Skocz do zawartości

Problem w zwiazku


AISZA

Polecane posty

Witam. Mam 35 lat i jestem mama dwóch chłopców (7 i 1)...  Mieszkamy od 5 lat w Holandii. Od 12 lat jesteśmy razem (7,5 po ślubie). W Polsce nie było super bo mieszkaliśmy z jego rodzicami ( w małym pokoiku i kuchnia była dla nas - to był dom jednorodzinny na wiosce). Moja mama dawno nie żyła. Mój tato był alkoholikiem, i mieszkał razem z braćmi w mieście w bloku, wiec mój mąż nie chciał z nimi mieszkać. Matka jego ma schizofremie paranoidalna. Ojciec pił aż w końcu zmarł przed narodzinami naszego starszego synka. W 2010 pracowalismy trochę za granica. Gdy urodził się syn wszystko się zmieniło, wzięliśmy ślub cywilny bez gości, ja nie pracowałam. Mój mąż dostał zasiłek opiekuńczy i zaczął się zajmować matka. Strach było zostawić małego choć na chwile bo teściowa bardzo mnie nienawidziła za to ze zabrałam jej kochanego syna. Ona krzyczała miała pretensje do mnie. Mój mąż nie zwracał na to uwagi wciąż uciekał z domu do kumpli. Nawet przestał ze mną sypiać, jak chciał sex to przychodził wtedy na sex i wychodził do drugiego pokoju. Czułam się jak dziwka i w samotności płakałam. Zamykałam się w pokoju na klucz gdy teściowa dostawała ataków. Obok domu teściów mieszkał tam starszy brat męża z żona i synem, którzy wciąż wmawiali teściowej jaka to jestem zła. Mąż nie reagował na to. Gdy mu mówiłam ze teraz pomieszkajmy z moim tata i braćmi to słyszałam: „Wyprowadzisz się to nie masz kurwa powrotu” ... Bałam się stracić męża którego kocham nad życie, no i bałam się o syna bo wiem jak ciężko jest wychowywać się z jednym rodzicem (moja mama zmarła gdy ja miałam 6 lat a bracia 4 i 2, wiec musiałam szybko wydorośleć). Gdy synek miał 2 latka postanowiliśmy wyjechać za granice. Było ciężko mąż miał pretensje o wszystko, kłóciliśmy się (ze domu nie mamy- mieszkaliśmy w 20 metrów studio, ze siedzę nic nie robię bo z dzieckiem to nie praca i takie tam). Uczyłam się języka najpierw samodzielnie, potem poszłam na kurs. Potem mąż robi kurs... Było ciężko, ale zdaliśmy kursy i wtedy świat mi się zawalił. Dowiedziałam się ze tata ma raka-przeżyłam to okropnie. Bo po niecałych 4 miesiącach tata umiera. Potem dwa poronienia. Jestem u skraju wytrzymałości ale wciąż walczę o nasze szczęście. Znalazłam prace w hotelu, nie było lekko... dostaliśmy mieszkanie socjalne, oczywiście oszczędności pochłaniają remont. Obydwoje pracujemy, syn szczęśliwy, ale mężowi coś znowu nie tak bo daleko do miasta, bo syna trzeba wozić rowerem do szkoły i takie tam. Ja śpię z synem on w drugim pokoju... (sex oczywiście wtedy gdy mu się chciało)... Samochodu nie mamy (on ma prawo jazdy ja nie). Wakacje w Polsce, super spędzony czas. Po powrocie dowiaduje się ze jestem w ciąży... problemy z jej utrzymaniem wiec idę na chorobowe... staramy się o zamianę mieszkań na większe i bliżej syna szkoły... no i kłótnie... mąż oddala się ode mnie. Po lekarzach chodzę sama. Jest mi ciezko bo wszystkie papiery i pozostałe rzeczy załatwiam sama.... udaje się nam zamienić mieszkanie na większe z ogrodem, blisko centrum dwa tygodnie przed porodem. Trochę remontujemy ja wciąż pomagam z wielkim brzuchem jest mi bardzo ciężko, zle się czuje, ale pomagam. Koniec remontu a ja na drugi dzień trafiam na porodówkę... Jest już z nami nasz drugi synek. Wracamy do domu. Ja szybko podnoszę się po porodówce i wracam do obowiązków domowych... mąż nie bardzo mi pomaga przy małym. Więcej pomaga starszy syn. Mój mąż ze mną nie sypia od kilku lat. Wciąż ma do mnie pretensje o wszystko. Ze nie pracuje choć dostaje zasiłek chorobowy. Ze siedzę w domu nic nie robię. Choć dbam o dom dzieci i dbam o niego. Gdy wraca do domu ma podane, posprzątane. Nic nie robi nawet dzieci nie pomaga mi kapać czy bajkę im nie czyta. Wraca do domu opowiada jak było w pracy. Nie pyta jak nam minął dzień. Siada przed komórka pisze z kumplami a potem z nimi gada przez telefon (idzie na górę pogadac zeby dzieci mu nie przeszkadzały). Gdy my idziemy już na górę szykować się do spania on schodzi na dół i gra. Gdy dzieci zasnął. Przyjdzie powiedzieć co gadali jego kumple i idzie spać do drugiego pokoju. I tak jest codziennie czasem jak najdzie mu ochota na sex to przyjdzie bzyknie i idzie. Każde moje urodziny kończą się kłótnia... i to jest zawsze temat pieniędzy. Jestem osoba oszczędna bo życie mnie tego nauczyło. Ale wiem ze wartości rodzinne są dla mnie najważniejsze... to mąż i dzieci są dla mnie ważne to ich kocham nad życie... Ostatnio mąż był miesiąc w Polsce. Był u lekarza swego psychologa ( tak zaczął chodzić jak urodził się starszy syn potem przestał po wyjeździe).... stwierdził ze ma depresje nawracająca... Ale w Polsce chodził na mecze był w operze.... żył jak kawaler bez obowiązków i z pieniędzmi. Nie interesowało go nic... był na wakacjach. Jak dzwonił to opowiadał jak już jest wspaniałe jak wszystko się zmieniło... ale na cały miesiąc tylko może raz lub dwa razy zapytał jak se radzimy. A naprawdę było ciężko, ja noce nieprzespane, najmłodszy zachorował na zapalenie ucha, a starszy wciąż płakał i pytał czy tata wróci. Wrócił ale znowu zaczęły się szantaże ze nas zostawi, ze alimentów nie będzie płacił, ze ma dość... a co ja mam powiedzieć... staram się jak mogę a i tak wciąż jest zle... bo on chce wrócić do Polski, a ja nie bo ja się nie sprzedam dla 500 plus... Ale to wcale nie rozwiąże naszych problemów bo teraz chce wrócić on do bloku do jednego pokoju z dwójka dzieci i mieszkać z moimi braćmi (nie maja partnerek) na 50 metrach... wiem ze to by się skończyło tak ze on by siedział na wiosce u swojej matki a ja dalej z dziećmi w bloku z problemami...

