od dziecka izolowana

[gothroughit]

1. Od dziecinstwa bylam izolowana. Moi rodzice oboje byli w depresji, przez co trzymali sie na uboczu i z nikim nie mieli relacji. Nie dopuszczali nawet mysli, ze ja potrzebuje towarzystwa i ze bardzo cierpie

2. pochodze z biednej rodziny.czesto obserwowalam swiat z perspektywy za szyba.widzialam jak lepsze sfery dobrze sie bawia, spotykaja, a ja moglam tylko marzyc zeby mnie zauwazyli. zeby zechcieli na mnie spojrzec musialam udawac kogos kim nie jestem. nigdy nie bylam na rowni z nimi.

3. moja rodzina byla patologiczna i dysfunkcyjna.rodzice duzo wycierpieli przez dziadkow-stad ta depresja i nauczyli mnie wstydzic sie za to skad pochodze, dlatego soba gardze.

cale zycie trzymam sie na uboczu, czuje sie jakbym urodzila sie w gorszym sorcie i pewne rzeczy czy przywileje nie byly dla mnie.mowie o przywileju milosci i dobrych relacji z innymi

jak wyjsc z tego schematu izolacji spolecznej?

[no heyt]

W zasadzie miałam podobnie. Moi rodzice też raczej byli wycofani, przypuszczam, że była też depresja. Tata już nie żyje, a wtedy byłam za młoda, żeby to ocenić. Nigdy nie było dość pieniędzy na nic, zawsze za innymi. Siedzi to w człowieku cale życie, ale trzeba wziąć sprawy w swoje ręce. Mi pomogła ambicja, ciągle się czegoś uczę, dokształcam i przekładam to na pieniądze. To daje mi, może mylne, może nie, poczucie, że nie jestem gorsza od innych. Wiedza wręcz daje mi pewność, że innych zostawiłam dawno w tyle. Dzisiaj nie wstydzę się już ani swojego pochodzenia, ani tego, że nie wychowałam się w bogatej rodzinie. Ci, którzy byli w dużo lepszej sytuacji na starcie często do niczego nie doszli.