Pragnę znaleźć siebie

[mHrupek]

Cześć jestem Maciek, mam 21 lat i problem.. 

Nie moge znaleźć siebie, a raczej swojego miejsca na tym pięknym świecie.. Praktycznie połowe życia interesuje się grafiką komputerową i montazem filmów, cały czas to robiłem i uczyłem się tego, zamiast mieć dobre stopnie w szkole.. Byłem w wojsku, moglem zostać żołnierzem zawodowym - końcowo zrezygnowałem, domyślacie się pewnie reakcji rodziców.. ale końcowo wspierali mnie i zrozumieli ze nie widzę tam siebie, później zacząłem pracę w firmie jako grafik ! mmm praca wymarzona, a jednak nie.. źle się czułem tam, każdy dzień to męka zrezygnowałem.. i znowu wiecie jak rodzice.. Pracowałem jako freelancer i w sumie było mi dobrze, na własne potrzeby udało mi się zarobić, ale nie utrzymałbym się za to, natomiast mialem łatwiej bo mieszkam z rodzicami. Teraz po 6 miesiacach znalazlem prace i pracuję dalej jako grafik ok. 2 miesięcy i historia się powtarza.

Nie czuje się dobrze, mimo że robię to co lubię, to moja pasja, ale dzień w dzień mam doła kolejnym dniem pracy. Męczy mnie że ktoś mi trzyma ryzy 8 godzin w ciągu dnia a nie ja sobie ustawiam - np. Klient potrzebuje na 17 projekt to zacznę robić to o 12 i zdążę, Mam kolegę który również interesuje się filmowaniem i już mamy za sobą kilka projektów dla klientów. Chciałbym być sam sobie szefem i jakoś w tą stronę się rozwijać, ale boje się że porzucę tą pracę i zostanę z niczym. Boję się też znowu reakcji rodziców, że pomyślą że po prostu jestem nierobem albo jakimś totalnym leniem. Sam nie wiem jak mam się zachować w tej sytuacji. Nie mam zamiaru dopuścić do takie stanu w życiu, że będę przeżywał wieczne cierpienie spowodowane nie spełnieniem się zawodowo. Coś ze mną jest nie tak.. Albo mam rozum gdzie myślę że życie to sielanka i wyobrażenia jak z bajki, albo po prostu szukam siebie i nie chce przyjmować świata takim jakim dostaje od losu a chce po prostu sobie tą dobrą dla mnie rzeczywistość stworzyć.

 

Proszę Was o opinię czy żyje w bajkowym świecie czy to że chce tak a nie inaczej jest normalne i dobre. Wskazówki, jak powinienem postępować. Z góry dziękuje i pozdrawiam Was serdecznie

[sklo]

Zgaduję, że żyjesz samą informatyką, o ile to nie jest głębszy problem, to jakieś nowe aktywne hobby by Tobie nie zaszkodziło.

Praca jest potrzebna, daje pieniądze, a pieniądze dają możliwości. Zastanów się chwilę nad swoimi celami, jakie po drodze czekają na ciebie wyzwania oraz spójrz na to, w jaki sposób wypoczywasz.

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

@mHrupek Witam serdecznie na forum. Biorąc pod uwagę Pana wiek oraz rodzaj zgłaszanych trudności, wydaje się, że być może przeżywa Pan niełatwy skądinąd okres odnajdywania się w realiach dorosłości, które dalece odbiegają od młodzieńczych wyobrażeń. Może Pan rozważyć kontakt z doradcą zawodowym, by zbadać swoje predyspozycje i uzyskać fachową poradę odnośnie tego, jaki obrać kierunek kariery zawodowej. Jeśliby dylematy związane z odnajdywaniem się w dorosłym życiem nastręczały przytłaczających trudności i powodowały bardzo przykre uczucia, może Pan także rozważyć kontakt z psychologiem. Być może jednak nie będzie to konieczne – tego typu kryzysy towarzyszą okresowi wczesnej dorosłości w dzisiejszym niezwykle chaotycznym świecie, przytłaczającym wielością opcji. Niewykluczone, że samodzielnie Pan się z tym w końcu z czasem upora. Wydaje się Pan zagubiony, jak sporo osób w Pana wieku i nieco starszych. Grunt to badać swój potencjał i rozwijać się na tyle, na ile to możliwe w dwóch czy trzech kierunkach, które przynajmniej Pana na ten moment interesują.