Kocham męża ale już mam dość olewania mnie i takiego traktowania.... jestem sama i nie ma kto mi pomoc. 

Nie wiem co mam robić...????

Proszę o jakaś radę...

Edytowano przez AISZA
Brak wieku
Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Aiszo, zadam Ci tylko jedno pytanie:

co sprawia, że kochasz swojego męża "nad życie"?

 

Z opisu, który tu przedstawiłaś, wyłania się obraz związku pełnego cierpienia- dla Ciebie i dzieci. Związku, w którym jest olbrzymia nierównowaga zaspokajania potrzeb, dawania bliskości, poczucia bezpieczeństwa i okazywania sobie szacunku- wszystko na Twoją niekorzyść. Z tego, co mam przed oczami, mogę powiedzieć wprost, że mąż stosuje wobec Ciebie przemoc- ekonomiczną, psychiczną oraz seksualną- seks tylko wtedy, gdy on chce i na jego warunkach, po którym Ty zostajesz sama i płaczesz w poduszkę, "czując się jak dziwka"- nie ma nic wspolnego z seksem, który daje partnerom radość i umacnia poczucie bliskości. Mąż stosuje wobec Ciebie groźby i szantaż emocjonalny: odmawianie bliskości, uczuć, poniżanie, olewanie Twoich potrzeb, odizolowanie od innych, brak pomocy w opiece nad dziećmi, wmawianie Ci, że sobie nie poradzisz bez niego- to wszystko jest formą przemocy. Zachęcam Cię do jak najszybszego kontaktu z ośrodkiem, który specjalizuje się w tego rodzaju sprawach- jeśli znasz język holenderski będzie Ci łatwiej, jednak nie obawiaj się, w takich miejscach pracują również osoby znające język polski. Pamiętaj, że to wszystko co Cię spotkało, nie jest Twoją winą i bardzo dobrze, że zaczęłaś o tym mówić i szukać pomocy. Zgłoszenie się do ośrodka po pomoc to pierwszy krok na drodze do odzyskania kontroli nad swoim życiem. To nie jest wstyd, aby się zgłosić po pomoc. Od długiego czasu przebywasz w sytuacji trudnej, a po drodze pokonałaś tyle trudności, tyle ciężkich chwil... masz w sobie bardzo dużo siły, Aiszo. Zasługujesz na szacunek, na miłość, na dobro, na pochwałę, na szczęście, na opiekę i na pomoc. Zasługujesz na życie, które przeżyjesz na swoich warunkach. Nikt nie ma prawa Cię poniżać, grozić Ci, wyzywać i szantażować. Nawet, jeśli Twój mąż ma zdiagnozowaną depresję, to NIE JEST usprawiedliwieniem dla takiego zachowania się wobec Ciebie i dzieci, wobec rodziny, którą stworzył.

