Problemy emocjonalne

[Ancyk95]

Dzień dobry, mam 25 lat i nie radzę sobie z własnymi emocjami. Ostatnie lata były dla mnie trudne bowiem straciłam bliska osobę, która popełniła samobójstwo, miałam wypadek samochodowy, straciłam pracę. Od czterech lat jestem z chłopakiem (l.24) który ma tendencje do wytykania błędów, np. Nie potrafisz wybrać świeżej rukoli, jeździsz samochodem jak dziad, skończyłaś bezsensowne studia (pedagogiczne). Lubię spiewac, grać szydelkowac, nawet przez 15 minut nie potrafię usiedzieć przed tv (którego z resztą nie mamy z wyboru) a mimo to w jedej sekundzie odechciewa mi się żyć, płacze, krzyczę, łapie totalne załamanie, które stopniowo przechodzi po kilku godzinach lub dniach, jednak jest to o tyle trudne, że zdaje sobie sprawę jak zawiodlam, że jestem wariatką i nie panuje nad sobą - tym co robię i mówię - z reszta z tego powodu też zrezygnowałam z picia alkoholu. Boję się, że zostanę odtrącona i w końcu zostanę sama jak palec, choć jednocześnie unikam znajomości, spotkan. Mam bardzo niska samoocenę, trudno mi dobierac słowa w trakcie rozmowy z ludźmi, wycofuje się i po prostu przestaje mówic. Możemy wyjść ze znajomymi mojego chłopaka a ja przez trzy godziny będę siedzieć i kiwać głowa mimo, że totalnie się z czymś nie zgadzam. Próbowałam z tym walczyć, przekonywać siebie, że jestem coś warta, że życie jest piękne, że nie chodzi o to by innym dogodzić itd itd ale gdy przychodzą takie dni jak ten ( a zdarza się to coraz częściej) wpadają mi do głowy myśli samobójcze lub chęć nagłej ucieczki z dala od rodziny i wszystkich, których znam. Nie wiem co robić. Nie chce na siłę doszukiwać się chorób psychicznych, nie chce aby ludzie traktowali mnie z litością, nie chce faszerowac się lekami oglupiajacymi jednak powoli się wypalam. Co mam zrobić?