Czy w takim wypadku życie ma sens?

[lilavati]

Cześć! Mam około 30 lat, jestem kobietą. Od iluś lat czuję, że moje życie jest przegrane. Nie dzieje się nic strasznego, nie o to chodzi. Nawet ostatnio uczęszczam na psychoterapię.

Chodzi o świadomość tego, że pochodzę z fatalnej rodziny. Inni ludzie pochodzący z fatalnej rodziny mają często przynajmniej jedną życzliwą osobę w dzieciństwie, jakąś fajną babcię, troskliwego dziadka albo chociażby przyjaciół. Ja nie miałam nikogo, dosłownie nikogo takiego. Wiem, że gdzieś tam żyją sobie ludzie w podobnej sytuacji do mojej, ale nigdy ich nie spotkałam. 

I na okrągło słyszę, jak to ludzie z kochających rodzin mają łatwiej, jak to mają lepiej zbudowane charaktery i potem lepsze związki oraz ogólnie relacje. 

Sporo wysiłku wkładam w to, żeby moje życie stało się takie, jak chcę, jeszcze nie jestem w takim momencie. Moje marzenia się jeszcze nie spełniły. Za to inni ludzie wokół mnie, którzy są mi bliscy, dostają za darmo to, o czym ja marzę, nie muszą wkładać w to wielkiego wysiłku. Dlatego nie widzę sensu w moim życiu jeśli wszystko dla mnie jest trudniejsze, bo tak i koniec. Mam dużo entuzjazmu i zapału do tego, co robię, ale ciąży mi to uczucie braku sensu, jakby moje życie już było przekreślone, przegrane.

Rozmawiałam o tym na psychoterapii, ale na razie bez rezultatów.

[Gonzalo1]

Myślę, że nie wolno się poddawać. Ludzie mają w zwyczaju nie mówić całej prawdy o różnych zjawiskach, więc niekoniecznie Twoi znajomi dostają za darmo pewne rzeczy. Jeżeli uważasz że Twoje życie jest przegrane to może trzeba coś zmienić, oczywiście nie radykalnie i od razu. Jeżeli np. pewne obowiązki sprawiają Ci problem to może to wynikać ze złych metod lub podejścia. 

[lilavati]

Dnia 2.01.2021 o 02:08, Piotr Rokubungi napisał:

lilavati, a co chciałabyś rozwijać w sobie fajnego? Czy znasz jakieś przyjazne tobie osoby?

Mam uzdolnienia artystyczne. Próbuję sprzedawać pewną rzecz, ale nie będę pisać, co to jest.

Tak, mam teraz kilku przyjaciół, ale niewielu. Wiem, że teraz nie jest tragicznie, ale ta przeszłość, to cierpienie rzutuje na całe moje życie i nie umiem się z tym pogodzić.