Związek który się konczy

[Madzia085]

Dzien dobry. Kochani mam 36 lat, jestem w związku od 3 lat. Wcześniej kilka lat sama. Wychowuje trójkę dzieci. 

 

Mam problem z facetem. Od jakiegoś czasu totalnie mnie spycha. Przestał starać się w sypialni ( choruje na cukrzycę ) więc z jego libido słabo. Ale oczekuje odemnie abym to ja załatwiła sprawę oralnie. Nie zabardzo mi się to podoba. Bo wraca do domu z pracy po czasem tygodniu lub dwóch, i najlepiej jak bym już wiedziała o co chodzi i była w gotowosci. To upokarzające.  O on nie daje nic z siebie.

Dziś są świeta. On od wczoraj siedzi w towarzystwie pracowników ( z którymi był cały czas) wczoraj wrócił był nie miły, nokautował mnie tekstami po zadanym pytaniu odpowiadał, nie wiem sprawdź na faceboku. Nie wiem do czego pił. Bo Facebook nie jest dla mnie spędzaczem czasu. Opryskliwe zachowanie z góry jak by zaplanowane tylko po to żeby np. Nie spać że mną w łóżku. ( nie spał, poszedł na kanapę) chciałam żeby pojechał z naszym kotem do weta, powiedział że nie będzie nigdzie jeździł. Zrobiło mi się przykro. Powiedziałam mu ze dwa dni świat, a on dwa dni z pracownikami sobie griluje, że moze pora się rozstać, skoro tak to ma wyglądać. Odpowiedział nie ma problemu. Jak bym dostała w pysk. 

[Avenir]

Ja bym się rozstała. Albo cię nie kocha i czy w takim wypadku warto marnować sobie z nim życie? Albo nie rozumie, że o związek trzeba dbać, a druga strona tez ma uczucia i potrzeby i może wtedy coś do niego dotrze i sam będzie cię prosił o kolejna szansę.

[Madzia085]

Mam takie myśli. Przestaliśmy być rodzina. On zajęty jest swoimi sprawami, od których mnie odsuwa. Wszystko co robię jest głupie. Przykro mi też ze padł mi biznes przez koronę. I to swgo czasu również było zapalnikiem. Bo jemu nic nie padło. On jest zajebisty. Strach przed budowaniem wszystkiego od nowa, i trzeba znowu przez to przejść. 

[Avenir]

Rozumiem doskonale twój strach. Czułabym się tak samo przerażona. Na pewno będziesz potrzebowała rodziny i przyjaciół, żeby przejść przez ten ciężki okres. Jedyne co ci mogę poradzić to żebyś nie traciła wiary w siebie. Spróbuj siebie przekonać, że jesteś wartościowa i godna miłości. staraj się jak najczęściej wyobrażać sobie swoja przyszłość jako coś wspaniałego co cię czeka. Nie podawaj się myślom  tym, że to porażka i tragedia. Czasem krok w tył jest początkiem wielu wielkich kroków do przodu.

[Madzia085]

Dziękuję, obawiam się że na pomoc rodziny nie nie mam co liczyć. Nawet nie chce. Od dawna przestałam utrzymywać z nimi kontakt