodzice. Dziecko nigdy nie ratuje upadającego związku,a wręcz jest odwrotnie. Wiele par się rozstało po pojawieniu się dziecka. To jest taka jakby próba związku.Ja się wcale im nie dziwie,bo sama mam dzieci i mój związek zaczął się sypać po pojawieniu się drugiego dziecka. Przy pierwszy jeszcze wszystko było ok. Teraz to tylko są dzieci i obowiązki ,nie ma czasu dla nas. Może wszystko się zmieni,jak dzieci podrosną, ale na tą chwile jest u nas kryzys. Na pewno są takie związki które odżyły po pojawieniu się dziecka,ale ja pisze Pani jak to jest z mojej perspektywy.

Musi Pani szczerze porozmawiać z mężem jak on to widzi ,czy wyobraża sobie w małżeństwie dziecko czy też nie chce mieć w ogóle. Bo jak on nie chce w ogóle,a Pani chce,to chyba lepiej by było  znaleźć osobę,która chce tego co Pani. Bo też nie może być tak,że tylko jego decyzja jest najważniejsza. Pani też ma prawo do spełnienia się  jako matka i dlatego o tym wszystkim trzeba szczerze porozmawiać.