Moja rodzina nie akceptuje mojego partnera

[Ankaaaxd]

X poznałam ponad 3 lata temu, na początku, pierwsze kilka miesięcy wszystko było w porządku - nasza relacja się umacniała, wszyscy się cieszyli moim szczęściem, a dokładniej po prostu nie mieli nic przeciwko, a ja się chwaliłam X to, X tamto... Problem zaczął się, gdy zaczęłam nocować u X. Miałam wtedy 20, prawie 21 lat, prace i studia zaoczne. Rodzice chcieli zakazać mi zostawać na noc u chłopaka, mówiąc że to "nieładnie" lub mówiąc wprost "sypiasz z nim". Nie odpowiadało im to, ponieważ jesteśmy, teraz już tylko oni wierzącymi katolikami. Ja przestaje, ponieważ widzę jak ludzie modlący się o dobro sprawiają mi tyle cierpień.
X studiował dziennie, utrzymywał się z tego co wysyłali mu rodzice na konto, rzadko przyjeżdżał do mnie, bo studia dziennie a ja w jego mieście byłam w weekendy, gdy sama maiłam zajęcia więc i tam się spotykaliśmy. Mojej mamie nie przypadło do gustu że tylko ja jeżdżę, a on nie "to chłopak powinien przyjeżdżać do dziewczyny nie na odwrót". Znosiłam to bardzo długo, te docinki. Sprawiały mi one przykrość, ale nie mówiłam o tym X żeby nie burzyć relacji z rodziną, myśląc przyszłościowo o rodzinnych spotkaniach obiadkach itd. Dodam, że moja mama jest osobą prawdopodobnie uzależnioną od kupowania jedzenia, kupuje bardzo dużo tylko żeby nigdy nie brakowało, potem mówi że dużo wydała, a potem jeszcze po prostu dużo wyrzuca, bo jest stare. Nie radzi też sobie w sprzątaniu, zawsze na co dzień jest brudno, nieodkurzone, podłogi nie zmyte, łazienka aż traci się ochotę na mycie się. Nie pracuje etatowo, zajmuje się domem, ale prace poza zakupami robieniem obiadu i sprzątaniu po jedzeniu sprawiają, że mówi że ma ciężko, że tyle pracy i jest zmęczona. Mieszkam też z babcią, która jest w bardzo podeszłym wieku i jest osobą dość upartą i egoistyczną, co sprawia, że lubi być w centrum uwagi, 58 letnim wujkiem, który ma problemy genetyczne i mimo swojego wieku nigdy nie pracował, "czekał na gotowe" nigdy nie zrobił sobie jedzenia, nie zmienił pościeli, nie odkurzył, a mimo choroby normalnie mógłby to robić. Tata natomiast zawsze ciężko pracował, mieszkamy na wsi i pracuje na polu, ale w zamian zawsze oczekuje ciepłego obiadu na czas, trochę przyczynia się do tego, że mama tak dużo kupuje, ponieważ jest zdania że nie chce jeść "tylko jednego rodzaju szynki", więc mama kupuje 5-7 rodzajów raz w tygodniu, potem leży i się starzeje. 2 razy nie jedza tego samego, wylewają połowe garnka zupy, bo nie chcą jej jeść dwa dni. Mieszkamy 1km od wsi, w polu, nie mamy żadnych znajomych, z nikim nie rozmawiamy, chyba że na zakupach itd. Moja rodzina ma manie wyższości, uważają że mają dużo ziemi (tylko 32ha), wielki dom(tak wielki że ciężko go ogrzać i jest zawilgocony) i wiele innych przykrych spraw.
Wracając do głównego tematu, poznając już sylwetkę mojej rodziny: rodzina X jest całkiem inna, zamożna, z miasta, pracująca na swoim biznesie. X nie zna takiego życia jak ja miałam, co sprawia, że ma też inne do niego podejście.
Kilka miesięcy temu doszło do kumulacji całej negatywnej energii - X był u mnie na łącznie 10 dni (5 potem 4 w krótkim odstępie czasu) już też wyjaśniam, zostawał u mnie na noc mogliśmy spać razem, gdyż pół roku wcześniej się zaręczyliśmy i wynajęliśmy pokój na czas jego ostatniego roku studiów. 
Podczas jego wizyty, moja mama początkowo udawała że jest miła, rozmawiała, potem zaczęło ją irytować rzeczy jak zużycie papieru toaletowego, czy jedzenie u nas X a nawet to, że zanosiłam mu obiad czy ciasto do pokoju, kiedy ten się uczył pytań do obrony. Mama nie lubiła go już wcześniej, kiedy dowiedziała się, że krzyczał na mnie gdy byliśmy na wycieczce w innym mieście (my dwoje plus siostra z chłopakiem). Wiem, że krzyczeć nie powinien, ale znam go, wiem że jest człowiekiem który w sytuacjach stresowych nie wytrzymuje mimo że stara się nad tym panować, ale ja to akceptuje i staram się mu w tym pomagać.
