Witam dziwne wachania nastroju.

[Kamil1995]

Witam mam na imię Kamil mam 27 lat, od jakiegoś czasu u siebie zauważam dziwne zachowania, typu szybkie denerwowanie się o byle co przeważnie w pracy, agresja słowna do współpracowników, a później żałuje co zrobiłem, nawet nie przepraszając osób które uraziłem więc olewałem to, mimo jestem mężczyzną  czasami rozmyślam wieczorami nawet czasami z płaczem, że ciężko mi usnąć jak usnę to śpię 2-3 godziny, zauważyłem u siebie dziwne myśli, plany, czasami myśli S i destrukcyjne a gdyby zrobił to ...... tamto... . Na początku 2021 roku wpadłem w szał że rzeczy latały po pokoju uszkadzając je wyzywałem wszystkich domowników  straszyli mnie policją, a na drugi dzień bez wahania wsiadłem w auto i tak jeździłem 8 godzin bez celu i rozmyślając co dalej robić nawet były myśli samobójcze, ale wiem że tego nie zrobię. Ja nie chcę wchodzić w związki ponieważ boję się odrzucenia, kiedyś byłem w związku prawie rok czasu ale nie wyszło spowodowane też moim zachowaniem, miałem pasję na podróże, fotografie, wycieczki górskie, a teraz jest ich mniej albo brak. Postanowiłem kiedyś zapisać się do psychoterapeuty, ale w ostatniej  chwili odpuściłem, bo co znajomi, rodzina pomyśli o mnie, będą wytykać palcami. To wszystko napisane skrótem i przepraszam za moje pisanie.

[Honrado]

Siemasz, za te napady niekontrolowanej agresji zapewne jest odpowiedzialna złość, którą tłumisz w sobie od wielu lat. Przeważnie chodzi o złość na rodzica, może na obu rodziców albo na jakąś inną ważną postać. Za młodu otwarte wyrażanie złości czy wręcz gniewu na opiekuna niesie za sobą poważne konsekwencje. Przede wszystkim można dostać pasem po dupie czy kablem po plecach - boli, ale da się to znieść. Gorsze są kary emocjonalne i psychiczne. Na przykład zwyzywanie przez rodzica i bycie przez niego odrzuconym jest na pewno traumatycznym przeżyciem, i dlatego, dla własnego dobra dzieci duszą w sobie złość, zamiast skierować ją tam, gdzie powinna trafić. Później w trakcie życia skutkuje to pojawianiem się dziwnych, nieadekwatnych reakcji. Inne emocje tak samo można w sobie przechowywać, robi się z nich bardzo nieprzyjemna mieszanka. Smutek i lęk też nie są Ci obce z tego co piszesz. To są Twoje, jak to mówią - demony, którymi trzeba się zająć, jeden po drugim.

Psychoterapia powinna pomóc, bo właśnie do takich rzeczy została stworzona. Chciałbyś pozbyć się tych blokujących myśli, że będą Cię wytykać palcami, i pójść na psychoterapię? Mogę z Tobą trochę o tym porozmawiać jeśli chcesz. Napisz tylko prywatną wiadomość i się zgadamy.