Nie radzę sobie ze złością

[jocara06]

Mam 30 lat, jestem w szczęśliwym małżeństwie. Bywają jednak momenty, że nie radzę sobie ze stresem, który w głównej mierze jest spowodowany przez moją pracę. Stres z kolei powoduje u mnie wybuchy złości, które niestety często rykoszetem ranią mojego Męża. On jest cierpliwy i wybacza te wszystkie sytuacje, ale nie mogę go tym obarczać. W końcu jego cierpliwość się skończy. 

W pracy (korporacja) coraz częściej doświadczam krytyki i demotywacji, szef nie umie nas zdopingować, a większość pomysłów (szczególnie niektórych pracowników) jest od razu bombardowanych. Nie mówiąc już o stale rosnących celach i braku narzędzi do ich realizacji. 

Wcześniej sport był dla mnie odskocznią, pomagał się wyładować, ale teraz nawet to nie pomaga. Nie umiem odpoczywać, często brakuje mi sił, totalnie nie mam motywacji do pracy, liczę tylko godziny do weekendu, podczas którego stresuję się poniedziałkiem... 

Co powinnam zrobić? Jak sobie pomóc? 

[Honrado]

Jeśli ta praca działa na Ciebie wyniszczająco i przez to także źle wpływa na małżeństwo, to może by tak zmienić pracę?

[jocara06]

Nie będzie to takie łatwe... Jedynym, ale bardzo istotnym plusem tej pracy jest dobra wypłata... A że mamy kredyt hipoteczny, to kasa jest tym bardziej ważna dla nas... A może zwyczajnie szukam wymówki, bo brak mi odwagi..?

[Honrado]

Może. Zmiany nie są takie łatwe, nawet te na lepsze. A co będzie lepsze dla Ciebie, zszargane nerwy i lepsze cyferki na koncie czy spokojne życie i mniej luksusów albo wręcz odmawianie sobie pewnych rzeczy, bez których da się żyć? Pieniądze czy zdrowie? No chyba że widzisz inne możliwości. Są w tej pracy osoby, które doświadczając tego co Ty potrafią sobie z tym radzić i nie ponoszą żadnego uszczerbku na psychice? Jest możliwe zachować tam pełen luzik i dobry humor?

[jocara06]

Da się, jeśli umie się przymknąć oko na szefostwo i na nierobienie planów Ja właśnie nie umiem mieć tego luzu... 

[Honrado]

Ale umiesz się uczyć nowych rzeczy, prawda? To i tego luzu, regulacji emocji i myśli też możesz się nauczyć. Żeby nie grzebać w internecie godzinami i nie szukać odpowiednich książek, co niekoniecznie dałoby zadowalające rezultaty, najlepiej chyba by było zgłosić się do dobrego psychologa na konsultację. Jak podchodzisz do takiego pomysłu?