Zdrada

[Madzia2323]

Witam, mam 23 lata, jestem kobietą i mam taki problem. Niedawno się przeprowadziliśmy. Mamy kilkuletnia córkę. 

W nowym miejscu zamieszkania partner poznał "koleżanke". Potrafi spędzać z nią w każdym weekendzie jeden dzień. Od rana do wieczora. Jeździ z nią na różne atrakcje, w momencie, w którym ja siedzę w domu z dzieckiem. Napomknę, że mnie od urodzin dziecka nie zabrał nigdzie. 

Gdy oskarżyłam go o zdradę, wyśmiał mnie prosto w twarz. Uważa, że jestem chora psychicznie, bo on mnie nie zdradza a to koleżanka. Uważa, że chce trzymać go na smyczy. Stwierdził tak po tym jak powiedziałam, że nie życzę sobie aby miał z nią kontakt. Powiedział, że ja nie będę wybierała mu znajomych. A on ja lubi. 

Odezwałam się do tej kobiety, gdyż miałam z nią również kontakt. Stwierdziła, że nic ich nie łączy. Nie chcę mieć z nami nic do czynienia i kończy kontakt z nami. Jednak od tamtego momentu mój facet nadal non stop z nią esemesuje, zaczął jeszcze bardziej ukrywać telefon. Ustawił wszędzie hasła abym nie mogła nic zobaczyć. 

Facet jest typowym toksycznym facetem. Znęca się nade mną psychicznie i dość często stwarza sytuację abym pokazała, że nadal jestem o niego zazdrosna. 

Moje pytanie jest takie. Czy ja na prawdę przesadzam? Czy to jest normalne, że facet ma "kolezanke". Z którą woli spędzać czas niż z własną rodzina? 

Edytowano Maj 19, 2021 przez Madzia2323
Nie podano wieku

[Avenir]

Nie jest normalne i skoro jasno stwierdzasz, że jesteś ofiara przemocy z jego strony to powinnaś podjąć odpowiednie kroki w celu ochrony siebie i dziecka.

[Madzia2323]

5 minut temu, Avenir napisał:

Nie jest normalne i skoro jasno stwierdzasz, że jesteś ofiara przemocy z jego strony to powinnaś podjąć odpowiednie kroki w celu ochrony siebie i dziecka.

Podejmuje. W tym momencie odkładam pieniądze aby odejść. Jednak łatwo nie jest. I co najmniej 3 tygodnie jeszcze muszę mieszkać z nim pod jednym dachem. 

A facet perfidnie przy mnie z nią rozmawia przez telefon i non stop smsuje. Nie wiem jak sobie z tym psychicznie poradzić. 

[Avenir]

Też jestem po ucieczce od męża stosującego przemoc. Odchodziłam z czwórką dzieci. Łatwo niestety nie jest, ale mnie motywowało planowanie najbliższej przyszłości. Nie miałam nic, ani domu, ani mieszkania, ani pracy, ani pomocy rodziny. Szłam w nieznane, do domu samotnej matki. Ale przetrwałam. Dziś mam kochającego męża i dzieci przy sobie. Tobie życzę dużo siły i wiary.