Potrzebna pomoc

[Cristina]

Witam ,mam ok 25 lat i od 5 lat jestem zakochana w jednym człowieku, wszystko zaczęło się od praktyk w jego firmie potem wróciłam do nauki kiedy zakończyłam szkołę i dziwnym trafem akurat dostałam pracę znów u niego w firmie. Myślałam,że on to mnie czuje to samo całe dnie byliśmy tam razem ,blisko ,dotyk , spojrzenia, czułam ,że jestem mu bardzo bliska,ale jego matka pochłaniała go ciągle ,stale ona obok niego a on ok 35 lat dodatkowo inni pracownicy, którzy celowo utrudniali moja pracę i tworzyli problemy,które były zrzucane na mnie a on nie wiedział komu wierzyć wszyscy przeciw mnie czasem stawał po mojej stronie czasem po ich i na mnie był bardzo zły ja w tamtym czasie nie miałam siły czasem się bronić . Byłam wesoła i miła dziewczyna,aż z jego strony nagle nastąpił afront i zaczął niby zagadywać bez zobowiązań do innych dziewczyn w pracy jakby chciał mi pokazać,że nie chce nikogo a ja jestem dobrym człowiekiem i jest mi go szkoda jest taki samotny ciągle zajęty swoją matką ,która też tam pracuje i rozkazuje wszystkim ja się przestraszyłam,że on nigdy się im nie przeciwstawi i odeszłam z pracy przeprowadziłam się i zmieniłam pracę. Mam pracę spokojną,ale mi brakuje starej tak mi ciężko czuje się jakbym tam zostawiła serce . Przed odejściem powiedziałam,mu o tym a on ,że jak moja decyzja taka jest to moja on rozumie i wyszedł długo go nie było. Jego dziecinne zachowanie było czasem dziwne. W ostatnim dniu pracy jego matka powiedziała, żebym już poszła bo psuje jej i tej ,która ciągle robiła mi na złość w pracy, chwała rzeczy i wogóle atmosferę a on stał i nic dałam mu list w którym wyznałam co czuje . Potem przyjechał z rozwiązaniem umowy do mojego nowego mieszkania to jak zawsze jak gdyby nic dał mi na szybko na dole do podpisania dokumenty i odszedł. Przez rok go nie widziałam dopiero wczoraj z daleka. Ale napisałam do niego po pół roku z gratulacjami poszerzenia działalności a on mi napisał,że nie mamy ze sobą nic wspólnego. Chyba mnie znienawidził,że odeszłam ,ale nie zatrzymał. Co czuje on i ja , ja się czuję jakbym rok miała rozdarte serce nie wiem co robić jestem wesoła ale ciągle o nim myślę i jak inny chłopak się pojawia mam wyrzuty,że zdradzam swoją miłość nie wiem czy on się bał mi zaufać czy nic nie czuł. Ostatnio czyje ,że tylko ta jedna i szczera rozmowa mogłaby mi pomóc . Wystarczy,że zadałbym pytanie dlaczego tak się to wszystko skończyło?

Ja tam pracowałam idealnie ciężko a  na koniec tak mnie potraktowano ,ale boje się zapytać , żeby nie stracić godności,nie chce , żeby wziął mnie za desperatke a i ciężko byłoby zaplanować to tak , żeby był sam bez matki i otoczenia. Ale chciałabym usłyszec co było problemem bo ja sama myślę rok i nic mi nie pomaga nie mogę zapomnieć i jest mi też go szkoda ,nie chciałabym go skrzywdzić.

[Cristina]

Jeśli spróbuję go zapytać dlaczego tak to wszystko to czy po roku to ma sens i czy nawet jeśli jakims cudem myśli tak jak ja to czy się uwolni od innych. Czy mnie nie wyszydzi ,ale jak mam żyć z taką nieświadomością, chciałabym po prostu usłyszeć na własne uszy ,że nic do mnie nie czuł jeśli tak sądzi . Czy to dziwne ?

Jest człowiek, który ma 35 lat i żyje ciągle z rodzicami i robi wszystko pod dyktando matki chociaz czasem jakby nie chciał kłócił się z nią nawet mnie bronił tylko jego matka miała wpływ na założenie tej firmy i nie ma nikogo prócz kolegów i rodziny w sumie jak ja i też się czuję samotny to widać rzuca się w pracę a w głębi serca to dobry człowiek tak to czułam i obserwowałam pracując ,   nie chce ?może się boi ?może jest bez serca,ale dobrze to usłyszeć jeśli tak jest ,żeby poznać prawdę.

