Chcę mu zaufać i być szczęśliwą

[Czekadełko]

Jestem 25 letnią kobietą w związku od prawie 4 lat. Problemy zaczęły pojawiać się na początku tego roku kiedy straciłam pracę. Partner utrzymywał mnie przez pół roku. W tym czasie chciałam się rozwinąć w tym co kocham więc zrobiłam kurs. Niestety nie udało mi się wybić ponieważ brakło mi motywacji (długie bezrobocie i brak niezależności finansowej) co mnie tylko zdemotywowało. Wtedy zaczęły pojawiać się pierwsze poważniejsze kłótnie między nami. W międzyczasie znalazłam pracę. Doszło do tego, że potrafiłam z niczego zrobić mu wielką awanturę i powiedzieć o kilka słów za dużo. Jednego razu coś mnie tknęło i zapytałam czy on coś jeszcze do mnie czuję. Odparł, że chyba nie. Po długiej rozmowie postanowiliśmy postarać się zawalczyć bo jednak wcześniej układało się nam świetnie. Mi w głowie niestety zostały te jego słowa. Zaczęłam robić się podejrzliwa w efekcie czego zrobiłam najgorsze co mogłam czyli przegrzebałam jego konwersacje. Okazało się, że jego mama (toksyczna osoba) wiedząc, że jesteśmy razem próbuje go pół żartem pół serio zeswatać ze swoją pracownicą jednocześnie nastawiając go przeciwko mnie. Czarę goryczy przelało to, że on faktycznie z nią pisał. Nie było to co prawda nic takiego ale wciąż. Pisał z nią, a do mnie nie. Poczułam się jakby mi ktoś przywalił w twarz. Przyznałam się mu do tego co zrobiłam i przeprosiłam. Od tamtego czasu zaczął się chować z telefonem. Cały czas powtarzał też, że on tego co jego mama mówi nie bierze na poważnie i mnie nie zdradził. Obiecał też, że zerwie z nią kontakt prywatny (pracują razem) Chcę mu w to wierzyć. Nigdy nie byłam typem zazdrośnika i ufałam mu bez cienia wątpliwości. Teraz od paru miesięcy nie jestem w stanie normalnie funkcjonować bo ciągle mam z tyłu głowy wrażenie, że na pewno z nią pisze, rozmawia i pewnie jak dłużej nie wraca z pracy to jest z nią i mnie zdradza. Jak tylko mam okazję to sprawdzam z kim pisze i staram się kontrolować to co robi i potwierdzać jego wersję jak tylko mogę. Ostatnio znowu pisał z nią ale wiadomości usuwał. Dało się je przywrócić i znowu nie było to nic nadzwyczajnego ale sam fakt mną wstrząsnął. No bo jak to, przecież mówił, że kontakt zerwie ale jednak tego nie zrobił. Powiedział, że z nią nie pisał od tamtej rozmowy, a wiadomości usunął żeby nie dawać mi pretekstu do nakręcania się. Cały czas powtarza, że ona nic złego nie robi, że nie ma złych intencji i ponoć z kimś kręci. Chcę w to wszystko wierzyć i mu ufać tak jak wcześniej, ale coś mi to blokuje. Czuję chorobliwą zazdrość i mnie to przeraża. Daliśmy sobie ostatnią szansę na naprawienie tego wszystkiego. Po spokojnej rozmowie wiem, że przez to wszystko uczucie w nim gaśnie. Powiedział, że czuje wobec mnie przywiązanie, troskę i chce dla mnie jak najlepiej ale nie czuje już pożądania ani tego co wcześniej. Rozumiem to bo jak sobie pomyślę o swoim zachowaniu to sama bym postąpiła podobnie. Staram się zmusić przy nim do uśmiechu, nie poruszać drażliwych tematów i wtedy widzę, że z jego strony też jest lepiej ale wtedy mi znowu coś strzela do głowy i mówię albo robię coś, co niszczy to co próbuję odbudować. Jak usunąć z siebie tyle negatywnych uczuć na dobre? Dodam też, że on bardzo dużo czasu spędza przy komputerze przez co nawet jeśli nie robi nic złego i tylko sobie gra ja mam uczucie jakby mnie olewał stąd drugie pytanie. Mam sporo zainteresowań, które przez to wszystko bardzo zaniedbałam. Jak nauczyć się lubić spędzać więcej czasu sama ze sobą?