Poczucie smutku i bezsensu

[maria.17]

Nie za bardzo wiem od czego zacząć, bo mam wrażenie, że w każdym aspekcie mnie i mojego życia jest "coś nie tak". Ale zacznijmy: mam 23 lata, nie mam zbyt szczęśliwej i kochającej rodziny, co bardzo mnie boli (od dziecka słuchałam/słucham kłótni rodziców, awantur). Zawsze byłam nieśmiała, ciężko nawiązywało mi się kontakty z ludźmi, żadna ze mnie dusza towarzystwa. Tak jest do teraz chociaż w związku z pracą i studiami naprawdę staram się i przełamuję, by jakoś w społeczeństwie funkcjonować. Dużo rzeczy mnie stresuje i to takich mało ważnych jak pójście do sklepu, zadzwonienie gdzieś itp. Oczywiście mam też niskie poczucie własnej wartości. Uważam się za brzydką i nudną osobę. Mam problem z wyrażaniem własnego zdania. Jakimś cudem znalazłam chłopaka, ale od roku (związek trwa 3) mam coraz więcej wątpliwości, czy ja go naprawdę kocham, a może tylko lubię jako przyjaciela? Może jest mi po prostu z nim wygodnie? Ostatnio jest mi szczególnie ciężko. Nic nie ma sensu, więc mogłabym leżeć i patrzeć w sufit bez końca. Jest tyle smutku we mnie i tyle do naprawienia, a ja nie mam siły już walczyć, próbować się zmienić... Mam wrażenie, że to trwa od dzieciństwa... Jakbym już była skazana na takie życie. Czasem bywa lepiej przez np. dwa tygodnie, a potem jest zjazd totalny i potem znowu całkiem pozytywny czas. Teraz czuję, że to nie tylko zjazd, a coś więcej, boję się, że z tego nie wyjdę, że już tak zostanie. Proszę o jakąkolwiek pomoc, może poukładanie trochę moich myśli za mnie i wskazówki co robić, od czego zacząć. 

[LukaszJko]

Cześć

Dam Ci radę która zawsze dostawałem od ojca " uśmiechnij się, wyjdź z domu i patrz pozytywnie na życie" !

A tak na poważnie, mogę polecić Ci tylko spotkanie z lekarzem psychiatrą w celu ustalenia Twojego stanu i planu na kolejne kroki. Musisz się przygotować, że wizyta może nie wypalić za pierwszym razem, ale warto szukać rozwiązania. Przechodziłem podobną drogę jak Ty ( przynajmniej tak to wygląda z Twojego opisu) i dopiero jak sytuacja rozłożyła mnie totalnie to sięgnąłem po pomoc. To był duży błąd... ale z drugiej strony wiedza ogólna o zaburzeniach emocjonalno-psychicznych jest śmieszna w naszym kraju. Dalej walczę z wieloma problemami , decyzjami. Czasami jest super, czasami kiepsko - ale najważniejsze: znam te uczucia i wiem jak działać kiedy przychodzą.

Nie jestem lekarzem czy terapeutą, więc nie powiem Ci co robić dalej. Mogę Cię tylko zapewnić, że to co się dzieje ma swoje podłoże i ma swój cel. Mogę Cię również zapewnić, że leczenie jest skuteczne ( chociaż dobranie metody czy leków to często droga przez mękę ). Mogę również Ci zagwarantować, że masa osób które uważasz za super, również ma podobne problemy - tylko ukrywają je inaczej. Każdy radzi sobie jak może .

Znajdź wilka, poznaj wilka, pokochaj wilka !

Trzymaj się.

[tomaszpio]

Hej mam podobną sytuację, ciągłe poczucie braku sensu w życiu, zero motywacji, czasem nie chcę nawet wstawać z łóżka i zdarza się, że tego faktycznie nie robię.. w końcu się przełamałem i zajrzałam do polecanej aplikacji HH24 i zapisałem się na psychoterapię online. "Chodzę" tam już od pół roku i muszę przyznać, że widzę poprawę.  

Edytowano Luty 14, 2022 przez tomaszpio