[Cristina]

Ciągłe powtarzanie przez niego życie jest ciężkie 

[Małgorzata_Margo]

Droga Cristino, jesteś młodą kobietą i uwierz, ze nie warto jest poświęcać uczuć a przede wszystkim własnego zdrowia dla niezdecydowanego, niesamodzielnego, byc może  niedojrzałego emocjonalnie „singla bądź jak to potocznie się mówi  „starego kawalera”  - (inni panowie czytający ten wpis prosze mi wybaczyć to określenie) a w dodatku „synka mamusi”. Jeśli mogę Tobie doradzić to nie staraj się budować relacji na siłę z mężczyzną, który w większym stopniu uzależniony jest od decyzji i ostatniego słowa matki. Pracując w tamtej firmie sama doświadczyłaś toksycznej atmosfery i ludzi, niekomfortowych i niesłusznych sytuacji i zdarzeń, nietaktownych postaw „tej” pani jak i pozostałych współpracowników. Pewne wspomnienia, które nadal tkwią w Twoim sercu staraj się małymi kroczkami oddalać od siebie a te które tak bardzo raniły lokować pod kreską,  po to by próbować budować nowe życie (z dala od tamtego miejsca) i nowe relacje. Zdaje sobie sprawę, ze tęsknisz, ze płaczesz,  ale czy na prawdę jest warto, gdy postawa tego pana wyglada tak jak opisałaś?  

[Cristina]

Bardzo dobrze,pani zrozumiała wszystko co napisałam za co dziękuję. Ja też tak uważam tylko nie wiem co pani sądzi jak się kogoś szczerze pokochało i się wraca nawet jeśli się nie chce do tej okolicy bo tam mam rodzinę  i lubię to miasto i tam jest ta firma i wszyscy komentują a tam robią to i tamto. Nie chce go tumaczyc,ale czy nawet jeśli miałby depresję i odcinał się jak ktoś jest zbyt blisko tworzy taka tarcze czy może krzywdzić drugą osobę ,aby nie była zbyt blisko ?

[Cristina]

Nie wiem dlaczego ja mam takie wyrzuty sumienia, że odeszłam i nie mogę zapomnieć,ktoś mnie skrzywdził a ja się martwię czy ja nie skrzywdziłam jego,kiedy  tam jestem blisko wracam do tego. 

[Cristina]

Zastanawiam się także co taki człowiek czuje naprawdę

[Cristina]

Ja bym nie odeszła gdyby on nagle nie zaczął się dziwnie zachowywać jak małe dziecko a one wszystkie robiły mi na złość jak jego nie było i nie miał mnie kto bronić.

A ludzie , którzy nas odwiedzali uznali ,że ja go opuściłam bo my ciągle razem.

[Małgorzata_Margo]

Proszę nie obwiniaj sie Cristino i nie szukaj wytłumaczenia a przede wszystkim usprawiedliwienia dla 35 letniego mężczyzny. On, gdyby chciał i gdyby potrafił miałby nie raz odwagę szczerze z Tobą porozmawiać. Przeżyłaś zawód miłosny mimo, ze tak wiele wniosłaś. Patrz pozytywnie w swoją przyszłość. A miejsce/okolica - rozumiem, ze to rodzinne strony, ze bliscy, ze wspomnienia, ale teraz jesteś gdzieś indziej i pomyśl o przyszłości, byc może o tym, ze pewnego dnia z podniesioną głową przejdziesz ulicami już nie sama a z kimś bardzo ważnym. Serce uleczysz, tylko pozwól by ktoś za jakiś czas  mógłby Ci w tym dopomóc. 

[Cristina]

Czyli mam nie wracać i nie pytać dlaczego tak to wszystko? Przez ten rok bliżej z żadnym nie mogłam nawiązać kontaktu bo mnie to boli bardzo. Uważa pani ,że  odpisałby na to co ja mu wyznałam jeśli tylko chciały coś w swoim życiu zmienić?

Dlaczego takie zachowanie jego skąd to się bierze tylko praca no i ta mama w niej i wszędzie z ojcem tak nie ma .

[Małgorzata_Margo]

Gdyby chciał cokolwiek zmienić samodzielnie na pewno porozmawiałby z Tobą lub odpisał, wyjaśnił itd. Jest zapewne bardzo związany z rodzicami a szczególnie z matką (jedynak, badz faworyzowany z pośród rodzeństwa, oczko w głowie). Poszukaj np. w necie artykuły na ten temat (odcięcie pępowiny / syn mamusi), będzie wiele przykładów i może tez wpisów kobiet. Rodziców się bardzo kocha, bardzo szanuje, wzoruje na wartościach, ale są tez i granice. Na pewno chciałabyś samodzielnie układać sobie życie we dwoje i podejrzewam, ze zle reagowałabyś na nieustanne wtrącanie się w sprawy i pożycie któregoś z rodziców prawda? 

[Cristina]

Tak musiałyby na pewno ograniczyć te kontakty z nią bo to jest straszne i też reszta pracowników nie wszyscy,ale trzy osoby , które nie patrzą na nic tylko,, żeby zrobić coś źle jak ty odejdziesz i potem mu mówiły,że to ja a jak mówiła wiekszość czasem wierzył,że moja wina. I on nigdy nie widział,że coś jest w nim nie tak.

[Cristina]

Dużo przeszkód było i to widział na pewno dlatego też może zrezygnował a i ja już byłam swego czasu tym zmęczona