"Mikrozdrada"

[dagmara1]

Hej, mam 30 lat, od roku jestem w naprawdę dojrzałym związku (zupełnie innym niż moje wcześniejsze). Dzięki temu związkowi rozwijam się i to widzę i czuję. Ale do sedna. Mój partner pracuje za granicą, więc podczas gdy go nie ma, a są to czasami 3, czasami 5 tygodni, naszą jedyną formą kontaktu jest telefon, Skype itp. Planujemy wspólnie przyszłość, wcześniej moje związki toczyły się bardziej na zasadzie "z dnia na dzień" i "co będzie to będzie", a w tym przypadku jest inaczej. 

Miesiąc temu byliśmy na chrzcinach u jego rodziny w górach i tam przez czysty przypadek okazało się, że mój partner pisze wiadomości z jakąś koleżanką z czasów technikum. 

Nie byłoby w tym jeszcze nic dziwnego, gdyby tak o sobie pisali, bo nie zabraniam mu mieć koleżanek itd, ale chodzi o sposób pisania. On pisał do niej "skarbie", "będę cały twój jak wrócę" itd. Dziewczyna ta ma męża i dwójkę dzieci. Z wiadomości widać było, że to ona częściej do niego pisała, co nie zmienia faktu ani sposobu w jaki toczyły się te rozmowy. Powiem Wam, że świat mi się zawalił jak to zobaczyłam. Najgorsze było to, że ja np szłam spać wcześniej a on pisał do niej... Twierdził, że z nudów. 

Od razu zażądałam wyjaśnień i on twierdzi, że to tylko takie głupie pisanie, które dla niego nic nie znaczyło, że nigdy się nie spotkali, że ona kompletnie go nie interesuje, że to mnie kocha.  I o tyle o ile w to mu uwierzyłam, zerwał z nią kontakt. I na tyle na ile go znam nie podejrzewam, że jest typem człowieka który będzie knuł i kombinował byleby dalej z nią pisać, bo on po prostu taki nie jest. Nie twierdzę, że mnie zdradzał z nią, mam na myśli jakieś potajemne spotkania itp. 

Przepraszał mnie już niezliczoną ilość razy, pokazuje mi że mu zależy tylko na mnie.

A ja, niby wszystko jest dobrze, ale ta wizja, te wiadomości, to mnie wyniszcza od środka. Ufam mu dalej, nie kontroluje go. Ale czasami kiedy sobie o tym przypomnę to po prostu nie mogę przestać się zamartwiać i tego rozdrapywać.

Chciałabym po prostu o tym zapomnieć i dalej móc się cieszyć naszym związkiem, idealnym związkiem, takim którego zawsze oczekiwałam i chciałam. 

Rozstanie się w ogóle nie wchodzi dla mnie, w grę, bo chcę ten problem przetrawić i iść dalej, ale czasem mam wrażenie, że nie będę potrafiła. Wiem, że to przeszłość, że było, minęło, że czasu nie cofnę. 

Jak mogę sobie ulżyć i się z tym pogodzić?

[Sana88]

Mialam bardzo podobną sytuację. Długo nie mogłam zapomnieć o tym i jak tylko wróciłam myślami do tego to rozrywało mnie w środku ale z czasem myślałam o tym coraz mniej. Cały czas siedzi to w głowie ale już nie wyzwala we mnie takich emocji. Na wszystko potrzeba czasu. Powodzenia 🙂

[YogaPat]

Po pierwsze poczułaś się źle, nie bagatelizuj tego. Tak naprawdę nie wiemy co się między nimi mogło wydarzyć, ufasz mu, masz na pewno do tego przesłanki. Związek na odległość nie jest łatwy, może szukał wsparcia emocjonalnego w kimś innym, nie próbuję go usprawiedliwiać a zrozumieć jego tok myślenia. Opisujesz wg mnie sytuację bardzo spokojnie.. Jeśli zerwał z nią kontakt to wg mnie znaczy, że wiele dla niego znaczysz i nie chce Cię stracić. Jednak w tej sytuacji pokusiłabym się o dogłębne rozpatrzenie sprawy by ją zakończyć, nic nie będzie Cię uwierać jeśli szczerze sobie wyjaśnicie sytuacje.