Trudności w życiu osobistym i zawodowym

[Jockerek]

Witam serdecznie.

Mam na imię Jacek. Mam 48 lat, mieszkam w Pruszkowie. Jestem samotny, nie założyłem rodziny. Mam zaburzenia nerwicowe i lęki. Leczę się psychiatrycznie od 2016 roku.

Byłem na kilkunastu terapiach u psychoterapeutów. Miałem też terapię na oddziale dziennym zaburzeń nerwicowych. Terapia mi pomogła, ale po jakimś czasie moje

funkcjonowanie zaczęło się pogarszać. Biorę leki od psychiatry na zaburzenia nerwicowe i lękowe. Leki generalnie mi pomagają, ale od czasu do czasu są nawroty choroby.

Tak jest od wczoraj, 25 maja. A dzisiaj jestem w pracy i trudno mi się skupić. Oprócz objawów psychicznych bardzo często odczuwam objawy somatyczne. Są to bóle głowy,

czasem nie pomagają tabletki przeciwbólowe. Jestem bardzo spięty i zestresowany, bóle kręgosłupa i szyi.

A te psychiczne objawy, to: smutek, spadek nastroju, wybuchy płaczu, gniewu i frustracji. 

Proszę o pomoc i odpowiedź.

Dziękuję i pozdrawiam.

Jacek Wach

[Kolezanka.]

Dziendobry, skoro psychoterapia pomaga tylko na chwile, moze napisze.Pan jak wyglada Pana zycie? Nie ma Pan rodziny, a czy utrzymuje Pan konakty ze znajomymi? Z dalsza rodzina? Z czego wynika.ten smutek.i obnizenie nastroju? I czego sie Pan boi? 

[Jockerek]

Dzień dobry. Ja mam rodzinę, teraz tylko mamę i czworo rodzeństwa . Ja jestem najmłodszy w rodzinie. 24 kwietnia zmarł mój tata, który przeżył 96 lat. Jestem w trakcie żałoby. Jeżeli chodzi o rodzeństwo, to utrzymuję z nimi kontakty. Z jednymi częstsze, z drugimi rzadsze. Znajomych w Pruszkowie nie mam mimo, że mieszkam tu już 8 lat. Mam problemy z nawiązywaniem nowych znajomości i przyjaźni. Jestem nieśmiały i lękliwy. Mam problemy z poznaniem kobiety do związku. Tak na serio, to jeszcze nie byłem w prawdziwym związku. Spotykałem się na randkach z kilkoma kobietami. To wszystko było tylko przelotne. Z niektórymi spotkałem się raz, z niektórymi kilka razy. Mam też bliską znajomą, którą poznałem 14 lat temu. Jest młodsza ode mnie o 4 lata. W 2007 roku chodziliśmy na randki, spotykaliśmy się przez ok. 3 miesiące, po czym ona zerwała kontakty. Nie powiedziała mi jaka była tego przyczyna. Ja nie dopytywałem. W 2009 odnowiliśmy kontakt przez maila. Potem się spotkaliśmy, ale nie było to nic trwałego. Ja coś do niej czułem, ale ona do mnie raczej nie. Ona teraz mieszka i pracuje w Krakowie, Dzwonimy do siebie od czasu do czasu. Chcę się z nią spotkać i porozmawiać, ale ona boi się pandemii. Ja tęsknię za nią. 

Ja się leczę u psychiatry, biorę leki. Ale powinienem chodzić na terapię przynajmniej raz w tygodniu. Niestety na NFZ nie ma możliwości, a wizyty prywatne są dla mnie za drogie.

Smutek i obniżenie nastroju wynikają z tego, że nie zawsze mam z kim porozmawiać. A w tych niepewnych czasach martwię się o przyszłość.

[Kolezanka.]

Jesli chodzi o kontakty, moze prosze probowac przez intermet? Czasem z kims obcym latwiej sie rozmawia niz z bliskimi. Sa rozne fora, czy tez strony randkowe. To zazwyczaj dodaje troszke "pikanterii" w nudnym zyciu. Chodzi.mi raczej o polepszenie nastroju, jesli z kims sie pisze, troche mocniejsze bicie serca. A znajomi z pracy? Jacys koledzy? 

Hm, zastanawia mnie dlaczego terapia na NFZ nie jest mozliwa? 

Jesli zdrowie pozwala, proponuje rowzniej zaczac uprawiac jakis sport, chocby to mialy byc spacery. 

Czy te problemy zaczely sie po zerwaniu kontaktow z ta kobieta?