Witajcie :)

[Indali]

Cześć mam 33 lata, aktualnie w dobrej formie psychicznej, ale w przeszłości bywało różnie.

Leczyłam się po depresji sytuacyjnej (dowiedziałam się po 8 latach związku, że mój przyszły mąż jest gejem i musiałam odwołać ślub). Nieudana próba samobójcza, tony leków, załamanie psychiczne, z którego na szczęście w końcu wyszłam obronną ręką.

Aktualnie jestem mężatką, mam synka dzięki in vitro (mam chorobę uniemożliwiającą zajście w ciążę w inny sposób). Później bardzo długa i frustrująca walka o potomstwo (kilka nieudanych transferów, nieudana procedura), co spowodowało u mnie ogromną depresję. W przeciągu roku przytyłam ponad 15 kg, nie miałam ochoty wstawać z łóżka, ale na szczęście trafiłam na świetnego Psychiatrę, który pomógł mi stanąć na nogi.

Jestem DDA, w dzieciństwie widziałam łzy mojej Mamy, głupkowate tłumaczenia i kłamstwa mojego Ojca. On teraz nie pije, zdarzają mu się czasem "wypadki", ale bardzo rzadko. Nigdy z jego strony Mama, ja i moje rodzeństwo nie doświadczyliśmy przemocy fizycznej, ale wielokrotnie byliśmy świadkami kłótni rodziców. Tata wczoraj trafił do szpitala, miał zagrożenie życia. Widząc go wczoraj takiego bezradnego, slabego miałam bardzo mieszane uczucia.

Nie potrafię go przytulić, jesteśmy dla siebie mili, ale zawsze był i jest dystans.

Problem alkoholizmu i naszej relacji jest dla mnie nieprzepracowanym problemem, którego zawsze się wstydziłam. Mam męża, który w moim odczuciu nadużywa alkoholu i bardzo się boje żebysmy nie skończyli jak moi Rodzice.

Myślę, że na tym forum chciałabym odnaleźć jakąś informację jak sobie z tym radzić i jakie kolejne kroki zrobić żeby zmierzyć się z tym problemem.

[Indali]

Tate bardzo kocham i martwię sie o niego jak teraz jest w szpitalu żeby nie było wątpliwości.

Mam po prostu jakaś wewnętrzna blokadę w okazywaniu uczuć. Czy to jest normalne?

[Jozefina]

Witaj, jestem po 40tce, też jestem DDA. Mój ojciec podobnie jak Twój, nie był agresywny. Tylko te kłótnie. No i coś obiecał, jakiś wyjazd itp i oczywiście zawiódł bo się upił, nie wrócił do domu. W dzieciństwie nie wyobrażałam sobie powiedzieć komuś, ze mój ojciec jest alkoholikiem. Nie rozmawialiśmy z rodzeństwem o tym ani z mamą. Pierwszy raz wypowiedziałam te słowa jako nastolatka na spowiedzi podczas rekolekcji, na których ksiądz opowiadał o swoim ojcu alkoholiku. I ile mnie to kosztowało. Rozmawianie na ten temat z kimś kto nie ma rodzica alkoholika jest bez sensu. Taki ktoś nigdy nie zrozumie tego wstydu. Z rodzeństwem dopiero po 30tce zaczęliśmy o tym wprost rozmawiać. Są te różne typy DDA, ale dużo o tym nie czytałam. Ja chyba jestem kimś między cieniem a bohaterem. Rozumiem, ze Ci źle z tym, ze nie przytulisz taty. Ze nie możesz mu wybaczyć. Czy widzisz, ze on tego potrzebuje? Mój mocno zawiódł mnie w innej sprawie. Nie przeprosił mnie wtedy i od tego czasu traktuję go jako człowieka upośledzonego emocjonalnie, któremu wódka nieodwracalnie zniszczyła mózg. Pozdrawiam

[Jozefina]

Indali, co to znaczy, ze Twój mąż nadużywa alkoholu? Mój mąż pije czasem, ale ma przyjaciółkę (ona jest DDA), która uważa go za alkoholika, co jest dla mnie śmieszne. Kiedyś dziwne wydawało mi się wypicie z mężem po drinku sami w domu. Tylko przy okazji wizyty gości piłam. Od paru lat zaczęliśmy pic w sobotę i niedzielę po jednym piwie czy drinku, czasem dwa. Choć ostatnio przestalismy, bo nam się nie układa. W tygodniu, jak się idzie do pracy to nie smakuje alkohol. Czy takie czekanie na weekend, żeby się napić kulturalnie to już alkoholizm?