Uczucie odrzucenia + wewnętrzny krytyk

[Dave]

Dzień dobry,

Mam na imię Damian, niedawno ukończyłem 18 lat. Jestem uczniem w klasie maturalnej. Mam stosunkowo dużo "nietypowych" zainteresowań w porównaniu do moich rówieśników. Mowa tutaj chociażby o polityce, filmoznawstwie dokumentalnym czy też akwarystyce. Poznawanie nowych ludzi nie jest dla mnie rzeczą stresującą, jednakże czuję się znacznie lepiej w swoim zamkniętym środowisku.

 

Od około 5 lat zmagam się z czymś w rodzaju uczucia odrzucenia. Sam nie wiem jak prawidłowo to nazwać. Mam wrażenie, że ludzie podchodzą do mnie z dystansem i niechęcią. Jak to teraz piszę wydaje mi się to abstrakcyjne, ale najmniejszy incydent zbiera w mojej głowie multum czarnych myśli. Jeżeli tylko przyjaciółka chociażby wyświetli i nie odpisze na wiadomość nagle zaczynam myśleć - no tak, po co by miała ze mną rozmawiać przecież na pewno ma wielu lepszych znajomych. Pewnie pisze teraz z tym i tym to co jej po mnie, albo - tylko wszystkich zanudzasz i nikomu nie chce się z tobą rozmawiać. Często pojawiają się wydarzenia, które przeczą mojemu krytykowi i budują pewność oraz poczucie wartości, jednakże po jakimś czasie problem wraca. Sytuacja tego typu ma miejscu prawie że wyłącznie w kontaktach z płcią żeńską. Nie ukrywam, że jest to dla mnie kwestia problematyczna. Od ponad 2 lat nie byłem w żadnym związku. Na myśl o zagadaniu do dziewczyny po prostu odpuszczam, nigdy tego nie zrobiłem. Zbyt bardzo boję się odrzucenia przez nią - przecież jesteś taki i siaki, a ona jeżeli ci się podoba to pewnie też innym, lepszym. Po co ty jesteś jej potrzebny. Ogarnia mnie strach na myśl, że dziewczyna powie nie chociażby dlatego, że ma chłopaka. W głowie mam jej obraz szydzącej ze mnie razem ze swoimi koleżankami.

Nigdy nie byłem u psychologa i raczej ograniczam się do korzystania z porad online. Żeby zmieniać swoje nastawienia i myślenia słucham wiele podcastów, motywacyjnych prelekcji i to pomaga, ale nie zawsze. Najlepszym antidotum na ten problem jest przeżycie wspaniałego dnia ze znajomymi, jako dusza towarzystwa, lecz wiadomo... raz dzień jest udany, a raz gorszy.

Być może ktoś zmagał się z podobnym problemem, proszę podzielcie się swoimi odczuciami. Zależy mi na wyjściu z tego, bo to mnie po prostu ogranicza. Z góry dziękuję.

[Julka9]

Mam podobnie jak Ty. Podobna osobowość. Tylko że jestem starsza od Ciebie, mam 24 lata. I wiesz co? Można sobie wypracować pewne zachowania. Na to potrzeba czasu. Patrząc z perspektywy czasu, kilka lat temu byłam o wiele bardziej wyobcowana i nieśmiała niż obecnie. Po prostu z czasem, powolutku zaczęłam się otwierać na ludzi. Nadal mam podobnie np. z tymi wiadomościami. Zaczynam myśleć że na pewno jestem nie ważna dla tej osoby itd. Ale nauczyłam się dosyć szybko wypierać te myśli, nie zastanawiać się nad tym i podchodzić do tego wszystkiego z dystansem. Też zawsze miałam jakąś blokadę w kontaktach z płcią przeciwną, teraz to się zmieniło. 

Widać że jesteś bardzo wrażliwą osobą, wszystko bierzesz do siebie, wszystko analizujesz. Też tak mam, ale kiedyś to było intensywniejsze. Lata mijają, człowiek zbiera doświadczenia. Myślę że z tego wyjdziesz, wiem po sobie że najważniejsze to po prostu przełamywać się. Jak się raz przełamiesz to następnym razem będzie już łatwiej 🙂 I ja zawsze czuję potem ogromną satysfakcję i jestem szczęśliwa. Obecnie mniej się przejmuję opinią innych, a tym bardziej jeżeli to nie jest dla mnie bliska osoba. Tego wszystkiego można nauczyć się z czasem.

[Natalia Asystentka]

Wewnętrzny krytyk pojawia się z różnych powodów. Wynika to z naszych doświadczeń życiowych, zwłaszcza związanych z wychowaniem i otoczeniem. Jeśli byliśmy często krytykowani, odrzucani lub nieakceptowani, możemy internalizować te negatywne opinie i stać się surowymi krytykami samych siebie. Jeśli nie tolerujemy własnych błędów i niedoskonałości, wewnętrzny krytyk może nas atakować za każde małe niepowodzenie. Niskie poczucie wartości i wątpliwości również sprzyjają pojawianiu się wewnętrznego krytyka. Jeśli nie czujemy się wystarczająco wartościowi i pewni siebie, wewnętrzny krytyk nas atakuje, utwierdzając nas w przekonaniu o naszej niskiej wartości.

Radzenie sobie z wewnętrznym krytykiem jest trudne, ale istnieje kilka skutecznych strategii:
• Uświadomienie sobie jego istnienie i zrozumienie, że jego komentarze nie są obiektywną prawdą.
• Akceptacja samego siebie i docenianie własnej wartości niezależnie od ocen wewnętrznego krytyka.
• Skupienie się na pozytywnych cechach i osiągnięciach, aby odpocząć od nadmiernego skupienia na samoocenie.
• Znalezienie wsparcia w rozmowie z zaufanymi osobami, takimi jak przyjaciele, rodzina lub terapeuta.
Więcej informacji znajdziesz w tym artykule: https://msp.radom.pl/2023/06/27/wewnetrzny-krytyk/

[Karol4]

To, co opisujesz, może wynikać z niskiej pewności siebie i nadmiernego samokrytycyzmu, które często są wzmocnione przez lęk przed odrzuceniem. Rozważ skorzystanie z profesjonalnej pomocy psychologa, który pomoże Ci zrozumieć i przepracować te uczucia oraz rozwijać zdrowe mechanizmy radzenia sobie. Dodatkowo, ćwiczenie umiejętności społecznych w małych krokach, takich jak proste rozmowy czy angażowanie się w grupy z podobnymi zainteresowaniami, może pomóc w stopniowym przełamywaniu barier.

 

_______________________________________

https://lavaro.pl/tania-posciel