Dlaczego na spotkaniach rodzinnych odbywa się lincz twojej osoby?

[DeMello]

Witam.  

Krótko o mnie, mam 23 lata, pracuję, lubię sport oraz samorozwój, ogólnie jestem zadowolony ze swojego życia  tylko że... no prawie.

Pewnie większość z was przechodziła przez to co zaraz opiszę, a po przeczytaniu tytułu zakładam że pewnie wiecie już co mam na myśli 😛 

naprawdę nienawidzę wszelkich spotkań rodzinnych, gdzie zjeżdża się cała familia. Gdybym mógł wybrać jedną cechę której nie trawię:) To byłaby to WŚCIBSKOŚĆ, strasznie irytuje mnie ciekawość co niektórych ciotek i wujków, oraz ich ocena tego co ja powiniem robić, a co nie, później słynne już "Ja to w twoim wieku to robiłem to I to".

Ale szczyt szczytów to miała moja siostra, gdy zaczęli ją pytać czy ma teraz jakiegoś chłopaka, oraz pytanie się - A czy gada jeszcze z "D" (byłym) oraz porównywanie który by do niej lepiej pasował 😂 I oczywiście mnie też pytają, kiedy ja przyprowadzę kogoś, I choćbym nie wiem jakiej riposty użył, choćbym nie wiem jaki miał dystans do tego, to czuje się potem I tak trochę przegrany albo bardziej zażenowany tym spektaklem.

Ktoś mógłby grzecznie napisać "miej wywalone na to, pogadają sobie i tyle." no właśnie Ale nie potrafię, od pewnego czasu codziennie o tym myślę, wyobrażam sobie ciągle jakich ripost moglbym tym razem użyć, mimo że takie spotkania odbywają się 2-3 w roku 😛 Marnuję swój czas przez to, i napawam się negatywnymi emocjami na własne życzenie 😕

 

[myslenie]

Nie wiem czy widziałeś filmy na kanale Ocal Siebie na YouTube, ale w jednym z nich o ile dobrze pamiętam był o tym wątek. Niestety nie mogę teraz przywołać z pamięci w którym z nich.

Mogę jednak napisać coś od siebie.

 

To co opisałeś spotyka wydaje mi się wszystkich. Presja rodziny, ale też znajomych, abyś żył tak jak oni - czyli w odpowiednim wieku był w związku, miał partnerkę.

Ostatnio rozmawiałem z młodszą koleżanką, która podczas świąt Bożego Narodzenia, właśnie musiała się mierzyć z tą presją.

Cała ta sprawa wywołuje we mnie złość skierowaną właśnie w tych ludzi, którzy jako rodzina powinni wspierać, nie oceniać, szanować i kochać. Tak się jednak nie dzieje.

Moim zdaniem  dla większości osób jeśli jesteś w związku to jesteś zwycięzcą. To jest jak obowiązkowy punkt życia do odhaczenia niczym szkoła podstawowa. Nie ma znaczenia czy jesteś szczęśliwy, czy masz problemy. Jeśli jesteś w związku to dostajesz dodatkowe punkty do szacunku, traktowania i oceny Twojej osoby. 

Jeśli nie masz nikogo, to wysoce prawdopodobne, że usłyszysz że jest coś z Tobą nie tak. Czasami też mogą pojawić się  podejrzenia o to, że może jesteś homoseksualnie zorientowany.

 

Następnie poleci lawina złotych rad, historii jak to wujek, ojciec bądź ktokolwiek to robił i jakby z niego był "pies na baby".

Nie można tego w nieskończoność zbywać i wmawiać sobie że to minie, pogadają sobie i się skończy.

 

Nie powinienem nic radzić, więc potraktuj to raczej jako zdanie zwyczajnego kolegi.

Moim zdaniem  trzeba sobie uświadomić jedną bardzo ważną rzecz, że osoby które w Ciebie uderzają tymi pytaniami, zarzutami nie są żadnym autorytetem, a tylko za takowy się uważają. Błędnie zakładają, że ich życie i wybory są najlepszymi, jedynymi właściwymi. Uznają, że każdy ma takie same oczekiwania i pragnienia w życiu, co nie jest prawdą.

W moim odczuciu to  bardzo krzywdzące, bo jako młody człowiek nie wiesz  jeszcze czego tak naprawdę chcesz, a swoim działaniem odciągają Cię od uświadomienia sobie tego. Często kończy się to w taki sposób, że przejmujemy ich pragnienia i oczekiwania i zapisujemy w pamięci w folderze "Moje prawdziwe pragnienia" mimo że nimi nie są.

 

Bardzo ciężko jest wygrać z tym, nie ulec presji i skupić się na zrozumieniu siebie.

(Przepraszam, że tak krótko to opisałem ale mam do dyspozycji tylko telefon w tej chwili, więc jeśli będziesz chciał dłużej porozmawiać w tym temacie to odpiszę z domu, bądź edytuje tego posta)

 

Życzę Ci dużej siły i prawdziwego przyjaciela, który nie oceniać, nie będzie wywierał presji tylko wysłucha i powie co o tym myśli.

 

Zabrzmi to trochę  jak pseudo złota myśl, ale ...

Musisz swoje życie prowadzić w kierunku, który nadasz sobie sam. Uprzednio musisz zrozumieć sam siebie i codziennie walczyć z próbami zainfekowania Twojej świadomości o celach i pragnieniach. Pragnienia innych nie zawsze są też Twoimi pragnieniami, trzeba do tego samemu dojść i poczuć. Wypełnianie ślepo swojeego życia poprzez przyłożenie gotowego szablonu życia innych to idealna droga do nieszczęśliwości (chociaż na początku będzie wyglądać świetnie i obiecująco). 

 

 

Mikołaj.

[psycholog Katarzyna Tuszyńska]

Dzień Dobry,

@DeMello Myślę, że kluczowe, jest zdanie, które Pan napisał na końcu swojego posta: "Marnuję swój czas przez to, i napawam się negatywnymi emocjami na własne życzenie". To Pan rozmyśla o ripostach i męczy się z negatywnymi uczuciami. Pytanie co to Panu daje? Dlaczego to jest dla Pana tak ważne, że myśli Pan o tym codziennie? Jeśli nie jest ważne, to może Pan sobie powiedzieć: "Nie chcę o tym myśleć" i zająć się własnymi sprawami.

Chyba, że nie potrafi Pan zatrzymać natrętnych myśli to wtedy warto porozmawiać z psychologiem.

Pozdrawiam,

Katarzyna