Brak chęci do życia

[Lukwor]

Mam 34 lata, jestem samotny, pracujący, mieszkający, mężczyzna. Problem ciągnie się od szkoły, a konkretnie zaczęło się od lęku przed odpowiedźiami, mówieniem. Do dnia dzisiejszego, nie potrafię kogoś o coś zapytać. Większość mojego czasu w życiu to ciągle, smutek, płacz, żal do siebie o w szystko, brak zainteresowan, nic mnie nie cieszy, zastanawiam się po co się urodziłem. 

Chciałbym się nie raz zabić, ale nie potrafię tego zrobić. Często myślę że w niebie jest lepiej, ciągle martwie się o przyszłość, że jestem już stary na zmiany w życiu, żeby czymś się cieszyć. 

I nie wiem co robić, czy warto się męczyć i żyć dalej:(, ale brak mi już siły. 

 

[Iwa]

Witaj

To smutne, co piszesz. Myślę, że nie możesz tego zostawić i tak żyć. Na pewno potrzebujesz pomocy psychologa, może psychiatry, jeśli potrzebne byłyby leki. Ale domyślam się, że ktoś z tutejszych psychologów odezwie się do Ciebie, spełniłeś warunki, podając wiek, problem i pytanie, choć sądząc po sobie, niekoniecznie szybko. Ja dalej czekam 😉 Wiem jak się czujesz, skoro tyle lat coś tak Cię męczy, że nie możesz poczuć się komfortowo. Nie poddawaj się, jestem przekonana, że można Ci pomóc, nie rezygnuj z tego. Trzymam kciuki 🙂

[Kolezanka.]

Czesc, Iwa ma.racje, byc moze wizyta u.psychologa czy psychoterapeuty bylaby wskazana.

Nie.jestes za stary na nic, ludzie w tym wieku jeszcze zyja jak.20 latki:)

Sprobuj pomyslec co lubisz, czym sie interesujesz, moze jakas historia, czy jezykami? Czy.wolisz majsterkowac? Poczatki sa ciezkie, ale warto.probowac choc bys.mial.zaczynac po 5 razy. Sprobuj czegos w domu, moze.lubisz czytac ksiazki? Sa fora rozne. Mozna sie udzielac w internecie. 

Stan.przed lustrem i powiedz do siebie glosno "poradze sobie z wszystkim" czy jakies inne komplementy:) abys nabral troche pewnosci.siebie. Takie powitanie dla siebie samego w lustrze na dobry dzien. 

[Lukwor]

Bardzo dziękuję za odzew. 

Przepraszam ze tak powiem może coś źle. Ale naprawdę niczym się nie cieszę, ani brak zainteresowania. 

Mam życie po prostu smutne i samotne. 

Kiedyś chciałem mieć rodzinę i wszystko, ale z biegiem czasu już przestałem w coś wierzyć. Mnie naprawdę bardzo ciężko przekonać do zmiany. 

A często jak stanąłem przed lustrem to miałem żal do siebie że taki się urodziłem i że jestem beznadziejny. 

Jestem bardzo za spokojny, nawet nie pije alkoholu za dużo,bardzo mało, nie pale też. 

Często mi przychodzi taka myśl nawet nie wiem skąd, że po co mam coś zrobić, jak i tak umrę i tego nie bedzie:(. 

Nie lubię urodzin, zamiast się cieszyć to mi przychodzi płacz, bo jestem rok starszy. 

Nawet jak dostanę coś nowego, jakaś koszulka, to nie założę, bo jest za ładna na mnie, że nie zasługuje na nic. 

Ciężko się tak żyje, ale po prostu po tylu latach się przyzwyczailem

 

[Kolezanka.]

@Lukwor

Czas sie oddzwyczaic od takiego sposobu myslenia:) jesli chodzi o wyglad, moze.sprobuj na poczatek go poprawic? Spojrz w lustro, powiedz sobie komplement,raz drugi trzeci. I usmiechaj sie so siebie. Glupia sytuacja, ale ja tak robilam i to dziala. Wlosy Ci sie nie podobaja? Idz do fryzjera, moze zmieni Ci fryzure? Masz brzydkie zeby? Sio so.dentysty, myj zeby regularnie. Cialo.Ci sie nie podoba? Sprobuj cwiczyc, wyrob miesnie. (Choc nie wiem jak pracujesz). 

Probuj od takich malych rzeczy. Trafiles w dobre miejsce tutaj, jesli potrzebujesz naszego wsparcia, chetnie Ci je udzielimy:) 

A koszulki ladne zakladaj bez wahania ! 

[stanpr]

Zupełnie cię rozumiem.
A odpowiedzi typu "potrzebujesz pomocy psychologa albo pysychoterapeuty" to chyba jakaś sztampa, banał - tu powinien być stały "template" do wklejenia. Przecież to wiadome, tutaj większość tego potrzebuje i każdą dyskusję można by tak podsumowywać.
Z tym znalezieniem sobie hobby to też podobnie... 

[turkuć_podjadek]

5 godzin temu, stanpr napisał:

Zupełnie cię rozumiem.
A odpowiedzi typu "potrzebujesz pomocy psychologa albo pysychoterapeuty" to chyba jakaś sztampa, banał - tu powinien być stały "template" do wklejenia. Przecież to wiadome, tutaj większość tego potrzebuje i każdą dyskusję można by tak podsumowywać.
Z tym znalezieniem sobie hobby to też podobnie... 

Też widzę jak to jest banalne, ale niewiele da się z tym zrobić. Na forum okulistycznym nikt nie wyleczy oczu, na kardiologicznym serca też nie; tak samo jest z forum psychologicznym w odniesieniu do poważniejszych problemów umysłowych. 

Można by prosić ludzi o napisanie krótkiej autobiografii, żeby później na jej podstawie pisać ze sobą przez następnych kilka tygodni, miesięcy, lat. Zrobić taką forumową, publiczną, pisemną, upośledzoną psychoterapię. Niestety nawet do takiej nie ma tutaj psychoterapeutów wolontariuszy.