Nawyki męża powodem rozstania

[beznadziej]

Witam mój problem zaczyna się już na początkowych fazach związku.

Niektórzy mogą nie uznać tego jako zdradę ale mimo to jest bolesne doznanie i utrata zaufania -ja osobiście pisanie za plecami z innymi kobietami jest nie w porządku i poprostu nie fair zwłaszcza gdy temu towarzyszy też obniżone zainteresowanie moja osobą.

Nie raz znajdywalam przeróżne treści na telefonie kiedyś partnera/teraz męża za każdym razem było to tak samo raniące a z czasem jescze gorzej było to znieść. Usprawiedliwienia były przeróżne przez nudę do zarzucania winy na mnie -za każdym razem było coraz mniej zaufania ale wybaczalam zaślepiona tym że się zmieni że w końcu będę wystarczająca . W między czasie męczyły mnie okropne myśli samobójcze jakoś udawało mi się wszytsko układać w głowie 

Mimo zaręczyn potem ślubu tak się nie stało nie widziałam poprawy w zachowaniu być może dlatego że każdy wybryk kończył się o tak poprostu wybaczeniem. Jak zaszłam w ciążę byłam najszesliwsza na świecie mąż pokazał coś szczęścia ale to nie trwało zbyt długo 6-scio miesięczna delegacja oddaliła nas od siebie przestaliśmy się dogadywać i wiadomo miedzy tym wszystkim były inne kobiety co prawda mąż twierdzi że nic nie doszło że to tylko pisanie i nic więcej ale przykre to że ja często byłam sama nie miałam się do kogo odezwać a on się mną nie interesował i to zainteresowanie chyba przelewał na te kobiety.

Co robić w takiej sytuacji gdzie znów ktoś jest ponad mną gdzie jego chęć poznawania nowych kobiet i wręcz takie destrukcjne zachowanie do ukrywania wszytskich rozmów itd stało się codziennością. Czy lepiej jest zostać samotną matką czy tolerować takie zachowania ? Co może być przyczyną takich jego zachowań czy jest jescze szansa że się zmieni ? 

[Małgorzata_Margo]

Ludzie się nie zmieniają i najwyższy czas abyś zaczęła o tym powaznie myśleć. Niektórych przyzwyczajeń i zachowań czy to mężczyzn czy kobiet nie da się najzwyklej „wymazać”. Latami nabierają wprawy, testują, próbują czerpiąc dla siebie korzyści przy okazji raniąc innych. Na początku związku dajemy sobie czas, tłumacząc a ułoży się, minie, będzie dobrze bo przecież się docieramy i uczymy na wzajem. Złudne i brzmi jak niekończąca sie opowieść. Pytanie do Ciebie czy rozważasz na powaznie decyzje by rozstać sie z mężem i zacząć żyć dla siebie i dziecka? Czy jesteś w stanie zacząć od nowa bedac na własnym utrzymaniu stać sie niezależną? Jeśli nie masz wystarczajaco siły by tak postąpić, jesteś uległa na wybaczanie na miłe słowa i „chwilowe” zainteresowanie męża Tobą to bedziesz trwała jak w błędnym kole. Zapewne trwa to kilka lat a mąż nic z tym nie zrobił, może i nawet nie próbował, a wręcz odwrotnie szukał przyczyn w Tobie, bo tak jest najprościej. Każde usprawiedliwienie jest dobre… To trudny czas, a w takich momentach potrzebne jest wsparcie. Jeśli w Twoim gronie istnieje taka osoba to spróbuj jej zaufać. Nie ma się nad Tobą litować bo to Cię bardziej przytłoczy i moze „nakręcić”, ale wesprzeć, podnieść Twoją samoocenę. Jesteś dzielną kobietą, bo wytrzymałaś wiele a pamiętaj, ze masz dziecko, które za wszelką cenę chcesz chronić. Na „ocal siebie” mozesz wysłuchać materiału o toksycznych ludziach, ich manipulacjach…  i uwierz ze słuchając psychologa prawie w każdej wypowiedzi zobaczysz siebie - ofiarę. Smutne, lecz prawdziwe. Przed Tobą duże zadanie. Rozważ to matematycznie, rozbij na części pierwsze, ale tak, aby nie stracić i przede wszystkim nie idź na litość. Jestem zdania, ze masz w sobie siłę i chęć do działania bo życie to nieustanne próby na które jesteśmy wystawiani. Pamiętaj, nic nie dzieje sie bez przyczyny. Nie jestem zwolenniczką rozwodów, ale jeśli w małżeństwie zabraknie komunikacji, zaufania, szacunku i bliskości między małżonkami to nie ma co ratować.