Znalazłam w internecie ulotkę z adresami miejsc w Holandii, gdzie możesz uzyskać pomoc bezpłatnie: konsultacje ze specjalistami, pracownikami socjalnymi, psychologami, terapeutami. Takie miejsca oferują również terapię dla sprawców przemocy, jeśli tylko będą chcieli podjąć pracę nad sobą. Najważniejsze jednak, to żebyś Ty zajęła się sobą i odzyskała siłę, wiarę i radość życia, oraz to wsparcie, którego potrzebujesz. Pozwól sobie pomóc.

https://www.huiselijkgeweld.nl/doc/publicaties/pools_bescherming_tegen_geweld.pdf

oraz więcej o przemocy domowej: http://www.niebieskalinia.info/index.php/przemoc-w-rodzinie/6-co-to-jest-przemoc

 

Psycholog

Mirela Batog

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kiedyś mąż nie był taki. Pokochałam go za te nocne rozmowy ( potrafiliśmy godzinami gadać o wszystkim i o niczym, nie raz nocy nam nie starczało), za jego czułość, za to ze pokochał mnie taka jaka jestem... po roku zamieszkaliśmy razem u jego rodziców - bardzo wzajemnie się wspieraliśmy, nawet jego prawo jazdy było nasza wspólna ciężka praca... ale to się zmieniło nawet nie wiem kiedy: strach przed nieznanym czyli moja ciąża po 4 latach bycia razem... nie wiem co się stało... a mimo to wciąż go kocham i wspieram w trudnych sytuacjach, pomagam przy rozwiązywaniu problemów. Nawet wyjazd do Polski był moim pomysłem, żeby odpoczął od tego wszystkiego... rozumiem ze może potrzebował odpocząć że nowa sytuacja go przerosła bo w ciągu dwóch lat dwie przeprowadzki i nowy członek rodziny... sama nie wiem. 

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

  • SKOCZ DO: 
    Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

  • PODCASTY.jpg

  • Wpisy blogu

    • 0 komentarzy
      Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
    • 0 komentarzy
      Kolejny podcast z cyklu psychologia relacji bez cenzury: 10 zjawisk, które psują związki. Psychologia miłości w kontekście czynników, które mogą zakłócić lub nawet przyczynić się do zakończenia relacji. 
       
       
       
    • 0 komentarzy
      Kiedy ostatnio dane ci było doświadczyć głębokiego relaksu, któremu towarzyszy stan błogości, poczucia harmonii wewnętrznej i kojącego spokoju? Mam nadzieję, że miewasz takie odczucia nierzadko. Jeśli jest jednak inaczej, rozważmy, co można zrobić, aby sytuację poprawić. Wersja audio poniżej, a wersja tekstowa tutaj.
       
       
    • 0 komentarzy
      Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?
    • 0 komentarzy
      Feministki głoszą hasło "przemoc ma płeć" (w domyśle - męską). Tymczasem chociażby raport "Diagnoza przemocy wobec dzieci 2023" wskazuje, że: "Sprawcami przemocy psychicznej i fizycznej wobec dzieci ze strony bliskich dorosłych najczęściej byli rodzice - ojcowie (odpowiednio, 39% i 35%) i matki (odpowiednio 43% i 31%)." Niechętnie pokazuje się tego typu dane, ale warto je znać mimo że uporczywie marginalizuje się takie informacje, co stanowi element kultury anulowania (cancel culture, cenzura tego co nie przystaje do ideologii).
      Zachowujmy trzeźwy osąd i wielką czujność, empatię, kiedy widzimy przekazy niewiarygodnie tendencyjne, jednostronne, a przy tym ewidentnie używane do celów politycznych, propagandowych czy nastawione na promocję różnych fundacji pozyskujących środki z budżetów publicznych oraz innych źródeł (w grę często wchodzą bardzo duże kwoty). W takich wypadkach istnieje bowiem ogromne ryzyko, że zostaniemy zmanipulowani lub okłamani. 



  • Ważna informacja

    Chcąc, by psycholog ustosunkował się do pytania zadanego na forum, należy we wstępie podać swój wiek oraz swoją płeć i spełnić warunki podane w instrukcji darmowej porady. Psycholodzy udzielają odpowiedzi w miarę możliwości czasowych. W razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj.

  • 05e7f642-357a-49b3-b1df-737b9aa7b7a1.jpg

  • SKOCZ DO:

  • PODCASTY-OCALSIEBIEpl.jpg

  •  
  • Podcasty i filmy o psychologii

  • Książki o rozwoju osobistym i psychologii

    83eaf72d-ea6e-4a48-ab5f-9aefa9423f3d.jpg

×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.