Wątpliwości w miłości

[Pocahontas17]

Cześć Wszystkim, 

Mam na imię Karolina, mam 24 lata. Znalazłam stronę z tym forum przypadkiem i nie byłam pewna czy powinnam pisać, ale już nie wiem gdzie szukać pomocy. 

Pomiędzy mną a moim chłopakiem wszystko się układało. Ostatnio widujemy się mniej ponieważ pracuje na dwie prace od poniedziałku do piątku. Z dnia na dzień powiedział mi że nie czuje radości, szczęścia w życiu i również między innymi przy mnie. Nie wie czy mnie kocha i czy powinniśmy być razem. Powiedział że to nie jest moja wina bo daje mu wszystko czego on potrzebuje tylko po prostu teraz tak poczuł. Na każde moje pytanie odpowiadał "nie wiem" "nie wiem co czuje". A ja ? Ja nie wiem co mam zrobić. Daliśmy sobie czas by wszystko przemyślał. Czekam. Serce mnie boli ale czekam. Choć dziwnie jest nie utrzymywać kontaktu z osobą która się kocha. Zastanawiam się nad powodem tego wszystkiego i czy w ogóle jest możliwe żeby nasz związek przetrwał ? 

Wiem że wkradła się rutyna. Jednak za każdym razem kiedy próbowałam coś zorganizować to nie był chętny ponieważ wiąże się to z tym że nie ma pieniędzy bo spłaca raty. Dodatkowo musi mi oddać pieniądze które pożyczył. Gdzie go z tym nie popędzałam nigdy. 

Druga sprawa- zastanawiam się czy nie ma depresji bo po rozmowie z jego Mamą dowiedziałam się że miewał takie stany. Tym bardziej nie wiem czy ta przerwa była dobrym rozwiązaniem bo chciałabym go wspierać. A do psychologa powiedział że nie pójdzie. 

Proszę o radę. Czy jest coś co mogę zrobić? Nie chcę się rozstawać. Bardzo go kocham i od 3 lat jesteśmy w zdrowej relacji pełnej miłości i czułości. Nie wiem co się zadziało. 

Pozdrawiam i bardzo proszę o pomoc.

[pikaktus]

Skoro go kochasz, to puść go wolno..

"od 3 lat jesteśmy w zdrowej relacji pełnej miłości i czułości" nie wygląda na to, zwłaszcza, że sam powiedział Ci, że tak nie jest.

Zajmij się sobą, swoim życiem i zobaczysz co samo przyniesie. Jak się ogarnie to może się wszystko ułoży, a może przeżyliście już wszystko co mieliście przeżyć razem i pora iść dalej - osobno.

[Pocahontas17]

Niestety puściłam wolno, bez ciągłych próśb by dał Nam szansę. Kocham go bardzo, ale doskonale rozumiem że do miłości nie można zmusić... 

Bardzo dziękuję za odpowiedź i niejako wsparcie. Teraz tak jak mówisz, zajmę się sobą i zobaczę jaką niespodziankę szykuje dla mnie życie. 

Pozdrawiam.