Kiedy był u mnie te 10 dni usłyszał, że moja mama obgaduje go że jest taki siaki, nic nie robi tylko siedzi i je (podczas obrony czynnie udzielał korepetycji żeby mieć dodatkowe pieniądze). Usłyszał, spakował się i wyszedł. Od tego czasu nie chce mnie odwiedzić wcale, nie dziwię się. 
Mama nie czuła skruchy sprawiając komuś przykrość. Nie rozmawiałam z nią bardzo długo, sprawialiśmy sobie wiecznie przykrość przez przynajmniej 3 miesiące. Wpadłam w coś podobnego do depresji, nie miałam ochoty na nic, czekałam od rana na noc żeby pójść spać, jadłam gdy nikt nie patrzył... Unikałam wszystkich.
Teraz cała rodzina, krewni uważają że X krzycz na mnie jest leniem i nierobem, były też plotki, że mnie bije. X natomiast jest osobą, którą w przeszłości spotkało wiele przykrości, często ma bardzo niską samoocenę, a w połączeniu z aferą w mojej rodzinie przemyśliwa żeby mnie zostawić, żebym poznała kogoś, kogo zaakceptuje moja rodzina, abym była szczęśliwsza. Jest to osoba, która rzeczywiście nie lubi pracy etatowej, ale wydaje mi się, że to przez silny charakter i sposób pracy rodziców - własna działalność, gdzie się tylko dogląda raz na tydzień interesu. Marzy o dużych pieniądzach, ale ma zawód, gdzie takie pieniądze może mieć. Tylko musi wpierw znaleźć taką ofertę, żeby była satysfakcjonująca...
W każdym razie ma opinie w mojej rodzinie osoby która jest mechanikiem, a nie potrafi koła w aucie zmienić... nieudacznikiem który się na mnie wyżywa i że "skończę z nim pod mostem" (mimo że jego własne mieszkanie jest w budowie i niedługo je odbieramy.
Ostatnio jechałam pociągiem, może zabawne, z kołem a dokładniej tylko oponą, ponieważ przechowywane były u mnie w piwnicy letnie, a jego auto stoi z przebitą oponą i nie miał jak jej odebrać (nie mają komórki lokatorskiej). Zostałam wyśmiana w domu, że "jestem głupia, bo chodzę po mieście z oponą sama, a on NA PEWNO nawet mi nie pomógł z nią i sama musiałam nosić...
Nie mam już sił, płakać mi się chciało jak to słyszałam wczoraj po powrocie do domu.
Broni mnie tylko 3 lata młodsza siostra, która widzi jak dziwne są komentarze i uwagi naszej rodziny względem do mnie. Ostatnio zwróciła też uwagę mamie, że nie ma się wyżywać na mnie tylko dlatego, że tata jej powiedział że za długo śpi. (powiedziałam wtedy, że ja z siostrą zawsze rozwiązujemy wszystko krzykiem, bo nauczyliśmy się od mamy która na nas krzyczy całe życie)
Zabawne jest też, gdy mama wypomina mi, że zabrałam przykładowo JEJ pudełko na żywność (warte 4-5zł), a tygodniowo wyrzuca jedzenie o wartości minimum 30zł. 
mama potrafi dać mi np pieniądze na autobus, dentystę, czy jedzenie, ale nie potrafi dać mi przedmiotów, które sama już wcześniej nabyła, lub wypomina mi że zgubiłam, zniszczyłam lub zapomniałam i nie ma gdy potrzebuje (właśnie o taki pojemnik chodzi). Wiem, że ona jest chora, niszczy mój związek, nie widzi że jestem/byłam szczęśliwa kiedy było jak było. Jest osobą, która wszystko wie najlepiej, osobą która zamiast mówić jak coś można zrobić np przy gotowaniu od razu zabiera np patelnię i robi po swojemu. Jej sposób zawsze jest najlepszy, ciasta smakują najbardziej, u moich innych cioć jest niesmaczne "a oni tak to wychwalają" - u cioci z którą podświadomie konkuruje która z nich jest lepszą panią domu.

[Kwiat_muzyki]

Naprawdę ciężką sytuację opisałaś. Myślę, że jedynym wyjściem jest po prostu wyprowadzić się z domu i zacząć żyć własnym życiem. Zapewne zachowanie matki się nie zmieni, musisz sama zawalczyć o własny spokój psychiczny. Na Twoim miejscu porozmawiałabym z chłopakiem o tym, że chciałabyś się odciąć od rodziny i poprosiłabym go o wsparcie w tych ciężkich chwilach. Jeżeli mu na Tobie zależy to będzie przy Tobie, nie możesz brać odpowiedzialności za słowa i czyny własnej matki. Ale jeżeli chcesz wsparcia od strony swojego chłopaka to on powinien być świadomy całej sytuacji.