Samobójstwo

[Kasia888]

Dzień dobry, 

mam na imię Kasia, mam 22 lata. Zanim przejdę do wiadomości, przedstawię tylko krótką historię choroby. Od 2016 roku leczę się na depresję, a 2 lata temu zdiagnozowano u mnie PTSD w połączeniu z zaburzeniem osobowości typu borderline. Mam za sobą próby samobójcze i dwa pobyty w szpitalu. Od dwóch lat uczęszczam na regularną terapię i mam również kontakt z psychiatrą. Przyjmuję fluwoksaminę i interwencyjnie benzodiazepiny.

Ostatnio mam dość mocny "zjazd". Próbowałam się trzymać w ryzach ze względu na sesję - studiuję psychologię na specjalizacji klinicznej, wczoraj zdałam ostatni egzamin. Zaliczenia za mną. Wszystko na tip top, jednak nie ja. Nie moja dusza, nie moje ciało. Narzeczony dołożył swoje, zabolało niemiłosiernie....I pękłam, rozsypałam się, nie chciałam już żyć, czuć tego bólu, który zgniata mnie każdego dnia. Chwyciłam za sznurek od spodni i powiesiłam się na klamce. Jednak jak widać jestem tu dalej... W zupełnej anhedonii...Nie mam siły płakać, myśleć, czuć...

Mając zaciśnięte gardło, nie mogąc złapać oddechu, gdy moje oczy się przymykały, a ciało słabło, myślałam, że wszystko zaraz zniknie, że położę temu kres. Nie będę już czuła bólu i lęku, moje ciało nie będzie już brudne i naznaczone przez tego, który mnie skrzywdził, nie będę miała już ciała, nie będzie nic... Wtedy wszedł do pokoju partner. Zdjął mi z impetem sznurek z szyi i ze złością przeniósł mnie na łóżko. Noc była bardzo ciężka, spłycony oddech przez ból krtani nie jest najmilszy, wciąż czuję dość silny ból, jednak to da się przezwyciężyć, nie mogę sobie tylko poradzić z tym, że jestem z tym sama... Bardzo bym chciała by ktoś teraz ze mną był. Potrzebuję tego bardzo... Partner nie odzywa się do mnie od wczorajszej nocy. Czuję się zupełnie sama z tym wszystkim. Nie wiem co robić...

[DarkWorld]

Chciałabym Ci coś napisać bo wypadało by napisać cokolwiek, ale nie mam pojęcia co, bo to co opisałaś to bardzo zły stan psychiczny i jako osoba studiujaca psychologię myślę że wiesz iż Twój stan jest po prostu zły, obecność drugiej osoby może działać kojąco ale nie zneutralizuje emocji które w sobie odczuwasz, borderline takie jest, jak taniec po bardzo cienkiej linie i napewno też wiesz że w takich sytuacjach zawsze możesz po prostu zgłosić się na oddział lub na oddział interwencji kryzysowych.

No i też jednak nie takie wszystko jest złe w tym co napisałaś, gratuluję zdania egzaminów ;-)

[Kasia888]

Dziękuję za wsparcie